Vikan - 27.07.1961, Blaðsíða 33

inni. Enginn þeirra andmælti. eru a'ð ónáða okkur. Síðan rétti
Um leið og ég rétti Gabor frakk- ég honum skjalið, sem við höfðum
ann, sagði ég: — Bíllinn er um- fengið hjá Hans. Þetta breytti af-
kringdur af örvakrossmönnum. Ég stöðunni á augabragði. Lautinant-
kann ekki við það. inn sló saman hælum og þrengdi
— Það er vafalaust verk fanga- sér inn i þyrpingu örvakross-
búðastjórans, anzaði Gabor. -—• manna.
Hann var allt of kurteis til að —■ Abtretenl öskraði hann. Látið
það gæti verið með felldu. vagninn komast leiðar sinnar. Þvi
Hann vék frá verki sinu til að næst opnaði hann hurðina hæ-
sjá, hvað um væri að vera. Spöl- versklega fyrir mig. Þegar Gabor
korn frá vagninum stóð örvakross- settist undir stýri, hvislaði sá
maður i vegi fyrir honum. þýzki: Komið ykkur sem fyrst af
— Yður verður ekki leyft að stað. Ég hefi enga menn hér i
halda áfram, sagði hann. — Okkur grennd til þess að verja ykkur gegn
vantar bíla til varnarstarfs föður- þessum bófaflokki.
landsins, en á þeim er enginn Yið snerum aftur til Búdapest í
skortur, þegar um er að ræða að illu skapi. Walienberg lilustaði á
hjálpa Gyðingum. sögu okkar með áhyggjusvip.
Þarna safnaðist urn okkur heill — Það er ekki ykkar sök, þótt
hópur örvakrossmanna, og allt i ekki heppnaðist að þessu sinni,
einu kom foringi þeirra á vettvang. mælti hann um síðir. Við hættum
Hann var sveitarforingi í fljótslög- miklu og erum óheppin sem stend-
reglunni og án efa cinn af fyrri ur.
vopnabræðrum Horthys. Að — Þetta lítur kannski öðruvisi
minnsta kosti talaði hann ung- út á morgun, sagði Gabor án frek-
verskuna með austurrískum hreim, ari bjartsýni.— Við skulum reyna
líkt og hinn fyrrverandi rikis- að sofna eitthvað. Okkur er báðum
stjóri. þörf á því.
■— Sjáið þið ekki, að þetta er Hvorugt okkar hafði sofið heima
sendiráðsbíll? sagði hann við örva- í heila vilcu eða meir. Við vissum
krosspilta sina. Við Gabor litum að heimili okkar var undir eftir-
hvort til annars og vörpuðum liti, svo við gistum hjá vinum
öndinni léttar. — Leyfið þeim að okkar í Huvosolgy, sem er úthverfi
fara. Búdapest.
En þrátt fyrir skipun hans, urðu Ég tók mér heitt bað, lagðist
þeir sífellt aðsúgsmeiri. Það leið fyrir og sofnaði að vörmu spori.
varla á löngu, þangað til hér lenti Ég vaknaði við það, að barið var
í handalögmáli. hraustlega að dyrum.
Allt í einu kom ég auga á þýzk- — Það er síminn til þín, sagði
an einkennisbúning í miðjum hópn- húsbóndinn.
um. Ég flýtti mér til mannsins. — Afsakið að ég skuli vekja
•-— Iíerr Leutenant, mælti ég. yður, ungfrú Kelecsényi, sagði
-— Við erum frá Búdapest í á- rödd á þýzku í heyrnartólinu. —
riðandi erindagerðum. Þessi fifl Ég ætla að biðja yður og herra
Alapy að koma til min svo fljótt
sem unnt er.
Ég heyrði undir eins að þetta
var 'Wallenberg. —■ Við verðum
þegar að leggja af stað til landa-
mæranna. Mér hefur tekizt að
skipuleggja alþjóðlegan leiðangur.
Megum við sækja ykkur eftir hálfa
klukkustund?
