Vikan - 24.05.1962, Síða 20

Fólksvagninn
minn og ég
„Ég var í hálfgeröum vandræöum," sagði Helgi Hannesson hjá
Tryggingarstofnun ríkisins, „af því að mig vantaði bíl, sem væri eins
og óskaskór kvenfólksins: Litill að utan en stór að innan. Ég var
húinn að prófa að setjast upp í inarga bíla af minni gerðinni, og af
því að ég er ekki beinlínis dvergur að vexti, var ég aldrei vel ánægður
með árangurinn.
Svo sá ég að Sigfús í Heklu ók sjálfur Volkswagen. I>að var næg
sönnun fyrir mig.
Síðan hefi ég ávallt verið í Volkswagen. Eklu vegna þess að ég
komist ekki út úr honum... heldur vegna þess að ]>að er svo gott og
þægilegt að vera inni í honum.“
VERÐLAUNA-
GETRAUN
VIKUNNAR
VOLKSWAGEN
de luxe fólksbifreið
í VERÐLAUN
verðmæti króniir I 20.000.oo
I>að hefur margur gefið minna en heilan Volkswagenbil — og
séð eftir. Þess vegna má enginn láta það henda sig að varpa tæki-
færinu á dyr — að halda ekki saman getraunaseðlunum og senda
þá Vikunni að getrauninni lokinni. Það er nú einu sinni svo, að
bílar eru nokkuð dýrir á íslandi, meira að segja alltof dýrir. Þess
vegna geta ekki allir veitt sér það að eignast bíl, sizt af öllu nýjan.
En liér kcmur óvænt tækifæri: Nýr, glæsilegur fimm manna bíll og
þar að aulci af þeirri gerð, sem vinsælust hefur orðið hér ou víða
annars staðar: Volkswagen.