Fréttablaðið - 05.12.2009, Side 104

72 5. desember 2009 LAUGARDAGUR
Á víð og dreif um höfuðborgarsvæðið standa hundruð
tómra húsa, misjafnlega langt á veg komin í
byggingu en öll laus við allt mannlíf. Þetta
finnst hópnum ótækt enda hljóti að vera
eðlilegt að nýta þessi verðmæti. Hann
vill færa von til samfélagsins með því að
umbreyta hálfkláruðum húsum í skap-
andi umhverfislistaverk og nýta þannig
aðstæðurnar sem skapast hafa í
þjóðfélaginu í eitthvað uppbyggilegt
og jákvætt.
Hópurinn sér fyrir sér að kalla
saman hóp listamanna í tveggja
vikna vinnuferli. Í lok þess verði
opnuð sýning sem myndi vara
í tvær helgar. Gestir gætu farið
á milli umhverfislistaverkanna,
sem hvert fengi sitt sjálfstæða
líf og því alltaf eitthvað nýtt að
finna á hverjum stað. Ferlið yrði
fest á filmu og í dagbók og síðar
yrði bók gefin út um ferlið. Sú
myndi grípa tíðarandann og vera dýrmæt heimild í fram-
tíðinni. Hópurinn telur jafnframt að framtakið gæti aukið
sölumöguleika fasteigna. Hann vonast til að geta haldið
sýninguna í sumar og leitar nú samstarfs við
listamenn og eigendur tómu húsanna.
Hugmyndir framtíðarkennara
Meistaranemar úr listkennsludeild Listaháskóla Íslands kynntu nýverið verkefni sem þróuð voru í áfanganum Leiðtoginn og
verkefnastjórnun í haust. Í nemendahópnum eru myndlistarmenn, hönnuðir, tónlistarfólk og arkitektar og kynningarnar voru
hressandi og fjölbreyttar eftir því. Hólmfríður Helga Sigurðardóttir fylgdist með og forvitnaðist um næstu skref verkefnanna.
„Við erum áhugafólk um ullina sem vopn í baráttunni gegn kulda og tísku
en einnig sem efni til listsköpunar.“ Þannig kynnti hópurinn sem aðhyllist
ullarblæti hugmynd sína. Hann ætlar að búa til kvikmynd á óljósum mörkum
tónlistarmyndbands og stuttmyndar um íslensku ullina. Myndin á að sýna
fæðingu hnykils. Að gerð hennar koma, til viðbótar við hópmeðlimi, mynd-
listarmenn, tónlistarmenn og hönnuðir sem eiga það sameiginlegt að blóta
ullina að íslenskum sið. Voru liðsmenn hljómsveitarinnar Flís þar sérstaklega
nefndir.
Kvikmyndina segja hópmeðlimir þeirra leið til að þakka ullinni og afsprengi
hennar, hnyklinum – hjarta þjóðarinnar – fyrir allt sem þau hafa gert fyrir
landann í gegnum aldirnar. Ullin hafi átt ákveðna endurkomu í samfélaginu
að undanförnu og því sé tímasetningin gullin.
Hin listræna stuttmynd á að þjóna
þjóðinni bæði í menningarlegu
samhengi en einnig sem
listrænt markaðstæki. Hana á
að sýna í tengslum við ýmsar
listrænar uppákomur, sem
á að verða til þess að auka
markaðsmöguleika ullarinnar.
Þessi hópur sá einnig fyrir sér
samstarf við tónlistarhátíðina
Réttir. Á hverju ári yrði „Rétta
peysan“ hönnuð, af mismun-
andi hönnuði á ári hverju.
Ullarblæti – kvikmynd um íslensku ullina
Hópinn skipa aðdáendur nútímatónlistar sem hafa þá sameiginlegu ósk að
hún verði gerð aðgengilegri fyrir almenning. Tillaga hópsins er að nútíma-
tónlist verði hljóðheimur verslunarmiðstöðvar í einn dag eða hluta úr degi.
Hópurinn telur fólk almennt ekki vita mikið um nútímatónlist. Það telji sig
heldur kjósa popptónlist, af því að slíkri tónlist er haldið að þeim í fjöl-
miðlum og á ýmsum stöðum þar sem hópar fólks koma saman.
