Vikan


Vikan - 27.11.1969, Blaðsíða 41

Vikan - 27.11.1969, Blaðsíða 41
VIPP norski hvíldarstóllinn. — Framleiddur á íslandi með einkaleyfi. — Þægilegur hvíldar- og sjónvarpsstóll. — Mjög hentugur til tækifær- isgjafa. — Spyrjið um VEPP stól í næstu húsgagnaverzlun. — Umboðsmenn um allt land. VIPP STÓLL Á HVERT HEIMILI. FRAIMLEIÐANDI: ÚLFAR GUÐJÓNSSON HF. - AUÐBREKKU 63 - KÓPAVOGI - SÍMI 41690 eða þá: „í dag er hún komin í þann græna“. Persónurnar fylgdu honum allan sólarhring- inn og hann gat ekki losað sig við þær. Af þessum sökum var hann til dæmis oft skapstirður og illa haldinn í veizlum og op- inberum samkvæmum. Ég minn- ist þess einu sinni, að hann kom til mín í kvöldverðarboði. Ég sá að eitthvað amaði að honum og spurði hvað það væri. Það var þá borðdaman hans, sem hafði valdið honum vonbrigðum. Ibsen hristi höfuðið ákaft og sagði við mig: — Hugsaðu þér bara, hún hafði hendur Nóru, en svo þegar ég leit framan í hana, þá var það alls ekki Nóra . . . Aðeins þeir sem vita, hversu sterkt hann lifði með þeim per- sónum, sem ímyndun hans hafði skapað, skilja hversu fljótur Ib- sen var að semja leikrit sín, þegar hann byrjaði loksins að skrifa þau. Hann notaði gjarnan eitt ár eða hálft annað til þess að lifa með persónum sínum. Á þessum tíma skrifaði hann lýs- ingar á þeim, þangað til hann kunni þær utanað og vissi ná- kvæmlega, hvað hver þeirra gat og mátti gera og segja í sér- hverri aðstöðu. Þegar þessari undirbúningsvinnu var lokið, mátti heita að leikritið skrifaði sig sjálft á nokkrum mánuðum. En stundum, sérstaklega þó milli verka, gat hann verið ósköp eðlilegur, ræðinn og skemmti- legur. Við Sigurður heimsóttum hann mjög oft og á hverjum sunnudegi snæddum við hádeg- isverð á heimili þeirra hjóna. Þá skildi ég ósköp vel, að vinir Ib- sens skyldu gera margar tilraun- ir til þess að freista þess að fá að hafa hann með í hópnum á gleðimótum og njóta hinnar fljúgandi mælsku hans. Oftast var rætt um bókmenntir við matborðið, en einnig sagnfræði og stjórrimál. Stundum rifust þau öll þrjú svo heiftarlega, að ég hélt að þakið á húsinu myndi hrynja. En þegar rökræðurnar stóðu sem hæst sagði kannski frú Ibsen allt í einu: — Réttu mér kartöflurnar, Ibsen! Um leið voru þau öll þögnuð og farin að njóta matarins, eins og ekkert hefði í skorizt. Ör- skömmu síðar mátti búast við að nýjar deilur blossuðu upp með sama hávaðanum og áður. Þótt þau væru ósammála og ósátt hafði það engin áhrif á sam- skipti þeirra. Þau kunnu þá list, sem nú þekkist varla lengur, listina að rökræða rökræðunnar einnar vegna — til þess að skerpa andann og reyna að komast að réttri niðurstöðu. Við eitt slíkt tækifæri man ég eftir, að þau ræddu um leik- húsgagnrýni. Þeirri umræðu lauk með því að Ibsen sagði: — Þú og Sigurður eru einu gagnrýnendurnir, sem ég tek mark á. Ibsen var alla tíð mjög góð- ur við mig og sló mér stundum gullhamra. Einu sinni, þegar ég sat og söng fyrir frú Ibsen, kom hann inn og spurði, hvort hann mætti líka hlusta á. Ég varð feimin og færðist undan, en samt varð úr að ég söng nokkur göm- ul ítölsk lög. Þegar því var lok- ið sagði hann: — Ég hlusta gjarnan á söng, þegar sungið er eins vel og þú gerir. En þegar ókunnugir komu á heimilið gat hann oft verið duttlungafullur og einkennileg- ur. Dag nokkurn þegar ég var hjá þeim, var hópur kvenna í heimsókn hjá frú Ibsen. Allt í einu kemur Ibsen inn í stof- una, heilsar ekki og lítur ekki á neinn, heldur tekur sér stól, sezt við hliðina á mér og segir: — Ég kom bara til að heilsa henni Bergljótu! Hann sat dálitla stund, horfði á mig og brosti sínu blíðasta brosi. Allar konurnar snarþögnuðu. Litlu seinna stóð Ibsen á fætur og gekk út án þess að segja eitt einasta orð. Ég var mjög miður mín yfir þessu, en frú Ibsen hristi bara höfuðið, brosti og fitjaði upp á nýju samræðuefni, eins og ekk- ert hefði í skorizt. Hún sýndi 48. tbi. VIKAN 41

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.