Fréttablaðið - 05.12.2009, Qupperneq 122

90 5. desember 2009 LAUGARDAGUR
Ferðamálaráð Kanaríeyja
fór í haust af stað með verk-
efnið No Winter Blues. Þeir
fyrstu sem boðið var til
eyjanna voru eitt hundrað
Íslendingar. Hópurinn gisti
á fimm stjörnu hótelum og
borðaði kvöldverð á 268
rétta hlaðborðum þar sem
vínið flaut eins og bjór. Atli
Fannar Bjarkason slóst í för
með hópnum á fjórða degi
og fylgdi honum þangað til
eyjarnar voru kvaddar.
Ímyndum okkur aðstæður.
Ímyndum okkur að við búum í
kreppu hrjáðu landi þar sem stjórn-
málamennirnir eru búnir að elta
eigið skott í meira en ár. Verðlag í
landinu hefur hækkað mikið vegna
þess að gjaldmiðillinn er ónýtur og
það hefur einnig ryksugað sjarm-
ann af utanlandsferðum. Já, svo er
drullukalt í ímyndaða landinu.
Þetta er um það bil það síðasta
sem ég hugsaði um á þriðjudags-
kvöld þegar ég bað kokk á Princesa
Yaiza-hótelinu á Lanzarote-eyju á
Kanarí að koma mér á óvart. Hve-
nær segir maður það við kokk? Jú,
þegar maður er á hóteli sem setur
„L“ við hliðina á stjörnunum fimm,
svo að lúxusinn fari örugglega ekki
á milli mála.
Íslendingarnir 100 sem fóru til
Kanaríeyja í boði ferðamálaráðs
eyjanna upplifðu ótrúlegan lúxus
án þess að borga krónu fyrir.
Lúxus hótel, margrétta máltíðir
(268 réttir voru metið – minnir
mig), góð vín og nánast endalausar
ferðir. Bretum og Hollendingum
finnst ekki mikið til Íslendinga
koma, en á Kanarí var komið fram
við þá eins og kóngafólk. Það kom
samt fljótt í ljós að þeir (og ég með-
talinn) eru öllu frjálslegri í fasi en
hefðbundið kóngafólk, sem kann
til dæmis ekki við að segja „bæði“
þegar þjónninn spyr: „Rautt eða
hvítt?“ – og bæta svo við „y una
cerveza por favor“.
Ég hitti íslenska hópinn síð-
asta laugardag á Cordial Mogan-
hótelinu á suðurströnd Gran
Canaria-eyjunnar, sem ligg-
ur austan við Tenerife. Þá hafði
hópurinn þegar heimsótt tvær
eyjar í Kanaríklasanum og átti
þrjár eftir. Allir sem ég talaði
við voru sammála um að lúxus-
inn væri ótrúlegur. Eitthvað sem
aðstandendur ferðarinnar vona að
Íslendingarnir verði duglegir við
að tala um í framtíðinni – sem á að
skila sér í fleiri íslenskum ferða-
mönnum.
Ferðamönnum á Kanarí hefur
sem sagt fækkað og Ari Eld-
járn, einn af heppnu Íslendingun-
um, uppistandari og starfsmaður
auglýsingastofunnar Jónsson og
Le Mack, orðaði þetta best og líkti
ferðamönnum við þorskstofninn.
Íslenski ferðamaðurinn er hnign-
andi stofn sem þarf að rækta, en
eins og flest kostar það peninga.
No Winter Blues-verkefnið kost-
ar milljarða og var bókstaflega
öllu tjaldað til í ferðinni. Nú eru
íslensku þorskarnir farnir til síns
heima og ferðamálaráð Kanaríeyja
vonar að þeir hrygni og afkvæmin
syndi suður. Verkefnið verður svo
keyrt í fleiri löndum, en hvergi
verður jafn mörgum boðið. Íslend-
ingarnir eru fjölmennasti hópur-
inn og gætu verið búnir að sjá til
þess að ferðamálaráðið endurskoði
að bjóða upp á frítt áfengi heilu
kvöldin. Segi svona.
Á mánudag var flogið til eld-
fjallaeyjunnar Lanzarote þar
sem stefnan var tekin á Princ-
esa Yaiza-hótelið. (Þið vitið, fimm
stjörnu hótelið með „L“-inu). Þar
riðu Íslendingarnir kameldýrum
og borðuðu á veitingastaðnum El
Diablo. Maturinn þar var eldaður
með hita úr eldfjalli og bragðað-
ist vel, þrátt fyrir sósuskortinn.
Á hótelinu biðu svítur sem voru
stærri en meðalíbúð. Í sturtunni
gekk ég um og hugleiddi hvort ég
ætti að stela sloppnum sem fylgdi
svítunni. Niðurstaðan var sú að
hann myndi verja flatskjáina tvo
fyrir höggum í töskunni minni.
Daginn eftir sigldum við til
Fuerteventura þar sem við skoð-
uðum gullnar strendur og synt-
um í heiðbláum sjónum. Eyjar-
skeggjar skelltu sér reyndar ekki
í sjóinn með okkur þar sem það
var skýjað og ekkert hrikalega
hlýtt. En við erum Íslendingar
og látum ekki nokkur ský stoppa
okkur. Börn hafsins láta ekki að
sér hæða. Næsta dag var flogið til
Tenerife og heim. Almennt voru
Íslendingarnir gríðarlega ánægð-
ir með ferðalagið. Dagskráin var
stíf og fólk kom gríðarlega sátt
og á sama tíma gríðarlega þreytt
heim. Gaman verður að sjá hvort
átakið skili árangri og Íslendingar
hópist til Kanarí á næstu árum.
ÞRJÚ TONN AF SANDI Íslendingarnir hlaupa
upp á sandhól á eyjunni Fuerteventura.
Leiðsögumaðurinn Roger sagðist hafa
hugleitt að skipuleggja kapphlaup, en hætti
við vegna þess að hann var hræddur um að
einhver fengi hjartaáfall, enda ekki á allra
færi að spretta upp. FRÉTTABLAÐIÐ/ATLI FANNAR
Á STRÖNDINNI Ari Eldjárn, Draupnir Draupnisson og Linda Guðrún Karlsdóttir voru
eldhress í ferðinni. Þarna eru þau á ströndinni á eyjunni Fuerteventura í einkennis-
bolum ferðarinnar – sem þóttu afar glæsilegir.
Í SVIÐSLJÓSINU Myndatökufólk fylgdi Íslendingunum hvert sem þeir fóru, en oftast
var aðeins verið að taka upp fyrir No Winter Blues-verkefnið. Fjölmiðlar mættu þó á
svæðið þegar hópurinn fór á veitingastaðinn El Diablo á eldfjallaeyjunni Lanzarote.
Sól, sandur og fimm stjörnu hótel
Frá Íslandi
GRAN CANARIA
TENERIFE
LANZAROTE
FUERTEVENTURA
GOMERA
LA PALMA
HIERRO
Til Íslands
Íslendingarnir voru á ferð og
flugi í ferðinni og heimsóttu
alls fimm eyjar á sjö dögum.
Mikið ferðalag