Hljóðheimi verslunarmiðstöðvar myndi hópurinn vilja breyta um helgi að
vori. Fólk myndi sennilega ekki sækja viðburðinn, þar sem hann yrði ekki
auglýstur, heldur hljóðumhverfið skyndilega breytt. Þannig gefist fólki kostur
á að heyra nútímatónlist – tónlist sem það hugsanlega vill í reynd heyra en
veit það bara ekki sjálft. Hópurinn telur einnig ákjósanlegt að leita til félags-
fræðideildar Háskólans eftir samstarfi. Það væri áhugavert rannsóknarefni
að skoða hvernig kauphegðun fólks breytist með því að skipta um tónlist á
fóninum.
Pling Plong – nútímatónlist í verslunarmiðstöð
„Til hvers að fara út úr bænum til
að fara í réttir?“ spyr hópurinn sem
langar að fylla Klambratún, Lækjartorg
eða annað bersvæði í Reykjavík af
jarmandi sauðfé. Samkvæmt hópnum
hefur rof skapast á síðustu árum í
íslensku samfélagi. Heil kynslóð sé að
vaxa úr grasi fullkomlega úr tengslum
við fortíð og sögu þjóðarinnar. Það sér
hópurinn sem stórhættulega þróun.
„Það dýrmætasta sem við eigum liggur
í menningu okkar,“ sagði forsprakki
hópsins um leið og inn í salinn var
teymdur stærðarinnar hrútur í fylgd
heillar bændafjölskyldu. Sú var sögð
tilheyra fyrirmyndarstétt í íslensku
samfélagi í dag, við dynjandi lófatak
viðstaddra.
Til að færa fólk nær rótum sínum
með sem minnstri fyrirhöfn leggur
hópurinn til að réttirnar verði færðar inn í Reykjavík. Viðburðurinn verði upplýsandi fjölskylduskemmtun. Hugsanlega
yrði féð rekið í gegnum hluta af miðbæ Reykjavíkur áður en endað yrði í réttunum. Þar yrðu settir upp kynningar- og
sölubásar tengdir sauðkindinni og öðrum þjóðlegum afurðum. Hópurinn á þegar í viðræðum við tónlistarhátíðina Réttir
um samstarf og ekki ólíklegt að réttirnar verði haldnar innan vébanda tónlistarhátíðarinnar, ef leyfi fæst fyrir þeim.
Sveitin inn í borgina – Réttir í Reykjavík
Framsækni smíðavöllurinn – ný formhugsun og efnisnotkun
„Hversu margir hérna inni tóku þátt
í smíðavöllunum sem krakkar?“
spurði kynnir hópsins um framsækna
smíðavöllinn. Stór hluti hópsins rétti
upp hönd. Þegar hann spurði svo
hversu margir myndu sérstaklega eftir
afrakstri smíðavinnunnar fór einungis
ein hönd á loft.
Hugmyndin um framsækna smíða-
völlinn gengur út á að kynna börnum
nýjar leiðir í formhugsun og efnisnotk-
un, auk þess að efla umhverfisvitund
þeirra. Krakkar gætu lært svo mikið
annað en að munda hamar og sög á
smíðavöllunum. Þau séu hugmyndarík
og móttækileg og það eigi að byrja
snemma að láta þau tileinka sér að
vera meðvituð um umhverfi sitt.
Framsækni smíðavöllurinn á að
verða tveggja vikna sumarnámskeið
fyrir börn á aldrinum níu til tólf ára. Þau munu enga forskrift fá að því hvernig bygging eigi að líta út. Þau eiga að
finna sér sinn eigin ramma, byggða á náttúrunni, áhugamálum þeirra eða einhverju allt öðru. Nota á allt tiltækt efni
sem fellur til í nútímasamfélagi, til dæmis flöskur, dósir, dekk, torf, grjót og snæri.
Hópurinn leitar nú styrkja og samstarfs við sveitarfélög og byggingarfyrirtæki, um að fá að nýta afganga sem falla til
hjá þeim. Hann hefur fengið góð viðbrögð við hugmyndinni hjá ÍTR, þó ekkert hafi enn verið staðfest.
Tóm hús – Tóm hús verða umhverfislistaverk