Vikan - 19.11.1964, Blaðsíða 20

BWMH" n''.—rffi
Dyrnar fyrir aftan Band opnuð-
ust og Kerim öskraði skipun. Þeg-
ar dyrunum hafði verið lokað, opn-
aði Kerim skúffu með lykli tók
þar upp möppu og setti hana fyrir
framan sig .Hann skellti hendinni
ó hana.
— Vinur minn, sagði hann,
hörkulega. — Ég veit ekki hvað
maður á að segja um þetta mál,
hann hallaði sér aftur á bak í
stólnum og spennti greipar fyrir
aftan hálsinn. — Hefur þér nokk-
urn tíma dottið í hug, að okkar
starf sé ekki ólíkt þvl að taka
Framhalds-
sflðan
Eftir
lan
Fleming
9. hluti
— Peningar? Kerim teygði sig
ofan í skúffu og tók þaðan flatan
böggul með grænum bankaseðlum.
— Hér eru þúsund tyrknesk pund.
Raunverulegt gildi þeirra, það er
að segja svartamarkaðsgengið, er
um það bil tuttugu tyrknesk pund
fyrir venjulegt enkst pund. Opin-
bera gengið er sjö tyrknesk pund
fyrir pundið. Segðu mér þegar þú
hefur eytt þeim, og ég skal láta
þig hafa það sem þú þarft. Við
getum gert upp reikningana, þeg-
ar leiknum er lokið. Allt frá því
að Krösus, fyrsti milljónamæringur-
inn, bjó til gullpeningana, hafa
pengingarnir verið að falla jafn
hratt og gengi þeirra. Fyrst voru
myndirnar af guðunum, svo af
kóngunum. Loks af forsetanum og
nú eru alls engar myndir. Sjáðu
bara þetta drasl! Kerim ýtti pening-
unum yfir til Bond. — Nú er þetta
aðeins bréfmiði með mynd af ein-
hverri opinberri byggingu og und-
irskrift gjaldkera! Drasl! En krafta-
verkið er að það er ennþá hægt
að kaupa drasl fyrir þetta. Hvernig?
Hvernig öðruvísi? Viltu sígarettu?
Reyktu eina af þessum. Ég skal
láta senda nokkur hundruð stykki
upp á hótelið. Þetta eru þær beztu,
Diplomates. Það er ekki auðvelt
að ná í þær. Flestar þeirra fara í
sendiráðin. Er nokkuð fleira, áður
en við snúum okkur að viðskipt-
unum? Hafðu ekki áhyggjur af mál-
tíðunum og frítímanum. Ég skal
sjá um hvort tveggja. Mér myndi
vera það ánægja, og ef þú fyrir-
gefur mér frekjuna, þá langar mig
til að standa mjög nærri þér með-
an þú ert hér.
— Ekkert fleira ,sagði Bond. —
Nema að — Nema að . . . nema að
þú verður að koma einhvern tíma
til London.
— Aldrei, sagði Kerim ákveðinn.
— Veðrið og kvenfólkið er alltof
kalt þar. Og ég er stoltur yfir því
að hafa þig hér, það minnir mig
á stríðið. Nú — hann hringdi bjöllu
á borðinu, — viltu hafa kaffið þitt
sætt eða ósætt? í Tyrklandi er ekki
hægt að tala alvarlega saman án
kaffis eða raki, og það er alltof
snemmt að fá sér raki.
— Ósætt.
kvikmynd? Svo oft hef ég náð
hverjum á sinn stað og álitið að
nú væri óhætt að fara að taka
myndina. En þá er það veðrið eða
leikararnir eða slysin. Það er
einnig nokkuð sem oft kemur fyrir,
þegar verið er að taka kvikmynd.
Astin kemur fyrir í einhverri mynd,
í versta falli eins og núna, milli
tveggja aðalleikaranna. í mínum
augum er það erfiðasti þátturinn
í þessu máli og sá óútreiknanleg-
asti. Er stúlkan raunverulega ást-
fangin af hugmynd sinni um þig?
Mun hún elska þig, þegar hún sér
þig? Getur þú elskað hana nóg til
þess að flytja hana yfir?
Bond svaraði engu. Það var bar-
ið að dyrum og aðalbókarinn
setti örþunna, kínverska bolla með
gullbryddingum fyrir framan Kerim
og Bond og fór út aftur. Bond
dreypti á kaffinu sínu og setti boll-
ann frá sér. Þetta var gott kaffi
en þykkt af korg. Kerim gleypti
sitt ( einum gúlsopa, stakk sígar-
ettu í munnstykkið og kveikti í.
— Það er ekkert, sem við getum
gert með þetta ástaratriði, hélt
2Q — VIKAN 47. tbl.