Vikan - 03.07.1969, Blaðsíða 17

LögTegluskírteini
Erdsteins.
Þessi mynd kvað
vera af hópi nasista
einhversstaðar í
frumskógrim Suður-
Ameríku. Þar lifa
þeir í eigin drauma-
heimi og bíða eftir
tilkomu „fjórða
ríkisins".
Mengele virðist hafa
haft það fremur
þægilegt í Suður-
Ameríku. Hér er
hann ásamt ungri
vinkonu sinni, Karin
Fiedler, Natalie
Klein, sem áður var
varðkona í Belsen
og frú König, sem
aðstoðaði Mengele
við tilraunir hans á
sinum tíma.
kattarnef, komst að því að Men-
gele ætlaði til Paragvæ, sem
er jafnvel enn fasískara en Brasi-
lía. Hann gerði ráð fyrir að dok-
torinn færi yfir landamær-
in, það er að segja Paraná-
fljót, á þeim stað er saman liggja
Brasilía, Paragvæ og Argentína.
Erdstein lagðist þarna í launsát-
ur og gekk Mengele beint í greip-
ar honum. Eftir að hafa handtek-
ið doktorinn fór hann með hann í
bát út á mitt fljótið og hélt hon-
um þar föngnum í fimm vikur
heilar, unz honum hafði tekizt
að þvarga argentínskum yfir-
völdum til að taka við skepn-
unni og framselja hann Vestur-
Þjóðverjum. Gerði Erdstein þetta
raunverulega í trássi við brasi-
líska yfirboðara sína, sem höfðu
þá skipað honum að hætta nas-
istaveiðunum.
Einmitt þegar Erdstein átti von
á argentínskum lögreglumönn-
um að sækja Mengele, dró til
nokkurra tíðinda. Þeir voru báð-
ir komnir upp á þilfar bátsins,
fangi og fangavörður, þegar ann-
ar bátur lagði að hinum, sex
menn stukku um borð og hleyptu
af skotum. Þetta voru ekki Ar-
gentínumenn, heldur stigamenn
frá Paragvæ, gerðir út til að
frelsa Mengele. Þetta var um há-
nótt, en Paragvæmennirnir höfðu
með sér flóðljós sem lýstu upp
bátana, svo að bjart varð eins og
um hádag. Erdstein leitaði skjóls
á bak við eitthvert drasl á þilfar-
inu og skaut tveimur viðvörun-
arskotum úr skammbyssu sinni.
Hann hafði haft fjóra menn, sem
líka voru frá Paragvæ, til hjálp-
ar sér við að gæta Mengeles á
bátnum, en nú flýttu þeir sér yf-
ir í bátinn til landa sinna. Erd-
stein hafði að vísu mútað þeim
til liðs við sig, en nú töldu þeir
sig geta þénað aukapening með
að svíkja hann.
Mengele lét tækifærið ekki
heldur ónotað, og í þessari svip-
an kom Erdstein auga á hann,
þar sem hann var að klifrast yf-
ir í paragiska bátinn. Jafn-
snemma kom þriðji báturinn á
vettvang á mikilli ferð; hann
var argentískur og með þarlenda
lögreglumenn um borð. Þeir
skutu af vélbyssum í loft upp í
ógnunarskyni. Þeir voru gerðir
út af yfirvöldum sínum til að
sækja Mengele samkvæmt samn-
ingnum við Erdstein, en greini-
lega töldu þeir málið ekki þess
virði að fara í hart út af því. Þeir
helltu að vísu skömmum yfir
Paragvæmennina, sem svöruðu í
sömu mynt, en annað var ekki
gert.
Erdstein tók þá til sinna ráða.
Þegar Mengele var að klofa inn-
yfir borðstokk paragiska bátsins,
miðaði Erdstein á hann skamm-
byssu sinni og hleypti af fjórum
skotum. Mengele kipptist heift-
arlega við, og Erdstein telur sig
hafa hæft hann að minnsta kosti
tvisvar, í síðuna og brjóstið.
Hann féll fyrir borð, en fætur
hans festust í kaðlaflækju, sem
lafði utan á bátshliðinni, og þar
hékk hann með höfuðið niður.
Paragvæmennirnir biðu þá ekki
boðanna og keyrðu á brott, eins
og þeir ættu lífið að leysa. Ekki
sá Erdstein þá bera það við að
hifa doktorinn um borð.
Argentínumennirnir sem komn-
ir voru eftir Mengele, virtust dá-
lítið vandræðalegir yfir þessu
öllu saman. Einn þeirra sagði við
Erdstein: „Þessi skothríð hérna á
fljótinu hefur ekki átt sér stað.“
Þótt Argentínumönnum, Para-
gvæmönnum og Brasilíumönnum
væri áfram um að þagga málið
Framhald á bls. 36.
27- tbi. VIKAN 17