Vikan - 29.11.1962, Qupperneq 25

Ett af mínum „hobbíum“ er söfnun og ræktun fiska í fiskakerum. Ég eyði talsverðum tíma
og dálitlu fé í þetla. Ég hefi aðstöðu til að fá töluvert úrval fiska og nauðsynleg tæki erlendis
frá. Helztu tækin eru: hitamælar, litlir háfar, loftdælur og síur (filterar), hitunartæki og
hitastillar (thermostat) og fiskakerin sjálf. Einnig þarf efni í síurnar, bæði glerull og viðarkol.
Gullfiskarnir þurfa mikið svigrúm, og mikið af góðu súrfenisríku vatni. Ef matargjöf er
stillt í hóf, og rúmgott er hjá þeim, þá eru miklar líkur fyrir því að gullfiskarnir nái fjögurra
til sex ára aldri. Gefa verður gullfiskunum einu sinni á dag, helzt á morgnana, en aldrei meir
en svo að þeir éti allt upp, á tíu til fimmtán mínútum. Allur matur sem skilinn verður eftir,
fellur á botninn og skemmist. Ef þessi úrgangsmatur er ekki sogaður upp af botninum á ein-
hvern máta, þá eitrast vatnið brátt og drepur allt líf í kerinu. Sé vatnið orðið gruggugt, þá
er öruggt að matargjöfin er meiri en fiskarnir fá torgað. Til að auka súrefnismagn vatnsins
verður að skipta um vatn á þriggja daga fresti, eða nota loftdælu og síu til að hreyfa vatnið
og hreinsa það. Þegar fiskarnir hanga við og í vatnsskorpunni og gapa, er það vegna þess að
vatnið er súrefnissnautt.
Margar tegundir af gullfiskamat eru á markaðinum, og sennilega allar jafn góðar, muna
verður aðeins eitt, og það er, að varast veröur ofgjöf.
Meðan gullfiskarnir eru litlir, er vel hæfilegt að í tuttugu litra keri rúmist fjórir til fimm
fiskar, það er fjórir lítrar fyrir hvern fisk. Þetta á við fiska sem eru ekki stærri en fjögurra
cm langir. Stærri fiskar þurfa miklu meira rúm.
Hitastigið á vatninu má vera frá 16 til 22 gráða heitt á Celsius, eða heldur lægri en venju-
legur stofuhiti. Þó hitinn sé hafður éinni gráðu lægri eða hærri en þetta, sakar það gullfisk-
ana ekkert. Allir fiskar eiga þó bágt með að þola snögg hitaskipti, og þess vegna ætti að
varast að staðsetja fiskakerin í nánd við ofn eða í gluggakistu. 1 gluggakistunni hitar sólin
vatnið um of að deginum. Glugginn er ef til vill hafður opinn yfir nóttina. Þetta getur orsakað
meir en tíu gráða hitabreytingu og það er alveg nóg til að veikja mótstöðuafl fiskanna gegn alis
konar pestum. Sólarljósið er hins vegar nauðsynlegt fyrir gullfiska eins og ailar aðrar lifandi
verur. Ágætt er því að láta kerin standa þar sem sólin fær skinið á þau einhvern hluta
úr deginum.
Þeim mun stærra sem kerið er, því stöðugra hitastig verður á vatninu, það er að segja ef
kerið er fullt. En svo er einnig hægt að nota hitunartæki og hitastilli til að haida stöðugum
varma, og er það mjög nauðsynlegt yfir vetrartímann.
Hrygnan er stutt og sver, og hængurinn er lengri og mjóslegnari. Um hrygningartímann,
sem er fyrripart árs, koma hvítar smáörður, á stærð við prjónsodd á tálknplöturnar á hægn-
um. Hrygnan gildnar öll þegar hún fyllist af hrognunum. Hrygnan velur helzt plöntur sem
hafa mjúk blöð, svo sem vatna „hýasintur“ með löngum rótum, eða „fjölblaðajurt" (Myriop-
hylium) og límir hrognin á þau. Hrognin klekjast svo út á fjórum dögum til viku. Hrognin
em gul á lit. Til hrygningar er gott að hafa 35 til 40 lítra ker. Foreldrarnir hafa tilhneyg-
ingu til að éta hrognin og jafnvel ungana sína. Flytja verður því annaðhvort ungviðin eða
foreldrana yfir í annað ker strax eftir að hrygnan hefur gotið.
Fæstir gullfiskar ná fullorðins aldri. Það er vegna þess sem áður er sagt, matargjöfin er
of mikil og svigrúmið of lítið. Fullvaxinn fiskur getur orðið allt að því 25 cm langur. Þó er
þetta misjafnt, því margar tegundir eru til af gullfiskum. Mörg tegundanöfn væri hægt að
nefna, en hér nægir að nefna fimm af þeim. Þær em: halastjömur, Ijónshöfðar, Shubimkis,
svartir márar, Fantails.
Gullfiskar eru falleg dýr og verða þeir fljótt hændir að manni. Þegar maður nálgast kerið,
þá synda þeir upp á yfirborðið og vonast eftir matarbita, ánamaðki eða öðru góðgæti. Var-
ast ber að gefa þeim stóra maðka. Gullfiskarnir virðast alltaf vera svangir, og gleypa hvað
sem til fellur. Stórir bitar geta því hæglega staðið í þeim. Ekki má heldur láta unga fiska,
eða fiskategundir af svo litlum stærðum að gullfiskarnir gætu hæglega gleypt þá, í sama
ker, því að aliir stærri fiskar hika ekki við að narta í og jafnvel magagleypa sér minni
Framhald á bls. 43.