Vikan - 29.11.1962, Qupperneq 34

Gref
mér líka!
KIYEA
Svona, svona ungfrú góð. Ekki svona
mikið í einu! Sjáðu bara hvernig
mamma fer að: Lítið í einu en oftar.
En þú hefur rétt fyrir þér — maður
byrjar aldrei of snemma á réttri húð-
snyrtingu. Mamma þín hefir líka frá
æsku haft þessa reglu: Nivea daglega.
Gott er að til er NIVEA!
Nivea inniheldur Euce-
rit -—■ efni skylt húðfit-
unni — frá því stafa
hin góðu áhrif þess.
ætti að vera farinn að skilja þessa
hluti.“
Ég gaf honum aftur í bollann, til
að sýna ég væri ekki „utangarðs-
maður“. Hann svolgraði úr bollan-
um, benti með stubbnum á brjóstið:
„Héma inni er það samt yngri Li
sem mér er kærastur. Hvernig
standi á því? Hann er ungur, lítur
ekki á mig sem dráttarjálk. Hjarta-
lag þeirra bræðranna — það er ó-
líkt. Eldri Li lætur mig hvílast þeg-
ar hann finnur að veðrið er orðið
of heitt. Yngri Li, hverju skeytir
hann um slíka hluti? Ég verð að
hlaupa í loftinu með hann hversu
heitt sem er í veðri. En þegar hann
rabbar við mig, segir hann sisvona:
„Hvaða réttlæti er það að sumir
menn verði að hlaupa með aðra á
eftir sér?“ Hann ræðst að órétt-
lætinu -— öllu því óréttlæti sem við,
allir reiðdragar undir himninum,
verðum að þola. Eldri Li annast
mig vel, en honum kemur aldrei
heildin til hugar. Skilurðu nú ekki?
Eldri Li hrærist í heimi þess smáa,
yngri Li í heimi þess stóra. Eldri
Li hugsar um fæturna á mér, yngri
Li um hjartað í mér. Eldri Li sér
ekki það stóra fyrir hinu smáa,
aumkar á mér fætuma, en gleymir
þessu hérna.“ Hann benti á brjóstið
á sér.
Ég vissi hann átti margt ósagt,
óttaðist bara að af honum rynni
við teið, ýtti því undir hann: „Haltu
áfram Wang Wú. Segðu mér frá
öllu. Þú þarft ekki að óttast ég leki
því út.“
Hann néri örið á höfði sér, drúpti
höfði stundarkom hugsandi. Dró
stólinn að sér og sagði mjög lágum
rómi: „Þú veizt, sporvagnabrautin
er að verða tilbúin. Þegar vagnarnir
fara að ganga er úti um okkur, úti
um alla reiðdraga. Ég er ekki bara
með áhyggjur vegna sjálfs mín, við-
urværi okkar allra er í veði.“ Hann
skaut til mín augunum.
Ég kinkaði kolli.
Þetta skilur yngri Li, ef ekki svo,
værum við ekki svona góðir
vinir. Hann segir við mig: „Wang
Wú, við verðum að taka eitt-
hvað til bragðs." Ég segi: „Li,
ég kann aðeins eitt ráð — að
berjast.“ Hann segir: „Það er rétt,
ganga hreint til verks — berjast.“
Höfum rætt það fram og til baka,
höfum bundið það fastmælum:
berjast. Það er þetta sem ég mátti
ekki segja þér. Það er þetta sem
ég ætlaði að segja þér.“ Hann l_ækk-
aði enn róminn. „Ég sá það sjálfur,
lögreglan er á hælum hans. Ef til
vill ekki vegna þessa. En hver er
óhultur með lögregluna á hælum
sér? Ég er eins og ég sitji á eldi:
Segi ég eldri Li frá, kemst ég í
skömm hjá yngra Li. Þegi ég, ótt-
ast ég eldri Li verði fyrir barðinu.
Vissulega bölvuð klípa.“
Þegar ég hafði stutt Wang Wú á
braut, fór ég að velta fyrir mér
hlutunum: Svarti-Li hafði átt koll-
gátuna, bróðir hans hafði sannar-
lega hættuleg áform á prjónunum.
