Vikan - 08.08.1968, Qupperneq 40

M
V
y
8
$
V
v
i
2 /».v/c. smjör 2 msk. hveiti 1 lítri kjöfsoð (vatn og súpukraftur) 1 egg 1 cll rjómi
3 cll rifinn ostur (Gouda og Sveitser til helminga). 314 tsk. hasil (þurrkað hlaðkrydd).
Leysiö súpukraftinn upp í sjóðandi vatni. Brœðið smjörið í potti, hrœrið hveitið saman við
tet ogþynnið með soðinu. Sjóðið ífimm mínútur. Þeytið saman egg og rjóma, rifið ostinn á
' 'éf rifjárni og bcetiö honum í eggjahrceruna. Hellið sjóðancli heitri súpunni hœgt saman’við
°Sía~ °8 eSSjahmruna, og þeytið rösklega um leið. Kryddið súpunct meðjmsil.
v
V
y
v
öSITlk. 1
er veizlukostur
langleitir og vestrænir útlits og
dreymin, þreytuleg heimspek-
ingsaugu þeirra sáu engan mun
á þessum einstaklingslega harmi
og öðru innan sjóndeildarhrings-
ins.
Á brúnni yfir á hinn bakkann
heilsuðu mér tvö ungmenni,
fremur sportlega klædd eftir
kringumstæðum, þótt líklega
hefðu þau ekki þótt pen í hópi
bitilgæa í Lundúnum eða jafnvel
Reykjavík. Þessir piltar voru all-
vel mæltir á enska tungu. Þeir
spurðu mig fyrst hvort ég væri
enskur en létu sér á sama standa
þegar því var svarað neitandi,
það var aukaatriði fyrst ég var
að vestan. Svo buðu þeir mér til
sölu íkon, grísk-orþódoxa helgi-
mynd, en þessháttar varningur er
nú mjög boðinn fram í þessu
hundheiðna landi, síðan hann tók
að komast í tízku hjá lista- og
fornaldarsnobbum í Ameríku og
víðar vestra. Þetta er gott íkon,
sögðu piltarnir, viltu ekki koma
heim með okkur og skoða, og
geturðu ekki látið okkur hafa
föt í staðinn. Ég sagði ógott í
efni; þeirra eigin stríðsmenn
stæðu vopnaðir pístólum og síma
niðri við skip til hindrunar öllum
viðskiptum milli áhafnar og
landsins barna. Ekki virtist þeim
bregða við þær fréttir, og mátti
á þeim skilja að þeir teldu
greindarvísitölu rauða hersins
ekki hátt yfir meðallagi. Þó varð
ekki úr viðskiptum, mest fyrir
þá sök að ég vantreysti getu
minni til að meta aldur og gildi
ikona.
í PÉTURSVIRKI OG PÁLS
Það sem merkast er við Péturs-
virki og Páls er kirkjan þar, en
turnspira hennar forgyllt sést
víðar að en flest eða allt annað
í þessari borg- Inni í kirkjunni
er gullskrautið ekki minna; það
liggur við að komi yfir mann
einskonar gullæði við að standa
andspænis öllu þessu óhófslega
og íburðarfulla ornamenti. Hér
sem víða annarsstaðar í Lenín-
grað renna saman áhrif að vest-
an, barok og klassíkismi, við önn-
ur sem eiga sér rætur syðra og
eystra, í Býsans, Miklagarði. í
þessu guðshúsi sem er ekkert
guðshús lengur (hafi það þá
nokkurntíma verið það) er hinzta
hvíla Rússakeisara og drottninga
þeirra allt frá Pétri fyrsta sjálf-
um og niðrúr, þó sjálfsagt ekki
Nikulásar annars og fjölskyldu,
sem söxuð voru í smástykki og
brennd í sýru austur í Úral.
Þarna er líka einskonar másol-
eum byggt yfir líkan af báti Pét-
urs, en einvaldur þessi var mikið
gefinn fyrir sjómennsku. Hjá mó-
delinu er brjóstlíkan af Pésa úr
fannhvítum marmara. Yfir þessu
stóð vörð stæðileg og hress kerl-
ing, ekta rússnesk babúska með
skýluklút á höfði. Hún hóf þeg-
ar við mig ræður og var hin all-
tillegasta, virtist standa á sama
þótt ég skildi mál hennar ekki
fremur en fuglaklið, að einu orði
frátöldu. Það var þegar hún benti
kankvís á ygglibrýnt og gróf-
hrokafullt marmaraandlitið upp-
yfir okkur og skríkti: Pjotr! Þá
hlógu allir viðstaddir nema Pét-
ur.
