Vikan - 22.02.1962, Qupperneq 5

Það er ekki um annað að ræða
en berja þessar tilfiningar burt
með harðri hendi, — frá sjónar-
miði kennarans yrði þetta ein-
ungis hlægilegt. Ef þú lýkur ekki
skólanum í vor, skaltu eindregið
halda áfram í öðrum gagnfræða-
skóla næsta vetur.
Kæra Vika!
Ég ætla að leita til þín i agaleg-
um vandræðum mínum. Þannig eru
málavextir, að ég er lirifin af
manni, sem ég þekki, og í haust flutti
ég i bæinn og hann baS mig aS lofa
sér að vita hvar ég ætti heima. En
ég er ekki viss um að hann sé eins
hrifinn af mér og ég af honum, og
þess vegna hefur þetta farizt fyrir
hingað til. Nú langar mig að heyra
frá þér heil og góð ráð sem allra
fyrst. Með fyrirfram þakklæti.
P.s.: Hvernig er skriftin?
Ein vanda vafin.
Það er jafngott fyrir þig að láta
hann vita, hvar þú átt heima eins
og vera í þessum „agalegu vand-
ræðum“. Þá kemst þú að því,
hvort hann hefur raunverulega
áhuga fyrir þér og ef svo er ekki,
þá verður þú auðvitað að taka
hann af dagskrá. Skriftin er af-
leit.
Kæra Vika!
Ég sendi þér nokltrar linur með
kærri kveðju. Mér líkar vel lesmál
Vikunnar, vildi helzt meira af frá-
sögnum eins og Haust og Harmleik-
ur á heljarslóðum. Línurnar hef ég
ekki fleiri.
Gunnar Friðþjófsson,
Iíirkjuvegi 9, Ólafsfirði.
Kæra Vika-
Þér virðist ganga allvel að ganga
út, enda er það lítil furÖa, þar sem
])ú ert ágæt í flesta staði. ViS þökk-
um þér innilega fyrir síðast, en þú
sveikst okkur um nýja framhalds-
sögu. Við erum hérna nokkrar yng-
ismeyjar og erum að rífast um hvort
eigi að skrifa kjaftæði eða kjaftaæði.
MeS fyrirfram þökk fyrir opinber-
unina. — Kjaftakerlingar.
Nýja framhaldssögu? Ég held, að
ég skilji ekki, hvað þið eigið við.
Það hefur alltaf byrjað ný
framhaldssaga að annari end-
aðri. Kannski eigið þið við
kvikmyndasöguna „Með lausa
skrúfu", sem er í blaðinu núna.
Það mun réttara að segja kjaft-
æði.
Æruverðugi herra Póstur!
í háttvirtum pistli yðar í 51. tbl.
1961, birtist greinarkorn eftir Jón
H. ásamt visu eftir mig, og ber hvort
tveggja yfirskriftina: Þingeyingar
svara fyrir sig. Undir visu minni
stóð: Fullkominn Þingeyingur (en
það eru þeir allir). Það er mér virð-
ist, að með greinarkorni Jóns H.
hafið þér hugsað yður að sanna, að
undirskrift mín væri ekki alls kost-
ar rétt, vil ég benda yður á, í fullri
vinsemd og kimnilaust, að grein
þessi ber einmitt vott alfullkomnun-
ar á sinu sviði. Oss, Þingeyingum,
gengur jafnan betur að tjá hugsanir
vorar í bundnu máli en óbundnu, og
læt ég þvi fylgja línum þessum visu
til skýringar máli minu, í von um
að þér sjáið yður fært að birta
hana:
Sárt er að játa, að Jón sé af
norðlenzkri slekt,
en jafnvel i því finnur rök
hin þingeyska snilli:
Því fábjánskan hallast svo fast upp
að æðstu spekt,
að finasta hnifsblað kemst ekki
þar á milli.
Yðar einlægur áður kynntur
Þingeyingur.
„Meistari Karlsson“
og Kirkjan á hafsbotni.
Það væri annars furðulegt að vita
livernig læknar myndu taka grein
i blaði um læknavísindi, sem rit-
uð væri af skósmiði eða bifvéla-
virkja.
Þetta var það fyrsta sem mér datt
í hug, eftir að hafa lesið grein þá í
Vikunni þann 15. janúar sl., ef grein
skyldi kalla, en grein þessi er rituð
undir fyrirsögninni „MEÐ Á NÓT-
unum, og finnst mér það vægast
sagt undarlegur eða öllu heldur fjar-
stæðukenndur og móðgandi titill á
þeirri klausu.
Bágt á ég með að trúa því að
aumingja maðurinn sá arna, sem
framdi þessa klausu, sé blaðamaður
að atvinnu, og ennþá ver á ég með
að trúa því að hann starfi við Vik-
una, því ég hélt að það ágæta viku-
blað væri sneytt slíkri blaða-
mennsku, en það er víst þar eins og
víða annars staðar, það leynir furðu
margt á sér.
Það leynir samt ekki á sér, að
vesalings maðurinn á sér eina af-
sökun, og þakka má hann guði fyrir
það, en hún er sú, að hann hefur
árciðanlega ekki snefil af þekkingu
á eíni því er hann hæðist að, og má
það því kallast furðuleg biræfni, að
hann skuli hleypa sér svo langt sem
'nahn annars gerir, og væri það ósk-
andi að manngarmurinn tæki það til
athugunar, sér til bétrumbóta, áð
blaðamennska byggist ekki á því
einu saman að vera kaldur karl,
heldur verður þekking og réttlæti að
skipa stóran sess, ef vel á að vera.
Og greinilega hlýtur það að telj-
ast varasamt að kalla slíkan blaða-
snáp sem þennan á sinn fund, til
sannmælis á einu eða öðru.
Siðan i sept. sl. bafa verið haldin
jazzkvöld einu sinni í viku í Tjarn-
arcafé i Reykjavík. Þessi jazzkvöld
eru ávallt á mánudagskvöldum, frá
kl. 9—11:30 á venjulegum restaurat-
ion-tíma.
Frá byrjun hafa jazzkvöldin verið
prýðilega vel sótt og farið einkar
vel fram.
Reynt hefur verið að gefa gestum
tækifæri til að heyra i sem flestum
jazzleikurum landsins, með því að
breyta til um hljóðfæraleikara frá
kvöldi til kvlds, og hefur það tekizt
vonum framar, en þar sem margir
þeirra eru bundnir við störf sín um-
rædd mánudagskvöld, þá hefur ekki
Framhald á bls. 36.

m
WftíiMliÍnÍlliiím Him
lim - -vM H V ImSHÍ
CB
ec
a
j-j
o
Q
Z
o
J
CQ
3
o
cn
isi
'C
a
1
«5
3
o
o
m
’jA
W
z
cs .
<!
e
o
m

a
■ <
< c/3
W
* I
I fe
c *o
O :0
t/3
C/3 Xfí
cö
c
CQ U
œ £
S‘a
§ s
<! -r
. . *ú-h
—
C cö
eö

CQ
<
fe
fe
e
Cí
0>
£
xn
ho
o
pQ
£
* * *
VIKAN 5