Húsráðandi okkar hafði vakið
Gabor, meðan ég talaði, og við flýtt-
um okkur í fötin. Þegar vagna-
lestin kom í ljós, stóðum við al-
búin fyrir utan húsið.
Fyrst i stað ætluðum við ekki
að trúa okkar eigin augum. Fimm
vörubílar lilaðnir matvælum og
hlýjuin ábreiðum, fatnaði og vindl-
ingum, komu í halarófu eftir veg-
inum. Á þeim blöktu sænskir og
svissneskir, spánskir og portúgalsk-
ir fánar. Enn á ný liafði Wallen-
bergð gert kraftaverk.
Meðal starfsmanna hinna ýmsu
sendiráða kom ég skyndilega auga
á mann i einkennisbúningi. Það
var lögregluforingi. Gabor sá hann
lilta og hvislaði að mér: Þetta er
líkt Batizfalvy. Það er Iiann Najidor
Batizfalvy, foringi KEOKH.
Bókstafir þessir voru skammstöf-
un á nafni stofnunar þeirrar, sem
hafði með höndum eftirlit útlend-
inga, þar á meðal stjórnarerind-
reka.
■— Verið þið róleg, hvislaði rit-
ari einn frá sænska sendiráðinu,
hann hafði séð undrunarsvip okk-
ar. — Kapteinninn er ekki í förinni
til þess að líta eftir okkur, öðru
nær.
Wailenberg var sannarlega frá-
bær maður. Honum hafði bersýni-
lega tekizt að gera þann mann að
vini sínum, sem átti að höfuðsitja
hann og starfslið sendiráðs hans.
Batizfalvy kapteinn reyndist vera
forsjáll maður. Það kom í ljós, að
hann hafði tekið ritvél með sér,
til þess að geta skrifað á leiðinni
fyrirmæli þau, er við þurftum á að
halda til að geta hjálpað mönnum
þeiin er nutu verndar okkar.
Sú ritvél fékk nóg að gera.
Næturferð þessi var ekki með
öllu hættulaus. Við urðum að aka
ljóslaust, til að komast hjá þvi, að
flugvélar Bandamanna villtust á
okkur og herflutningalest. Auk þess
voru örvarkrossmenn alltaf a@
stöðva okkur til þess að rannsaka
skilríki okkar. Gekk ferðin svo
hægt, að Wallenberg taldi loks
heppilegra að nema staðar.
MorgundagUrinn var ekki að
neinu leyti frábrugðinn öðrum dög-
um, að merkjandi væri við hann
í almanakinu. Við þokuðumst áfram
eftir þeim eina þjóðvégi sem enn
tengdi Þriðja rikið við siðasta
samherjann, vesalings Ungverja-
land. Og hverja liörmungarsýnina
annarri verri bar fyrir augu okkar.
Alls staðar sáust liinir brúnleitu
einkennisbúningar ungverska hers-
ins, við hlið grænklæddra Þjóð-
verja og svartklæddra örvakross-
manna. Þeir voru líkastir því sem
stórgrýti flyti á hraunstraumi. Og
hraunfossinn var þúsundir flótta-
manna á leið til Vínarborgar.
Annað veifið ristu brynvarðar bif-
reiðir sér leið gegnum þvöguna.
Þjóðvegur þessi var talandi tákn
um hina almennú upplausn, sem
nú átti sér stað i Þriðja ríkinu.
Það var likast því, að hin grimm-
úðlega hernaðarvél þeirra hefði
ákveðið að einbeita sér að þeim
Framhald á næstu blaðsiðu.
Framköllun
Kodak
■Uans J)dcrsm
Bankastræti 4. - Sími 1-82-13.
Kopiering
Allar myndir afgreiddar í yfir-
stærð, t. d. eftir 6x6 filmu skilum
við yður 9x9 cm myndum.
Fallegustu myndirnar fást á
Kodak
„ V E L 0 X “ pappír.
Fljót afgreiðsla!
f ilmur:
Verichrome-Pan. Plus-X..
Panatomic-X. Tri-X.
Ektachrome og Kodachrome.
VIKAN 33