Auk mín og babúskunnar var
þarna ungmenni eitt, varla mik-
ið yfir tíu ára aldri eftir vexti
að dæma, heldur vöðulslega
klæddur en annars hinn snagg-
aralegasti. Hann slóst í för með
mér jafnskjótt og ég kom inn úr
hliðinu og hóf viðræður á rúss-
nesku. Þessu hélt hann ótrauður
áfram alla leiðina gegnum virkið,
þar á meðal meðan ég kópti yfir
keisarakistunum í kirkjunni og
gullinu yfir altarinu. Ekki dró
það úr áhuga hans þótt ég marg-
gæfi til kynna að ég skildi ekki
málið; meiningunni náði ég raun-
ar fullvel. Og hún var auðvitað
bisniss kammrat. Mestan áhuga
virtist mér þessi ungi sovétborg-
ari hafa fyrir tyggigúmmíi. En
þrátt fyrir þrautseigjuna var
hann alltaf alúðlegur og langt
frá því frekur. Þegar við vorum
komnir yfir trébrú nokkra, sem
lá yfir síki það er liggur að virk-
inu hinumegin, ákvað ég að
þakka honum fyrir fylgdina með
því að taka af honum mynd. En
þá lirökk uppúr honum fræg-
asta orðið í móðurmáli hans: nét,
um leið og hann hló glaðvært
og afsakandi og brá lófunum fyr-
ir björt og mógrá augun. Varð
ég oftar var við það að fólki hér
var ekki um það gefið að myndir
væru teknar af því.
SOVÉZKT DANSIBALL
Að kvöldi þessa dags skrupp-
um við Ragnar Ágústsson. fyrsti
stýrimaður, á skemmtistað nokk-
urn, þar sem mikill fjöldi sovét-
borgara og túrista sátu, átu og
drukku og voru glaðir- Eftir því
sem mér sýndist þar eru Rússar
matmenn miklir og gefa sér góð-
an tíma við snæðinginn. Forrétt-
urinn, sem helzt stóð saman úr
hinu og þessu úr jurtaríkinu, var
borinn fram í talsverðum skál-
um, en á eftir kom kjúklingur
eða einhver steik önnur. Með
þessu drukku menn bjór, vodka
og kampavín frá Krím, sem hér
er nauðaódýrt og foráttugott.
Þetta var þokkalegasti salur og
hóflega skreyttur, tröppurnar
niður í anddyrið meira að segja
úr marmara; kannski hefur ein-
hver baróninn búið hér á tíð
keisaranna. Danshljómsveitin var
ágæt, en tónlist hennar nokkuð
millistríðsáraleg, og með henni
söng stundum dökkhærður kven-
maður með pils niður á miðja
kálfa.
Stemningin þarna var einkar
frjálsleg og viðkunnanleg, marg-
ir allmjög við skál en enginn í
þeim fólskuham sem svo oft
kemur yfir fólk vestar í álfunni
og á svipuðum breiddargráðum
ef það kemst í brennivín. Klæða-
burður velflestra var með þeim
hætti að ekki hefði komið til
greina að hleypa þeim inn í Loft-
leiðahótelið og jafnvel ekki
Naustið þannig til fara; margir
voru í dökkum skyrtum, sumir
jafnvel í einskonar peysum, enn
aðrir kannski í ljósum skyrtum
en bindislausir og með fráhneppt
í hálsinn. Þetta kredduleysi í
búnaði gerði heildarsvip staðar-
gesta merkilegri og fjölbreyti-
legri en hann hefði ella verið.
Við næsta borð við okkur Ragnar
sátu roskin hjón og ungur mað-
ur í bol dökkbláum, holdgrannur
og sólgullinn í framan með fín-
gerða en þó kraftalega andlits-
gerð; hann staupaði sig ótæpi-
lega á vodka og vildi stöðugt
dansa við konu félaga síns, gíf-
urlega mikið kerald á sextugs-
aldri. Við annað borð skammt frá
voru þrjú öldurmenni að snæð-
ingi. Þeir voru alldökkir á hör-
und, líkast því að sverta hefði
verið smurð inn í húðina, nefið
40 VITCAN 31-tbl-