Vikan - 09.06.1966, Blaðsíða 50

Barninu líður vel í húðinni!
Barninu Mður vel-þegar notað er Nivea babyfein.
Hin reynda móðir veit bvers vegna hún velur
babyfein handa barni sínu: Þessar samstilltu fram-
leiðsluvömr - krem, olía, púðnr, sáþa - innihalda
allt, sem húðlxknirinn álítur nauðsýnlegt hinni
viðkvœmu húð barnsins. Börn, snyrt með babyfein,
fz hvörki sxrindi, né rauða og bólgna húð.
G
NIVEA
íaSylcút'
Í££j Í Í
- og flasan ffer
eða sárir. Og þegar olíulamparnir tóku að ósa, birta þeirra að fölna
og dögunin nálgaðist, voru sagðar beztu sögurnar í heiminum. Danir
og Sviar.sögðu af œfintýrum sínum við hvalveiðar undan Grænlandi,
þar sem nóttin var sex mánaða löng; Hollendingarnir lýstu auðæfum
Austur-Indía og dásemdum Kína og Japans; Spánverjarnir töluðu
dreymnir um dýrðir Mexíkó og fjársjóði Perú; Frakkarnir lýstu dá-
semdum Nýfundnalands, Kanada og Virginíu, því allir höfðu þrælarn-
ir áður verið sæfarar.
Næsta morgun var farið með hana niður að höfninni til fundar við
Ali Hadji, sem umkringdur var hópi ungra. drengja, allir klæddir i
gult silki með rýtinga við mittið og gula vefjarhetti um höfuðin. Flestir
voru Márar eða svertingjar, en nokkrir voru aðeins mjög sólbrúnir
og einn eða tveir höfðu blá, norræn augu. Þeir horfðu á Angelique með
fyrirlitningu, samblandi af hroka og hatri. Henni fannst hún vera um-
kringd af ljónahópi eða herskáum tígriskettlingum, og i samanburði
við þá, var arabiski kaupmaðurinn næstum vingjarnlegur.
Langbátur lék á öldunum neðan við stigann, sem náði frá þilfari
galeiðunnar niður í sjó. Sex Ijóshærðir þrælar, sennilega Rússar, voru
við árarnar og Tyrkir með fyrirferðarmikið yfirskegg stóðu frammi í
stafnj, með vöðvamikla handleggi krosslagða á brjóstinu. E'inn drengj-
anna tók stýrið.
Angelique steig ofan í bátinn, undir miskunnarlausu augnaráði drengj-
anna, sem klúktu eins og hræfuglar á þóftunum. Hún velti því fyrir
sér, hvert báturinn myndi flytja hana, því hann stefndi út fyrir höfða,
utarlega i höfninni, en þaðan barst ómurinn af múskettuskothríð og
einstöku skammbyssuskoti.
—• Hvert erum við að fara? spurði hún.
Enginn svaraði. Einn drengjanna spýtti í áttina til hennar en hitti
ekki, og glotti aðeins þvermóðskulega, þegar Tyrkinn ógnaði honum.
Þessir drengir virtust ekkert óttast.
Öll réttindi áskilin — Opera Mundi, Paris. Framh. í næsta blaöi.
Barbra Streisand Framhald af bls. 17.
að blanda öllu saman og núna
langar mig mest til að búa til kraga
og uppslög úr öllu saman . . .
Svo förum við að tala um pen-
inga.
— Einu sinni fékk ég fimmtíu
dollara á viku, en það var of mik-
ið, svo að nú fæ ég tuttugu og
fimm. Þessa peninga nota ég í
leigubíla og til að fá mér drykk,
ef mig langar í. Það er dásamlegt
að þurfa ekkert að hugsa um hvað
hlutirnir kosta, bara benda á það
sem mann langar í, fá það heim-
sent og senda reikninginn til fram-
kvæmdastjórans. Stundum langar
mig til að vita eitthvað um pen-
ingamál mín. Þá er settur fundur
og mér sýnt einhver ósköp af töl-
um og stigatöflum. Þetta er allt
ósköp skemmtilegt, en stundum
kýs ég að vita ekki nokkurn skap-
aðan hlut um peningahliðina....
Núna hef ég mestan áhuga á
að læra ítölsku og píanóleik. Ég
hringdi til Leonard Bernstein og
hann útvegaði mér kennslukonu.
Hún er mjög ströng og ég verð að
leggja mikið á mig, en ég hefi
gaman að því. Að spila á pfanó er
eins og að leysa stærðfræðiþraut.
Svo er kennslukona mín, Shirley
Rhods, hreinasti snillingur.
Hljómlistarherbergið gefur mjög
skýra mynd af persónuleika Bar-
bru. Þar ægir öllu saman; fjöldinn
allur af kössum og hattasnögum úr
kopar, fullur skápur af skóspenn-
um úr silki og gulli og eldgamall
sími. Purpurarautt spánskt sjal með
svörtu kögri er breitt yfir píanóið.
Á því stendur líka mynd af Barbru
á sjö—átta ára aldri; þar er greini
lega hægt að sjá hið fræga Streis-
and-nef, feimnislegt bros og þung-
lyndisleg augu. Þegar hún var tólf
ára söng hún inn á fyrstu hljóm-
plötu sína. Það var mamma henn-
ar sem kom þvf til leiðar og hún
söng „You'll never know", og Bar-
bra á plötuna ennþá.
— Ég mælti meira en að segja
af munni fram í lokin
Úr þessari litlu stúlku hefur orð-
ið ein frægasta stjarna vorra tfma,
hvað finnst henni sjálfri um frægð-
arferil sinn?
— Ég reikna með að ég hafi bara
verið heppin, komið á réttum tíma.
Rock-músikin var á undanhaldi og
það var ekkert reglulega efst á
baugi, þegar ég fór að syngja vfs-
ur mínar. Ég held að fólk hafi fall-
ið fyrir bíræfni minni. Söngvarnir
voru líka fallegir, fólk hlaut að
verða hrifið af þeim, svo hefur það
farið að beina athyglinni að mér,
furða sig á því hver þessi stelpa
væri . . .
Hefur hún áhrif á áheyrendur
eða hafa þeir vald á henni?
— Við vinnum saman, þegar ég
er upp á mitt bezta, fylgja áheyr-
endur mér, annars fylgi ég þeim.
Ég held að maður verði að hafa
áhrif á áheyrendur, fá þá til að
hlægja eða ekki. Ég er alltaf að
reyna í mér þolrifin. Ég verS að
vera góð, það er vaninn sem fylg-
ir því að verða frægur. Þá verður
maður að standast gagnrýni . . .
Barbra og Elliott fara ekki oft (
samkvæmi eða á frumsýningar, þau
vilja helzt vera heima og nánustu
vinir þeirra eru ekki listamenn.
— Það er svo erfitt að umgang-
ast leikara að staðaldri. Þeir fara
í kring um sjálfa sig og hafa ekki
áhuga á neinu fyrir utan leiklistar-
heiminn. Leikhúsin eru mjög lítill
hluti af heiminum og Kfinu.........
Áður var hún afskaplega hræðslu-
gjörn, og er það kannske ennþá,
en ekki á sama hátt. Elliott hefur
fært henni öryggi.
— Ég er hrædd við dauðann, ég
er myrkfælin, ég er líka hrædd við
allt sem ég veit engin skil á, en
hjónabandið hefur gefið mér ör-
ugga fótfestu. Allar mannlegar ver-
QQ VIKAN 23. tbl.