Ekki bara að brjóta sporvagnana,
hann hlaut að hafa eitthvað enn
skeinuhættara í pokahorninu. Því
vildi hann skipta búi, til að bróðir
hans ýrði ekki bendlaður við til-
tæki sín. Hann hikaði hvorki við
að fóma sér né öðrum, en hann
veigraði sér við að fóma bróður
sínum án þess að hafa um það auka-
tekið orð — það yrði málefninu
34 VIKAN
heldur ekki vitund til framdráttar.
Þegar til átakanna kæmi, gæti hann
ekki einu sinni hlíft bróður sínum.
En hvað gat ép gert? Að vara
Svarta-Li við, væri að skvetta olíu
á eld, myndi kveikja í bróðurþeli
hans. Gefa Hvíta-Li ráðleggingar,
yrði ekki bara árangurslaust, heldur
kæmi Wang Wú líka í laglega klípu.
Spennan fór sívaxandi, spor-
vagnafélagið var þegar búið að aug-
lýsa opnunardag línunnar. Ég mátti
ekki tefja lengur, varð að aðvara
Svarta-Li.
Hann var ekki heima, en Wang
Wú var inni.
„Hvar er yngri Li?“
„Fór út.“
„Ekki í mannreið?"
„Undanfarna daga hefur hann
aldrei farið í reið.“
Af svipbrigðum Wang Wús gat
ég ráðið: „Wang Wú, hefurðu sagt
honum það?“
Örið á höfði hans þrútnaði. „Tvö
staup til viðbótar, það fór ósjálf-
rátt upp úr mér.“
„Hvað um hann?“
„Hann ætlaði bókstaflega að fara
að vatna músum.“
„Hvað sagði hann við þig?“
„Spurði að þessu einu: „Wang
Wú, hvað finnst þér?“ Ég sagðist
fylgja bróður hans. Hann sagði
bara eitt orð — „gott“. Fer út á
hverjum degi, aldrei í mannreið."
Ég beið þrjá langa klukkutíma.
Það var brugðið birtu, þegar hann
kom loksins heim.
„Hvernig þá?“ Þessi tvö orð
spurðu alls þess mig langaði að
vita.
Hann brosti: „Ekkert sérstakt.“
Mér hafði ekki komið til hugar
hann kynni að svara mér þannig
út í hött. Þarflaust að spyrja nokk-
urs frekar, hann var staðráðinn I
hvað hann ætlaðist fyrir. Mér
fannst ég yrði að fá mér í staup-
inu, en hvaða akkur var í að drekka
einmenning. Mér var bezt að fara.
f þann veginn að fara datt mér í
hug að spyrja: „Hvernig væri við
færum saman eitthvert burt nokkra
daga til hressingar?"
„Sjáum til eftir tvo daga.“ Annað
sagði hann ekki.
Þegar hiti tilfinninganna kemst
í algleyming, kunna þær að virð-
ast kaldari á yfirborðinu en í nokk-
urn tíma annan. Mér hafði ekki
komið til hugar hann kynni að
svara mér þannig.
Að kveldi dagsins sem línan var
opnuð kom ég aftur. Hann var ekki
heima, beið hans framá rauða nótt,
hann kom ekki. Sennilega var hann
að forðast mig af ásettu ráði.
Wang Wú kom heim, brosti fram-
an í mig og sagði: „Á morgun."
„Hvar er eldri Li?“
„Veit það ekki. Eftir þú fórst not-
aði hann — ég veit ekki hvern
þremilinn •— og brenndi af sér
fæðingarblettinn ofanvið augað,
gleymdi sér langa stund starandi í
spegilinn."
Því var öllu lokið. Þegar svarti
fæðingarbletturinn var horfinn, var
heldur enginn Svarti-Li lengur til.
Haris var ekki að vænta framar.
Ég var þegar kominn fram í for-
dyrið, þegar Wang Wú kallaði mig
til baka: „Á morgun, ef ég skyldi
...“ hann nuddaði örið, „myndirðu
hugsa til konunnar minnar?"
Sennilega rétt um fimmleytið
INNOXA
ALLT TIL AÐ AUKA FEGURÐ AUGNANNA
INNOXA snyrtivörurnar fást í:
REGNBOGINN, STELLA, SÁPUHÚSIÐ, OCULUS
EDDA, Keflavík, SILFURBÚÐIN, Vestmannaeyjum,
STRAUMUR, ísafirði, APÓTEK Neskaxipstaðar.
INNOXA- rESRo”AE