Vikan - 09.06.1966, Blaðsíða 44

Rafmagnsrakvélar
i miklu urvali metf og
án bartskera og
h'arklippum
VIÐ ÓfllWSTORG ,, J
unni, en þeim mun meiri á sálu-
messum, særingum, hlióðfæra-
slætti, ásamt kreddum, fórnum,
gráti, kveini, hneigingum og
beygingum, sem vér höfum þegar
lýst. En hinn framliðni er stund-
um ávarpaður sjálfur, með þökk
fyrir það, sem hann hefir gert
og tilmælum um að ganga ekki
aftur.
Heiðin likræða er í stuttu máli
á þessa leið:
„Herra Mó Mó, þú ert nú dá-
inn, þú hefir yfirgefið oss. Vert
þú nú rólegur hjá hinum fram-
liðnu og kom þú ekki aftur hing-
að til vor, nema þar sem þú átt
að koma. Vert þú þar sem þú átt
að vera. Vér þökkum þér fyrir
það, sem þú hefir vel gert. Vér
biðjum þig að birtast ekki á vegum
úti eða við brunnana, og mæl-
umst til þess að þú hræðir hvorki
konur né börn. Vert þú við gröf-
ina. Þar munum vér færa þér
fórnir. Vér óverðugir synir
kveðjum þig og hneigjum oss í
lotningu og heitum því að rækja
hinar sonarlegu skyldur vorar.
Vertu sæll.“
Japönsk húskveðja, sem haldin
er í heimahúsum, er á þessa leið:
„Hlusta þú í friði á oss, er vér
fram berum hina hátíðlegu jarð-
arfararhæn og framkvæmum
jarðarförina við sólarlag. Ekki
skalt þú nema staðar á veginum,
og ekki skalt þú hafa áhyggjur af
þeim hlutum, sem þú eftir skilur
í heiminum. Legg þú af stað á-
hyggjulaus.“
Þótt vér færum til allt annarra
svæða á jörðinni, t.d. til Afríku,
svo sem Madagaskar, þá munum
vér finna að meginþættirnir í
kveðjunum til hinna látnu eru
á þessa leið. Annarsvegar gætir
óttans um að hinn látni kunni
að ganga aftur og vinna lifandi
mönnum mein, hins vegar gætir
tryggðar og söknuðar, og menn
lofa því að minnast hinna látnu.
Hjá oss er minningarræða fyrst
og fremst boðun Guðs orðs út frá
einhverjum helgum texta, og þar
á eftir er sagt nokkuð frá ævi
hins framliðna, getið er fæðing-
ardags, helztu æviatriða, skyld-
menna og dánardags. Og að-
standendur hins látna eru hug-
hreystir með Guðs orði. Sálmar
eru sungnir, lesið úr Heilagri
Ritningu, helgiathafnir fram-
kvæmdar og menn minntir á
upprisuna frá dauðum fyrir
Guðs kraft. — Ef menn ávarpa
hinn framliðna sjálfan við jarð-
arför, þá eru þeir farnir að vill-
ast af leið. Þegar á allt er litið,
þá er jarðarför hjá heiðingjum
viða um heim miklu flóknari,
dýrari og erfiðari en hjá oss.
Þetta kemur meðal annars til af
þeim mun, sem er á því að fela
sál hins framliðna Guði á vald
(líkt og vér felum sjálfa oss og
ástvini vora Guði), en heiðingj-
ar reyna að magna hinn fram-
liðna og stjórna ferðum hans eftir
dauðann. Japanar reyna t.d. að
gera hina framliðnu guðdómlega.
Áður en mold er mokað ofan í
gröfina, mælir japanskur öldung-
ur á þessa leið yfir hinum fram-
liðna: „Vér ættingjar þínir höf-
um safnazt saman á endurminn-
ingarstaðnum, og biðjum þig, þú
guð vor, að hvíla í ró og friði í
gröf þinni, og við gröfina viljum
vér þjóna þér.“
Ves;abréf handa
sáíunum
Áður var að því vikið að í
Kína eru til menn, sem gefa út
vegabréf handa sálum framlið-
inni. Hér skal birt eitt af þess-
um bréfum í þýðingu, og það
bréf er frá keisaratímunum.
