Vikan - 19.11.1964, Blaðsíða 6

diviniö
dBOCOLOGNE
D I VI N I A
DEOCOLOGNE
S M ART
FÆST í SNYRTIVÖRUVERZLUNUM OG VÍÐAR.
H . A. TULINIUS, HEILDVERZLUN
K
MARBLETTIR.
Kaera Vika!
Af hverju stafar það, kæri
Póstur, þegar dökkir marblettir
koma á mann, jafnvel þótt mað-
ur viti ekki til þess að maður
hafi meitt sig nokkuð? Mér
finnst það svo leiðinlegt að ég
er öll út í marblettum á hönd-
um og fótum og víðar, og það
má bara ekkert við mig koma
til þess að ég fái ekki marbletti.
Hvað á ég að gera við þessu?
Ragnheiður K.
— — — Tarna er huggulegt,
eða hitt þó heldur. Maður gæti
haldið að þú værir alltaf í slags-
málum, eða eru menn svo ótugt-
arlegir að vera að klípa þig.
Annars er þetta nokkuð al-
gengt, og sem betur fer ekki al-
varlegt og oftast hægt að laga.
Þetta stafar venjulega af skorti
á C-vítamíni, og ég mundi því
ráðleggja þér að reyna að inn-
byrða töluvert af því.
Það er heilmikið af C-vítamíni
í grænmeti, ávöxtum, mjólk og
kartöflum. Grænmeti og ávexti
áttu helzt að borða hrátt, eða
nota soðið af grænmetinu, því
þangað fer mikið af þessu fjör-
efni. Þetta færðu líka í lifur og
hrognum — og lýsi.
Og svo eru auðvitað pillurnar
— C-vitamín pillurnar, sem þú
færð í hvaða apóteki sem er.
Það ku vera töluvert af C-vita-
mini í þeim.
SNJÓDEKK EÐA KEÐJUR
Kæra Vika!
Það verður ekki betur séð, en
þið þarna á Vikunni séuð með
bíladellu á töluvert slæmu stigi.
Hvernig væri nú, að þið gæfuð
fáfróðum almúganum nú ein-
hverjar leiðbeiningar um ýmis-
legt í sambandi við akstur og
meðferð bíla? Það væri áreiðan-
lega vel þegið, og kæmi mörgum
vel. Mig langar til dæmis að
spyrja bílasérfræðingana hjá
ykkur, hvort ég á heldur að
kaupa mér keðjur eða snjódekk
fyrir veturinn. Væri möguleiki
að fá útúrsnúningalaust svar við
því?
Með kveðju. X-9.
— — — Ég er eiginlega hálf
nervus út af þessum bréfum,
sem taka fram, að svörin eigi
að vera útúrsnúningalaus. Það
endar sjálfsagt með því, að ég
þori ekki að svara bréfunum
lengur, nema kannski með já og
nei. En það er þetta með snjó-
dekkin og keðjurnar. Bílasér-
fræðingurinn okkar mælir ein-
dregið með snjódekkjum, og rök-
styður það með því, að þá sé
maður laus við að setja keðjurn-
ar á og taka þær af, og eigi
aldrei yfir höfði sér að aka með
lemjandi og skröltandi keðjur.
Hins vegar segir hann, að snjó-
dekkin verði að vera með góðu
og grófu munztri, og nauðsyn-
legt sé að gæta þess, að þau séu
alltaf vel pumpuð, til að glenna
munstrið nógu vel út. Og hann
bað mig að undirstrika það vel
og drengilega, að hvort sem ekið
er með snjódekkjum eða keðj-
um, þurfi alltaf að fara með gát,
því ekkert sé öruggt í hálku
nema gætilegur akstur, og um-
fram allt að forðast að kloss-
bremsa og standa á bremsunni,
heldur að bremsa aðeins stutt
í einu og oft — þannig segir
hann að auðveldast sé að stöðva
bíl á hálku og jafnframt að hafa
stjóm á honum. — Annars seg-
ist hann vita til þess, að sumir
hafi sett keðjur utan yfir snjó-
dekkin til að vera alveg örugg-
ir, en hann glotti um leið...
ÞAR SEM REGLUM OG LÖGUM
SLEPPIR.
Kæri Póstur!
Ég er einn af þeim fáu bíl-
stjórum í Reykjavík, sem fara
eftir settum reglum í hvívetna.
Það er að segja: Ég beygi út af
aðalbrautum af réttum akrein-
um, ek ekki hraðar en lög mæla
fyrir um o.s.frv. En það kemur
margt fleira til greina, ýmis
atriði í umferðinni, sem lögin
segja ekkert um og geta ekkert
sagt um. Þar kemur siðferðisleg
tilfinning hvers og eins til
greina. Ég hef tvö „princip" í
sambandi við þesskonar atriði,
sem ég hefði gaman af að heyra,
hvort þið teljið réttmæt eða
ódrengileg. í fyrsta lagi: Ég tek
aldrei upp í bílinn svonefnda
„þumalputtaferðamenn“, þ. e.
þessa óhreinu, skeggjuðu, klossa-
klæddu og berleggjuðu farang-
ursberendur, sem úir og grúir af
á sumri hverju. í öðru lagi: Ég
stanza fyrir fótgangendum þar
sem það á við og hleypi bílum
fram fyrir mig í röð, nóta bene,
g — VIKAN 47. tbl.