Vikan - 19.07.1962, Síða 39

DIAL DIAL DIAL DIAL
HANDSÁPA HANDSÁPA HANDSÁPA HANDSÁPA

DIAL cndist betur
DIAL freydir betur
DIAL ilmar bctur
KRISTJÁN Ó. SKAGFJÖRÐ H.f.
Dial kostar yður ekki meira '
— því gœðiri tru óviðjafnanleg
Heildsölubirgðir
VERIÐ VINSÆL VELJIÐ DIAL
•deilis ekkert slor!
Og nú sáum við að Andri stað-
næmdist á botninum og hreinlega
lagðist ílatur niður. Hann hafði sýni-
lega fundið eitthvað stórkostlegt.
Jú, jú! Þarna tók hann eitthvað
ofan af steini og einhverju var hann
að safna saman. Maður sá þetta allt
svo greinilega í blátæru vatninu.
Og svo birtist Andri skyndilega uppi
á yfirborðinu, veifaði til okkar hendi,
lagði eitthvað á gjárbakkann og hvarf
siðan aftur I djúpið.
Við hlupum í harðaspretti bangað,
sem hann hafði verið. Jú, þetta var
aldeilis ekkert smávegis. Gullbikar,
stór og fagur, og glampandi gull-
festi ....
Nei, annars. Þetta var þá bara
rauðlituð aluminiumkolla og gömul
keðja úr ljósakrónu. Gamall og ónýt-
ur sígarettukveikjari og sundurlimað-
ur vasahnífur af lélegustu gerð. Te-
skeið úr þunnu blikki og nokkrir
smáaurar, bæði íslenzkir og útlendir.
O-fussum-svei!
Ég hafði þó þolinmæði I mér til að
taka mynd af draslinu áður en ég
skutlaði því sömu leið og það kom,
— og stráði því yfir Andra. Hann
skyldi eiga mig á fæti, ef hann væri
að stríða mér svona. Nú vildi ég eng-
an leikaraskap lengur. Héðan í frá
eintómar gullkönnur, fullar af dem-
öntum, sverðum og krossum!
En það var sama hvað við veifuð-
um og kölluðum til hans, þar sem
hann var á sveimi niðri við botn.
Hann virtist ekkert heyra ....
----O-----
Andri kom nú upp úr til að hvíla
sig smástund og ræða við okkur.
Margt manna var samansafnað á
brúnni og í kring, ferðafólk sem hafði
séð hvað um var að vera. Sr. Eiríkur
J. Eiriksson prestur á Þingvöllum og
þjóðgarðsvörður, var einnig kominn
til okkar, þvi auðvitað höfðum við
útvegað okkur leyfi til þessara að-
gerða hjá Þingvallanefnd og sr.
E’iríkur var þarna til að fylgjast með
því að allt færi fram eítir settum
reglum, — en ein þeirra var m. a.
sú, að allt það sem upp kæmi, skyldi
aftur niður fara.
Svo ég var eiginlega bara að ,.plata“
áðan, þegar ég sagði að við hefðum
ætlað að verða ríkir af þessu.
Það var svo margt fólk þarna i
kring að það var ekki hægt!
En þrátt fyrir það vorum við ekki
aldeilis á þ.ví að gefast upp við svo
búið. Eftir að við vorum búnir að
fá okkur matarbita I góða veðrinu,
tygjaði Andri sig til að nýju og stökk
útí. Nú hafði hann meðferðis litla
skóflu og fötu, því nú átti að rann-
saka dálítið nánar hvað á botninum
væri.
Andri stakk niður skóflunni á
nokkrum stöðum og mokaði UPP í
fötuna, og hirti nú ekkert um hvort
hann mokaði gulli eða „grús“. Ffttan
var dregin uppá yfirborðið, hellt úr
henni að viðstöddum fjölda vitna, og
farið að rannsaka hvað, upp hefði
komið, og hér sjáið þið listann.
2 kr. peningar: ....... 16 stk.
1 — — ..... 52 —
VIKAN 39