Vikan - 31.10.1968, Blaðsíða 10

NÚTIMI
NJÁLUSLÓÐUM
HEL.GI SÆMUNDSSON
SKRIFAR
I DAQFARI
NÚTÍMANS
wmmm

\ '/■

- x:: ; :£.

Rangárþing er víðfrægt af
Njálu, en athygli mín beinist að
nútímanum þessu sinni. Bíllinn
ekur niður með Þverá áleiðis í
Landeyjarnar, og bæjanöfnin
rifjast upp eins og gömul þula:
Uxahryggur, Ártún, Tunga,
Skúmsstaðir, Sigluvík, Álfhólar,
Akurey, Skipagerði, Arnarhóll
og Bergþórshvoll. Sum man ég
úr bernsku, þegar fréttir bárust
af þessum slóðum út í Flóa, en
önnur hafa vitrazt mér í bók-
um. líg hef aldrei farið þennan
stóra hring áður, en samt kemur
umhverfið mér einhvern veginn
kunnuglega fyrir sjónir. Mig
grunar, að ég hafi séð þessa staði
ungur, þegar þá hillti upp í
sunnlenzkri tíbrá. Þá var ég
hrossastrákur og kúasmali í
Stóru-Mörk undir Eyjafjöllum,
en fór oft sendiferðir á Hvols-
völl, þegar Einar Ágústsson af-
greiddi í kaupfélaginu þar. Nú
er hann alþingismaður og banka-
stjóri í Reykjavík, og mig þarf
varla að kynna lesendum!
Jónas samferðamaður mlnn
tekur eftir, að mér gezt sjávar-
sýnin, en ég fagna einnig sveig-
mjúku grasinu, sem bylgjast á
sléttum velli í heitri golunni. Við
sitjum á vegbrúninni og gæðum
okkur á nestinu —- og ég segi
eins og í leiðslu: Undarlegt að
koma hingað aftur og hafa þó
aldrei verið hér áður.
Landeyjarnar gætu vissulega
séð þúsundum farborða. Mikið
hefur verið gert hér undanfarið,
og þó er ræktunin aðeins að
byrja. Jörðin virðist flöt, en
henni hallar nóg. Dýrmætur
töðufengur mun fást af þessu
frjóa víðlendi, þegar tækni-
draumurinn hefur rætzt. Þá bæt-
ist við ný íslenzk iðnaðarvara,
og landeyingar selja dönum og
bretum heyköggla, en forða
einnig hallæri, ef hafís leggst að
ströndum eða þurrkur bregzt
austan lands, vestan eða norðan.
Ótrúin á íslenzkum landbúnaði
gegnir furðu. Moldin er ekki
síður arðsöm en fiskimiðin, ef
bændur rækta hana á nútíma-
vísu og koma sér upp búskap í
skipulagðri samvinnu. Þá mun
smjör drjúpa af stráum þar, sem
áður ríkti fátækt, og glöð æska
byggja góðar sveitir.
Eru þetta órar? Nei, öðru nær.
Eg gerist jafnan fullviss þessa,
er mig ber í Rangárþing, lít
sandana gróa, mýrarnar þorna
og túnstæðin blasa við milli
fjalls og fjöru. Víst gæti sprott-
ið hér korn, en grasið ræður úr-
slitum um farsæld og afkomu
landbúnaðarins, þegar sunnlend-
ingar leysa foldina úr álögum og
héraðið vaknar af þyrnurósu-
svefni aldanna. Og þá gerist hér
10 VIKAN 43-tbl'