„Ég Mó Mó (þ.e. N.N.), em-
bættismaður, fulltrúi og leið-
togi málefna hinna framliðnu í
Kwangtung fylki (gjöri kunn-
ugt): Það hryggir oss mjög að
heyra um andlát frú Tsan, sem
fæddist á 12. ári Taokwans (keis-
ara), á tíunda degi hins fyrsta
mánaðar, á tze stundu, og and-
aðist á sjötta ári Hscienfongs
(keisara) á þriðja degi fjórða
mánaðar, en hún var þá 25 ára að
aldri.
Vér höfum miklar áhyggjur út
af sál hennar, sem skyndilega
hefir yfirgefið þennan heim og
farin er til skuggalegra heim-
kynna Heljar. Verði henni ekki
bjargað þaðan bráðlega, mun
henni veitast erfitt að finna leið-
ina til betri heimkynna. Þess
vegna biðjum vér þess, að hún
verði leyst úr Helju, og henni
verði leyft að halda inn á tilveru-
svið hinna hólpnu. En, æruverð-
ugi Konungur Undirheima, þetta
er allt komið undir þinni miklu
misskunnsemd. Vér höfum í
dag boðið hingað nokkrum stétt-
arbræðrum vorum, búið til altari,
og færum nú Konungi Undir-
heima fórnir vorar, til þess að
hann leysi sálina úr Helju. Alla
þessa nótt höfum vér brennt
reykelsi fyrir tíu undirkonunga
Heljar. Vér erum mjög áhyggju-
fullir um örlög hinnar framliðnu,
og föllum fram fyrir þér, hátt-
virti Konungur Undirheima, og
biðjum þig um leyfi til að bjarga
frú Tsan, því án leyfis má hún
ekki yfirgefa Helju, án þess
kemst hún ekki til Himna.
Þegar hún fer (aftur út) um
hlið Heljar og skuggaleg svæði
framliðinna, biðjum vér að eng-
um verði leyft að ónáða hana
með þeim syndum, er hún framdi
í lífi sínu, sem liðið er á enda.
Ef einhver kynni að dirfast að
hindra hana, þá kom þú, Kon-
ungur Undirheima, henni til
hjálpar, til þess að öruggt sé að
hún komist i hólpinna bústaði. En
vegabréfið þarf að afhenda frú
Tsan sjálfri, með því að hún þarf
á því að halda á leiðinni til
Himna.
Vér vörpum oss í duftið fyrir
þér, þú æruverðugi Konungur
Undirheima og þökkum þér fyrir
vegabréfið handa frú Tsan, sem
hún getur komizt með til bú-
staða hinna hólpnu.
... Útgefið á sjötta ári Hsien-
fongs keisara, á áttunda degi
fjórða mánaðar. Mó Mó.“
Bréf eins og þetta eru aðeins
hugsanleg þar sem Mahayana
Búddhadómur hefir náð að festa
rætur. Konungur Undirheima í
Kína ber tvö nöfn, Tí-tsang og
Yu-ming Chiao-chu, og um hann
eru til margar og miklar helgi-
sagnir. f lifanda lífi hafði hann
verið háheilagur munkur, sem
ásetti sér að bjarga sálum um
Helju og koma þeim inn í hina
Vestlægu Paradís. Hann var
mildur, en undirkonungarnir tíu
voru harðir og grimmir, ag fram-
kvæmdu réttláta refsingu gagn-
vart syndurunum.
Af þessum og öðrum jarðar-
fararsiðum heiðnum skiljum vér
að menn vilja tryggja hinum
látna frið og velferð í öðru lífi
með alls konar athöfnum í vorum
heimi, og verja sálina gegn þeim
ömurlegu örlögum að umþreyt-
ast í illviljaða flökkudjöfla. Menn
vilja einnig forða sjálfum sér
frá skaðlegum áhrifum frá hin-
um framliðnu. Menn halda að
þeir geti eitthvað gert fyrir anda
hinna framliðnu með athöfnum
í þessum heimi.
Vér hins vegar vitum úr
Fjallræðu Jesú að vér getum ekki
gert svo mikið sem eitt hár á
höfði voru hvítt eða svart. Þótt
vér getum nú að vísu litað hárið,
þá sækir í sama horfið þegar
hárið vex. Hvítt kemur út sem
hvítt og svart sem svart. Hve
miklu síður munum vér geta
gert svarta sál í Hélju að hvítri
sál með athafnasemi vorri. Hins
vegar höfum vér eina leið opna,
sem heiðingjarnir þekkja ekki:
^ VIKAN 23. tbl.