Vikan - 11.12.1969, Blaðsíða 26

Þegar Robert Kennedy var
myrtur, stóð hann nœr tak-
marki sínu en nokkru sinni
jyrr. llann stefndi markvisst
að því að verða forseti Banda-
ríkjanna, ekki aðeins til að
feta í fótspor bróður síns og
rétta hlut hans, heldur fyrst
og fremst til að gera hugsjónir
nýrrar aldar að veruleika.
Ævi Kennedy-brœðra er saga
um þrotlausa baráttu þeirra
fyrir fnði og réttlœti, sem lauk
með hryggilegum örlögum
beggja. VIKAN birtir hér
stuttan kafla úr Ævisögu Ro-
berts Kennedy, sem Gylfi
Gröndal, ritstjói'i, hefur skrif-
að. I bókinni er rakin ævi
Roberts og hinnar óvenju-
legu Kennedy-fjölskyldu.
Lýst er beinsku hans og upp-
vexti, starfi hans sem dóms-
málaráðherra og síðan öld-
ungadeildarþingmaður New
York-ríkis. Loks er sagt ítar-
lega frá œvilokum lians.
•jp* John F. Kennedy forseti, og Bo-
bert Kennedy, dómsmálaráðherra, á
tröppum Hvíta hússins.
HÆGT OG HÆGT fennti yfir
blóðug spor styrjaldarinnar. Jos-
eph Kennedy varð aftur sáttur
við tilveruna, eftir að dauðinn
hafði fyrsta sinni höggvið skarð
í röð sona hans. Hann missti ekki
sjónar á takmarkinu, sem hann
dreymdi um, að fjölskyldan
næði. Vonirnar, sem tengdar
voru frumburði hans og alnafna,
batt hann nú við næsta soninn í
röðinni, John Fitzgerald. Fyrst
Joseph yngri hafði fallið frá, átti
John að taka við hlutverki hans,
verða stjórnmálamaður og ná
langt á því sviði. Gamli maður-
inn var löngum trúr kjörorði
sínu, — að sigra og verða fyrst-
ur.
Tilraun Roberts Kennedys til
að verða þriðja stríðshetja fjöl-
skyldunnar hafði farið út um
þúfur. Hann sneri sér aftur að
námi og settist í Harvard. En
áður brá hann sér af tilviljun í
skíðaferð til Mont Tremblant í
Kanada, eins af sex þjóðgörðum
Quebecs-fylkis. í fjallahéruðum
þessum snjóar meir á vetrum en
víðast hvar annars staðar, og þar
eru því ákjósanleg skilyrði til
skíðaiðkunar. Og á fáum stöðum
verður betur notið heilnæms
fjallalofts og stórbrotinnar nátt-
úrufegurðar.
f þessu umhverfi hitti Robert
saut.ián ára gamla stúlku, Ethel
Skakal. Þau vissu náin deili
hvort á öðru, þótt þau hefði aldr-
ei áður sézt. Kunnugleikar voru
með fjölskyldum þeirra, þar sem
börnin gengu í sömu skóla. Et-
hel var til dæmis skólasystir og
vinkona Jean, yngstu systur Ro-
berts. Um skeið voru þær her-
bergissystur í heimavistarskóla.
Ethel var um margt óvenjuleg
stúlka. Hún var þróttmikil, glað-
vær og hreinskilin og hafði
geysilegan áhuga á íþróttum.
Hún hreifst strax af hinum al-
vörugefna, tvítuga stúdent, þótt
hann væri hlédrægur og feiminn
og hefði aldrei litið stúlku hýru
auga. Þau lifðu saman ofurlítið
saklaust ævintýri í skíðaferðinni,
og Ethel hét því með sjálfri sér,
að þessum manni skyldi hún gift-
ast og engum öðrum, hvað sem
það kostaði.
Ekki varð henni vel ágengt í
fyrstu. Að skíðaferðinni lokinni
og nokkrum stefnumótum að
u mmimmmá
í i* 2* *" * **m *m*£
Bfí ummummt
mmmimmr.
•t tmwt umwi
s: ::««í saarSsi
i*i mmmm
rnimmitmwí
*.«»,». ***** ■ ...... Z? * :
mmm
WnMmtm
svo mætti lengi telja.
Systir Roberts, Eunice Shriv-
er, segir, að hann hafi verið vina-
fár og einmana á unglingsárum
sínum. Þrátt fyrir viljafestu og
kjark, hafi hann öðrum þræði
verið viðkvæmur í lund, feim-
inn og innhverfur. En Ethel hafi
tekizt með ástríki sínu, glað-
lyndi, bjartsýni og dugnaði að
draga hann út úr skel sinni og
veita honum þann styrk, sem
hann þarfnaðist til að atorka
hans og hæfileikar fengju notið
sín.
