Vikan - 19.11.1964, Blaðsíða 36

Verzlað
I New
York
Eg er orðinn leiður á að bíða
í New York á milli ferða,
og vil helzt vera þar sem skemmst-
an tíma hverju sinni. Það er löngu
farið af, nýjabrumið, og ég er
löngu búinn að sjá allt, sem móli
skiptir fyrir mig. Þess vegna held
ég mig venjulegast sem mest á
gistihúsinu, hvíli mig eins og ég
get og tek lífinu með ró.
Auðvitað kemur það fyrir að
einhver kemur í heimsókn, eða að
við strókarnir ókveðum að skreppa
út að kvöldi til, af við eigum ekki
að fljúgja daginn eftir.
Þó förum við venjulega á eitt-
hvert veitingahúsið og fóum okk-
ur góðan mat að borða, og kannske
í bíó á eftir.
Ég er líka löngu hættur að rópa
í búðir, eins og margir gera. Ég
er búinn að fá nóg að sliku. Ef
mig vantar einhvern hlut, þá fer
ég beint og næ í hann, og svo
búið. Oft fer ég niður í A & P, en
það er stór og mikil kjörbúð niður
á Manhattan, þar sem ég kaupi
ýmislegt í matinn handa okkur
heima. Þar fæ ég allskonar græn-
meti og annan varning, sem ekki
fæst í Reykjavík. Að öðru leyti
verzla ég jöfnum höndum þar og
hér heima.
Og svo kemur að því — sem betur fer — að maður flýgur heim aftur, og þá endurtekur mað-
ur nákvæmlega sömu aðgerðirnar, nema hvað það er nú í öðru umhverfi og talað annað mál
Á flugvellinum þar eru okkar starfsmenn bæði íslenzkir og bandarískir. Sá sem sér um að undirbúa
fiugáætlunina er bandarískur, en það skiptir engu máli, upplýsingarnar og aðferðin er alveg eins og hér
heima. Að þessu sinni ákveð ég að fara töluvert mikið sunnar en þegar ég kom hingað, því þá fór-
um við óvenjulega norðarlega, til að nýta hagstæða vinda í lægðunum.
Nú reiknum við með að vera klukkutíma skemur á leiðinni en út. Það er mjög venjulegt, því byr-
inn er yfirleitt betri til austurs. Um það leyti sem við leggjum af stað, er hægt að gefa upp flugtímann
mjög nákvæmlega, og skakkar þar venjulega ekki meira en tíu mínútum til eða frá. Tæknin er orðin
svo mikil og örugg, og mælitæki nákvæm, að þar skeikar varla.
og lent I Keflavík
Og svo lendum við í Kefla-
vík í kalsaveðri, roki og
rudda-rigningu.
Það er ágætt.
Ég kann vel við svoleiðis veð-
ur, og hlakka til hverju sinni a?
koma heim úr þvingandi hitanum
og raka loftinu úti.
Það er mjög gott að lenda í
Keflavík. Aðflug með ágætum,
sléttlendi og allar aðstæður þær
beztu, ekki sízt núna eftir að við
fiuttum öll okkar tæki og starfs-
liðs þangað suðureftir.
Lendingin er örugg. Oll okkar
viðbrögð eru vel æfð. Hendur og
fætur vinna sitt verk af sjálfsdáð-
um, næstum án þess að maður
þurfi að hugsa um það, ég færi
til handfangið sem setur lending-
arhjólin niður, stilli lofthemlana
og áætla fjarlægð frá hjólum að
jörðu — og áður en þú getur talið
upp að tíu, rúllum við í rólegheit-
um heim að flugstöðvarbygging-
unni og slökkvum á hreyflunum . . .
Við eru komnir heim.
ÍJ0 — VIKAN 47. tbl.