Vikan - 28.12.1967, Qupperneq 39

RekaviSur
Framhald af bls. 17.
— Drottinn minn dýri, verð ég að
segia þér alla hluti? Betlaðu, eða
steldu. Og reyndu að koma þér
hingað aftur. Annars leita ég þig
uppi og drep þigl Það er eins gott
að þú vitir það!
Klukkan var orðin ellefu, þegar
Aino kom aftur. Hann verkjaði um
allan líkamann, eftir höggin og
spörkin, en sólin yljaði honum. Hann
sparkaði glaðlega í smásteina og
sandinn á leiðinni, hann var aftur
í góðu skapi ....
Það var stórfurðulegt hve vel
honum hafði gengið, hugsaði hann.
Allir höfðu verið honum góðir. Hann
var með nægar matarbirgðir til
tveggja dag í pokanum, sem hann
bar á bakinu.
— Baunir, hvæsti Tom, þegar
Aino tók upp úr pokanum. — Ég
er orðinn leiður á þessum helvítis
baunum!
Aino flýtti sér að taka meira upp
úr pokanum, þar á meðal stóra
dós af kjúklingum, sem voru tilbún-
ir, það þurfti aðeins að hita þá
upp.
— Hvar stalstu þessu? spurði
Tom.
— Ég stal engu. Kaupmaðurinn
gaf mér þetta.
Þeir gleyptu matinn þegjandi.
Svo geispaði Stóri Tom, velti sér á
bakið og sofnaði. En Aino sat við
eldinn og hugsaði, og nú voru það
nýjar og djarflegar hugsanir, sem
fylltu huga hans. Hann hafði aldrei
vogað að hugsa svo djarflega. Fólk-
ið hafði verið notalegt við hann í
dag. Framvegis ætlaði hann að
lifa betra lífi. Hann vissi ekki vel
hve miklu betra en áður, en örugg-
lega betra. Hann sat kyrr við eld-
inn, bætti á hann, hélt honum við,
bar til Tom vaknaði.
— Ég hef verið að hugsa um
nokkuð, sagði Aino glaðlega.
— Jæja? Það var óvenjulegt að
Aina léti í Ijós skoðanir sínar. Stóri
Tom var ekki viss um að hann
kærði sig um það að Aino færi að
leggja sér til einhverjar skoðanir.
— Manztu eftir kassanum, sem
við fundum nálægt Stinson í gær?
— Já, hvað er með hann?
Þetta var bara kassi með barna-
verkfærum.
— Hefurðu nokkuð á móti þvl að
ég opni kassann?
— Nei, opnaðu hann bara. Stóri
Tom ræskti sig og spýtti. — Ég
reyndi f heilan klukkutíma að opna
hann ( gær. Við eigum engan ham-
ar, til að brjóta hann upp með . . .
En ef þú getur opnað hann, þá
máttu það, mfn vegna.
Aino beygði sig ( keng og skröngl-
aðist út í horn á hellinum, þar sem
Tom hafði kastað flata kassanum,
sem þeir fundu, daginn áður. Stóri
Tom horfði hæðnislega á eftir hon-
um. Kassinn var votur og þungur.
Þegar Aino beygði sig eftir hon-
um, glotti Stóri Tom. Handleggirnir
á Aino voru mjóir sem spóafætur.
En Tom til mikillar undrunar, lyfti
Aino kassanum léttilega upp og bar
hann fram að eldinum. Og hann
varð alveg furðu lostinn, þegar
Aino opnaði kassann, án þess að
það virtist valda honum nokkurra
erfiðleika. Hann virtist vita upp á
hár, hvað veiku punktarnir í lok-
inu voru.
Stóri Tom virti Aino fyrir sér, og
vinstra augað dróst í pung.
— Nú, rumdi í honum. — Hvað
er svo að finna? Leikfangabyssa?
— Kassinn er fullur af peningum,
sagði Aino. — Fullur af gamalli
mynt og skartgripum.
Fyrst í stað skildi Tom ekki hvað
hann var að segja. Hann skoðaði
peninginn við eldinn, beit í hann,
og komst að því að hann var ósvik-
inn. Hann skoðaði líka skartgripina,
og var ekki lengi að fullvissa sig
um að þeir voru líka ósviknir. Að
lokum varð hann að viðurkenna
sannleikann, að þeir Aino, tveir
umrenningar, með frekar óljósa for-
tíð, höfðu eignazt mikil auðæfi.