Vorið 1951 lauk Robert lög-
fræðiprófi frá háskólanum í Vir-
giníu. Hann hafði alla tíð verið
fremur lítill námsmaður og
reyndist það einnig í þetta sinn.
Hann varð 56. í röðinni af 125
nemendum, sem útskrifuðust.
Mánuði síðar ól Ethel fyrsta
barn þeirra. Það var stúlka, og
var hún heitin í höfuðið á næst-
elztu systur Roberts, sem fórst í
flugslysi þremur árum áður. En
Ethel lét ekki þar við sitja. Hún
ól manni sínum ellefu börn.
Fimm sinnum var gerður á henni
keisaraskurður. Nöfn barnanna
eru þessi í réttri aldursröð: Kath-
leen Harrington, fædd 1951, Jos-
eph Patrick, 1952, Robert Fran-
cis, yngri, 1954, David Anthony,
1955, Mary Courtney, 1956, Mic-
hael LeMoyne 1958, Mary Kerry,
1959, Christopher George, 1963,
Matthew Maxwell Taylor, 1965,
Douglas Harriman, 1966 og loks
Rory Elizabeth. 1968.
Þegar Ethel eignaðist tiunda
barnið, varð Rose, móður Ro-
berts, að orði: ,,Ef ég hefði vitað,
að um samkeppni yrði að ræða,
hefði ég eignazt miklu fleiri
börn!“
25 ára gamall hóf Robert
starfsferil sinn með dágott veg-
arnesti: lögfræðimenntun, millj-
ónir föður síns, vaxandi álit
Johns F. Kennedy á sviði
stjórnmálanna, og síðast en ekki
sízt trausta og góða eiginkonu
við hlið sér.
Skíðaferðin til Mont Trem-
blant um árið reyndist honum
sannkölluð heillaför. Ofurlítið
ævintýri á reginfjöllum í vetrar-
ríki Kanada varð upphafið að
mestu hamingju hans í lífinu.
☆
50. tw. vjkaN 27
„Þau voru sem sköpuð hvort fyrir annað“.
Ethel og Robert með barnahópinn sinn. Ellefta barnið fæddist skömmu eftir að Robert var myrtur.
Robert Kennedy myrtur.
Kennedy-fjölskyldan. Árið 1955
bauð Georg konu sinni með sér
í viðskiptaferð til Los Angeles.
Þau fóru með einkaflugvél fyrir-
tækisins. Frú Ann hafði ímugust
á flugvélum, og ferðaðist alltaf
með skipum eða járnbrautarlest-
um, en brá út af venju sinni í
þetta skipti. í námunda við Tulsa
í Oklahoma varð sprenging í vél-
inni, og allir sem með henni voru
fórust. Ellefu árum síðar fórst
elzti bróðir Ethel, Georg Skakel
yngri, einnig í flugslysi.
„Robert og Ethel voru sem
sköpuð fyrir hvort annað,“ hefur
Ewdard Kennedy sagt, og eru
það vissulega orð að sönnu. Þau
áttu ótrúlega margt sameiginlegt.
Þau voru bæði alin upp við alls-
nægtir í stórum systkinahópi á
myndarlegu rausnarheimili. Þau
höfðu bæði óslökkvandi áhuga á
íþróttum og útilífi. Þau væru
bæði kaþólsk og strangtrúuð, og
ÆVISAGA
ROBERTS
KENNEDY
auki, varð Robert hrifinn af eldri
systur hennar, Pat. Hún var
gjörólík Ethel, hæglát og bók-
hneigð. í nokkra mánuði mátti
Ethel horfa upp á, er Robert og
systir hennar fóru út að skemmta
sér hvenær sem tækifæri bauðst.
Nærri má geta, hvernig henni
leið, enda sagði hún síðar, að
þessi tími hefði verið sem heil
eilífð. En góðu heilli slitnaði upp
úr sambandi Roberts og systur-
innar. frskur arkitekt komst í
spilið og varð hlutskarpari. Þá
var Ethel fljót að grípa tækifær-
ið og taka til óspilltra málanna.
„Ég gerði fimm ára áætlun til
að sigra hann,“ sagði hún eitt
sinn hlæjandi. „Og sú áætlun
stóðst, eins og allar aðrar áætl-
anir, sem ég geri. Erfiðast var að
fá hann til að bera upp bónorðið.
Hann var svo skelfing feiminn.
En það tókst með guðs hjálp og
góðra ættingja."
