Vikan - 27.11.1969, Blaðsíða 16

farnir að byggja þessar
skemmur þarna niður frá,“
segir Þuríður. „Það er eins
og hvergi sé hægt að setja
skemmur og verksmiðjur
nema á fallegustu staðina í
bænum.... Æ, erum við
ekki komin út fyrir efnið?
Já, svo kom ég fram stuttu
seinna á Skemmtun unga
fólksins í Austurbæjarbíói,
og leið hræðilega. Mér finnst
alveg hræðilegt að syngja á
hljómleikum, þar sem allir
sitja og láta ekkert á sér
hæra. Það er allt öðruvísi að
syngja á dansleikjum, þar
sem alltaf er einhver hreyf-
ing.
Mér gekk nú samt ágæt-
lega á þessari skemmtun, og
stuttu síðar var mér boðið
að syngja inn á plötu með
Lúdó-sextett Þar var Guð-
laugur Bergmann aftur að
verki; hann var umboðsmað-
ur fyrir hljómsveitina þá, og
vildi endilega koma mér á
framfæri. Svo ég söng eitt
lag þarna inn á plötuna, sem
var fjögurra laga.
Þá fannst mér hörmulegt
að heyra i sjálfri mér í út-
I>aS er ekki laust við að þetta |
portrait af Þurxði minni mann ör-
lítið á Julie Christie.
Jú, stundum iangar mig að ciga
kvöldin og næturnar fyrir mig sjálfa.
í horninu er ævaforn Búddisk stytta:
Hönd Guðs.
varpi og á plötu, og finnst
enn; vil helzt ekki hlusta á
það. Reyni að leiða það
hjá mér ef ég mögulega get.“
Eins og áður er sagt, hef-
ur frekar lítið borið á Þur-
iði undanfarin ár. . . .
„Það er vegna þess, að ég
hef alltaf verið á sama stað,
og því ekki náð til nema
ákaflega takmarkaðs hóps.
Jú, að vísu hef ég sungið inn
á þrjár plötur, en það er
aldrei eins lifandi.
Ég hef svo sem fengið
HetOMi
at aO Pára
áblat
tilhoð um að koma í hinar
og þessar hljómsveitir, það
er að segja hljómsveitir sem
eru meira með músik fyrir
unga fóllcið, en mér líkar
hara svo vel á Röðli og með
hljómsveit Magnúsar Ingi-
marssonar, að ég sé ekki
beina ástæðu til að hætta.
Ég er nú húin að vera með
honum i tvö ár, og hef ekki
yfir neinu að kvarta. Þetta
er skemmtilegt starf — en
ég get ekki neitað því, að
það kemur fyrir að mig
16 VIKAN