— Hvaðan kemur þetta? sagði
hann, og ýtti við Aino, með hamr-
inum.
— Hver veit, kannski frá Kína,
Persíu eða Mu. Ofurlítið skásett aug-
un í Aino horfðu dreymandi út í
bláinn.
— Það er bezt að við gröfum
þetta niður. Annars getur einhver
komið og tekið þetta frá okkur.
— Það hefir enginn rétt til þess.
Þessi fjársjóður tilheyrir okkur ein-
um.
Eitthvað í rödd litla mannsins
fékk Stóra Tom til að andmæla
honum ekki. Þeir höfðu fundið sjó-
rekið góss, enginn hafði rétt til
að taka það frá þeim.
Seinna, þegar Stóri Tom Clegg
var búinn að melta þetta með sér,
kom hans sanna eðli ( Ijós, og í
eðli sínu var hann þjófur. Auðvit-
að hafði Aino líka stolið, en það
var vegna þess að aðrir og sterk-
ari menn höfðu manað hann til
þess. Eðli Ainos var undirgefni,
eðli Toms var að stela.
— Já, þeir áttu fjársjóðinn. En
hann gat auðveldlega afskrifað
Aino. Aino var ekkert annað en
núll. Sem sagt, hann átti fjársjóð-
inn einn. Aion gat svo sem verið
handhægur, það var staðreynd.
Hann hafði þjónað Stóra Tom af
undirgefni slðustu þrjú árin. Ef hann
hugsaði sig um, var það Aino sem
hafði fundið kassann. Aino hafði
dregið hann upp úr sjónum, og
haldið fast við það að koma kass-
anum á land, þrátt fyrir brim og
regn. En nú þurfti Stóri Tom ekkert
á Aino að halda lengur. Þessi auð-
æfi gátu fært honum margt annað
en dygga þjóna, þá reyndar l(ka,
ennþá betri en Aino.
Ágirndin skein úr augum Toms,
þegar hann þuklaði peninginn,
Hellirinn varð að vera hinzti hvílu-
staður Ainos. Enginn myndi sakna
hans, eða skipta sér nokkuð af því
hvað af honum yrði ....
Það var komið kvöld. Fyrir utan
hellinn gnauðaði hafið. Hellismunn-
Ríkisútvarpið
Reykjavík - Skúlagötu 4 - Sími 2-22-60
Auglýsingar, sími 2-22-74-5
Skrifstofutími: 9—12 og 13—17.
Upplýsingar um skrifstofur og vinnustofur eru veittar í
anddyri á neðstu hæð.
Eftir lokun kl. 17 fást upplýsingar í dyrasímanum í fremsta
anddyri og í síma 2-22-60 til ld. 23.
Á neðstu hæð:
Upplýsingar. — Innheimta afnotagjalda.
Á fjórðu hæð:
Fréttastofa- — Auglýsingar.
Á fimmtu hæð:
Útvarpsstjóri -— Útvarpsráð — Aðalskrifstofa — Dagskrár-
skrifstofur — Aðaiféhirðir — Dagskrárgjaldkeri — Tón-
listarsalur.
Á sjöttu hæð:
Hljóðritun. — Stúdíó — Tæknideild — Tónlistardeild —
Leiklistardeild.
Útvarpsauglýsingar ná til allra lands-
manna og berast út á svipstundu.
Mánudaga — föstudaga kl. 8—-18
laugardaga — 9—11 og 15.30—17.30
Sunnudaga og helgid- — 10—11 og 16.30—17.30
Athugið, að símstöðvar utan Reykjavíkur og Hafnarfjarðar
veita útvarpsauglýsingum móttöku gegn staðgreiðslu. Út-
varpað er til íslendinga erlendis venjulegri dagsskrá Ríkis-
útvarpsins á stuttbylgju 24.47 m öll kvöld kl. 19.30 -21.00
ísl. tíma og sunnudaga kl. 12—14 ísl. tíma-
52. tbi. VIKAN 39