Einmitt fimm árum síðar, 17.
júní 1950, giftu þau sig með
pompi og pragt í kirkju heilagr-
ar Maríu í Greenwich. Svara-
maður var John F. Kennedy, sem
þá var orðinn þingmaður ellefta
kjördæmis Massachusettes í full-
trúadeild Bandaríkjaþings. Et-
hel vann af kappi í kosningabar-
áttunni fyrir áeggjan Roberts og
þurfti raunar ekki uppörvunar
við. Hún dáðist mjög að John og
valdi sér bók hans „Meðan Eng-
land svaf“ sem verkefni til próf-
ritgerðar. Árið áður hafði Ethel
útskrifazt frá Manhattanville
College of the Sacred Heart, en
Robert var enn við laganám í
háskólanum í Virginíu.
Þau fóru í brúðkaupsferð til
Hawaii-eyja o& eyddu þar sól-
ríkum hveitibrauðsdögum undir
skuggsælum pálmagreinum. Síð-
an hófu þau búskap sinn í Char-
lottesville. Þau voru hamingju-
söm og nutu lifsins í ríkum mæli.
Líklega hefur ekki hvarflað að
þeim á þessum tíma, að þau
væru að leggja grundvöll að fjöl-
mennasta og myndarlegasta
heimili Kennedy-ættarinnar.
Ethel hafði aldrei difið hendi
í kalt vatn og kunni því ekkert
til húsverka, þegar þau byrjuðu
að búa. Sérstaklega fórst henni
öll matargerð illa úr hendi. Hún
gerði ítrekaðar tilraunir til að
baka eggjaköku en árangurinn
varð jafn slæmur í öll skiptin.
Eitt sinn ætlaði hún að elda
kvöldverð fyrir gesti og var í
fleiri klukkutíma að útbúa græn-
metið, en gleymdi sjálfu kjötinu.
Þá gafst Robert upp. Hann réði
eldabusku á heimilið og minntist
ekki á matargerð við konu sína
eftir það. Þótt Ethel hafi alla tíð
verið ósýnt um heimilisstörf,
hefur hún frábæra skipulags-
gáfu, og sá hæfileiki átti síðar
eftir að koma henni að góðu
gagni.
Ethel Skakel Kennedy fæddist
í Chicago 1928 og var næstyngst
af sjö systkinum. Fjölskylda
hennar var á margan hátt lík
Kennedy-fjölskyldunni. Faðir
hennar, Georg Skakel, var stór-
auðugur iðjuhöldur, sem hafði
efnazt af eigin rammleik. Hann
varð fyrst ríkur á kolaverzlun,
en sneri sér síðan að efnaiðnaði.
Hann átti fjölda verðmætra fast-
eigna, og fyrirtæki hans, Great
Lakes Carbon. er enn með
stærstu einkafyrirtækjum í
Bandaríkjunum Hann var járn-
brautarstarfsmaður, þegar hann
var ungur, og gat aldrei gleymt
fátæktinni og þeim bágu kjörum,
sem hann bjó við í æsku. Hann
hafði yndi af að barma sér, þrátt
fyrir auðævi sín, og brýna fyrir
fjölskyldu sinni, hversu- fallvalt
veraldargengið væri. „Hver veit
nema við verðum á götunni á
morgun?“ sagði hann. Fjölskyld-
an bjó lengst af á stóru óðals-
setri í Greenwich í Connecticut.
Landið var hvorki meira né
minna en sextán ekrur að stærð.
Georg Skakel var oft á vappi í
garðinum heima hjá sér, klædd-
ur gömlum og slitnum vinnuföt-
um. Ókunnugir rugluðust stund-
um á honum og garðyrkjumann-
inum hans. Móðir Ethel var Ann
Brannack og var af írsku bergi
brotin. Hún vó rúmlega 200 pund
og var sýknt og heilagt með
spaugsyrði á vörum. Ekkert var
henni heilagt, utan eitt — trúin.
Hún var kaþólsk og gætti þess
vandlega, að öll börn hennar
væru alin upp í rammkaþólsk-
um anda, þótt maður hennar
væri mótmælendatrúar.
Jafnan var léttur og frjálsleg-
ur blær yfir heimilislífi Skakel-
fjölskyldunnar Andrúmsloftið
einkenndist af ærslum, fjöri og
framtakssemi. Ethel var hrókur
alls fagnaðar og fáir stóðu henni
á sporði í leikjum og íþróttum.
Hún kunni vel að meta þær
glæsilegu ytri r.ðstæður, sem hún
bjó við í æsku. í Greenwich var
stór hópur bjónustufólks, úti-
sundlaug, reiðhestar, tvær segl-
skútur og ótalmargt fleira. Ævin-
lega var gestkvæmt á heimilinu,
og ekki óalgengt, að 25 manns
settust þar að kvöldverðarborði.
Skakel-fjölskyldan fór ekki
varhluta af ógæfunni frekar en