Vikan - 12.07.1962, Blaðsíða 7

borð einfalt og laglegt. Miðstöð góð, fljót að
hita og ekki hætta á gaslofti frá henni. Sæta-
rými gott að framan en fótapláss þrengist nokk-
uð fremst og er heldur til ama i ökumannssæti.
Farangursrými eru tvö: Að framan og ofan
við mótorinn að aftan. Góð fvrir smádót en
rúma enga stóra hluti. Læsingar á þeim mjög
þægilegar.
Fjöðrunin er snúningsásar (torsion bars),
nokkuð hörð á holöttum vegi.
Aksturseiginleikar eru mjög góðir.
Bíllinn lisgur vel á vegi og hreyfist lltið á
beygium jafnvel á miklum hraða. Lipur í
snúningum og viðbragðsfljótur.
Tæknilegar upplýsingar:
Véiin er 4 strokka 4 gengís toppventlavél. 53
hö v/4000 sn/m staðsett aftur í bílnum. Strokk-
amir ligeria á hliðinni. Lækkar það þyngdar-
nunktinn og eykur farangursrými ofan við vél-
ina. Vélin er loftkæld og þvi nokkuð hávær við
! aukinn snúningshraða miðað við vatnskælda
' vél. Ekki þarf að óhreinka sig við að mæla
olíuna. því það er gert án þess að lyfta þurfi
lokinu yfir vélinnl.
Gearkassi: 4 gearar áfram allir syncromiser-
aðir:
Rafkerfi: 6 volt.
Breiddin er 1.60 m og þyngd 860 kg.
Verðið, 165 þúsund.
Umboð: Heildverzlunin Hekla h.f.
*
BREF . fggj
An
SUNNAN
Suðurpól, 12. júli, 1962.
Kæri Björn.
Nú skal ég segja þér tíöindi; ég er að hugsa
um aS flytja af landi brott, likíega helzt til
Ameríku. Eða til hvers að vera að hanga hér á
takmörkum hins byggilega heims? Það gæti
farið svo, að ég skrifaði þér í framtiðinni frá
Vancouver, Seattle eða Utha. Eða kannske frá
Sviss eða Svíþjóð. Ha, ertu ekki samþykkur?
Maður mundi náttúrlega sakna kunningjanna
og fjölskyldunnar, en það væri liklega allt og
sumt. Ekki sakna ég íslenzkrar tungu. Hún
á hvort eð ekkert fyrir sér, nema að drepast.
Og hvað er islenzk menning? Ekki neitt annað
en þetta mál og þau verk, sem samin hafa
verið á þvi. Ágætir hlutir að visu, en óaðjgengi-
legir fyrir alla aðra en þessar fáu sálir, sem
hér búa. íslenzk menning var til; hirðingja-
menning, sem hentaði staðháttunum og var
vaxin upp úr jarðveginum. En það er ekkert
eftir af henni. Ekki urmull annað en þetta
mál. Og mér fyrir mitt leyti er sama, hvort
ég tala ensku eða sænsku. Væri ég rithöfundur
og ætlaði mér eitthvert stærra hlutskipti en
það að koma einu handriti að hjá Almenna
bókafélaginu í ár og ef til vill öðru hjá Menn-
ingarsjóði næsta ár, þá dytti mér ekki i hug
að skrifa á islenzku. Þá mundi ég vilja skrifa
fyrir milljónir, ekki hundrað þúsundir. Mér
dettur ekki i hug að halda að blessað móður-
málið okkar taki fram öðrum tungum. Jafnvel
þótt aldamótaskáld með hugsjónir ungmenna-
félaganna í brjóstinu, hafi talið að svo væri.
Ég hef sjálfur orðið var við það, hversu miklu
erfiðara og stirðara það er að orða hugsanir
sinar á íslenzku heldur en ensku eða bara
dönsku. Taktu til dæmis fyrirsagnirnar i dag-
blöðunum og berðu þær saman við útlendar.
1 fyrirsögn verður að segja mikið i örfáum
orðum og til þess er íslenzkan oft óhæf. Það
þarf heila setningu til þess að stagla þvi sam-
an, sem hægt er að segja i tveim til þrem
orðum á ýmsum öðrum tungumálum. Ég veit,
að við höfum átt málsnillinga sem höfðu betri
tök á tungunni en aðrir menn. En ég býzt við
því, að þeir hefðu verið álika liðtækir á franska
tungu eða ítalska, ef þeir hefðu lært þær vel.
Nú er ég farinn að reyna að sannfæra þig,
rétt eins og ég sé smeykur um, að þú sért á
móti mér. En líklega ertu öllu þessu samþykk-
ur, þegar þú ferð að hugsa um það. Eða kann-
ske spyrðu, hvað við höfum þá að gera með
sjálfstæði. Ég svara þvi þá til, að liklega mun
fara bezt á því, að það fólk, sem kýs að eiga
lieima á íslandi, sé þjóð út af fyrir sig, sem
sjálf ráði fyrir málefnum sinum. Og þó veit
ég ekki, hvort hagur vor yrði svo mun lakari,
þótt við yrðum ein stjarna til viðbótar í fána
Bandaríkjanna eða hluti úr einhvers konar
Bandaríkjum Evrópu. Eða hvað heldur þú?
Mér virðist reyndar, að bráðlega reki að þvi,
að við lendum í þessari margumræddu sam-
steypu Evrópu. Bæði það og ýmislegt annað,
mun stuðla að þvi að við drögumst inn i
hringiðu þjóðanna og öll séreinkenni menn-
ingarinnar munu eiga mjög erfitt uppdrátt-
ar. Sumir munu telja það grátlegt, en mér
er sama. Ég sé enga ókosti við það. Mér leið-
ist afdalamennska og okkar þrönga hirðingja-
menning var ekkert annað. Hins vegar gæti ég
trúað, að hún yrði talin fremur merkilegt furðu-
verk, þegar grúskarar fara að róta í henni
eftir dálitinn tíma. En þá verðum við komnir
undir græna torfu.
Þinn einlægur
Brandur á Suðurpól.

\
j
i

Yndisþokki næturinnar í carabella...
ViKAN 7