Vikan - 22.12.1969, Blaðsíða 4

Þar sem kötturinn kemur inn
höfðinu, þar kemst hann allur.
íslenzkur málsháttur.
0 fólk í fréttunum
Þó faðir hennar sé ekki vel liðinn af öll-
um löndum sínum, þá hafa hingað til ekki
heyrzt neinar slæmar sögur af henni. Hún
er Tricia Nixon, 23 ára gömul dóttir for-
setans, há, grönn, falleg og ljóshærð. Tri-
cia hefur látið sér sérstaklega annt um
litlu, fátæku borgara landsins, og myndin
sýnir hana í gervi í veizlu sem hún hélt
fyrir börn úr fátækrahverfum Washing-
ton nýlega.
Hún er vitlaus í kínverskan mat, og
höfuðborginni á hvert reipi; segir þá allt vilja fyrir sig gera. Það
sama hefur hún að segja um flesta aðra, til dæmis eigendur kvik-
myndahúsa. Þetta er tekið fram vegna þess að nýlega birtist viðtal
við hana í víðlesnu blaði þar vestra, en þar sagði hún um eigendur
kvikmyndahúsa:
„Ég held ekki að þeir noti sér auglýsingatækni nútímans of mik-
ið og þó. Þegar Frú Onassis (Jackie) fór að sjá „Ég er forvitin
gul“. þá var það aðeins of mikið fyrir eigandann til að láta
fara framhjá sér, svo hann varð að setja það í auglýsinguna sína!“
Brezka hljómsveitin Rolling Stones var
nýlega á ferðalagi um Bandaríkin með
sjálfan Mick Jagger í broddi fylkingar.
Lét Mikki margt út úr sér sem ekki vakti
almenna aðdáun í Ameríku svo ekki sé
meira sagt, og hirðum við því ekki um
að hafa það eftir. En táningarnir voru yfir
sig hrifnir og sagði einn sem var á leið til
sætis síns í Madison Square Garden, þar
sem Mikki söng fyrir 50.000 manns, að
Mick væri sá alklárasti, og þess vegna
væri hann aðdáandi hans. „Hann er svo „æðislegur" að maður gefur
skít í allt dóp!“
En fréttamaður frá New York Post sagði þó lesendum sínum frá
því að varla hafði verið búið að slökkva ljósin „þegar krakkalýður-
inn fór í vasann og náði sér í ,,gras“ til að vefja sér marijuana-
sígarettu!"
Fyrstu orð hennar gáfu það ótvírætt í
skyn að 8 mánuðir á bak við lás og slá
höfðu alls ekki lækkað neitt í henni „rost-
ann“ eins og andstæðingar hennar kalla
það. „Skrifið um það í blöðin — hefjum
herferð!" hrópaði hún til blaðamanna er
hún var látin laus úr kvennafangelsinu.
„Hún“ er „Rauða greifaynjan11 á Spáni,
eða nánar tiltekið greifaynjan af Medina
Sidonia, sem hafði setið inni í áðurnefnda
8 mánuði fyrir að „plata" bændalýð Spán-
ar í ólöglegar mótmælaaðgerðir. Og hún tilkynnti um næstu mót-
mæli sín: Gegn illri meðferð í fangelsum.
4 VIIvAN 52 tbl-
MARKVISS
VEITINGAMAÐUR
Willy Kruger, seytján ára gam-
all piltur, engdist af sársauka.
Kúla hafði hitt hann í hálsinn,
þegar hann var að reyna að
brjótast inn í veitingahúsið
„Clairmaine“. Hann dróst þó
áfram tveggja blokka spöl, en
féll þá niður dauður.
Sá sem skaut var Harry Sam,
rúmlega fimmtugur að aldri, eig-
andi Clairmaine, sem er í út-
borginni Braamfontain hjá Jó-
hannesarborg, Suður-Afríku. —
Willy Kruger var langt frá því
fyrsti innbrotsþjófurinn, sem
endaði ævina á þessum stað.
Hann var sá áttundi af þeirri
stétt, sem Harry Sam hafði skot-
ið á fimm árum. Kruger var
hvítur, en flestir hinna blakkir,
þar á meðal einn tólf ára. Lands-
lög sýkna Harry af öllum þess-
um vígum, því að samkvæmt
þeim hefur hann aðeins skotið í
nauðvörn.
Það sem furðar lögregluna í
Jóhannesarborg mest er að þjóf-
ar borgarinnar skuli ekki iöngu
orðnir þreyttir á viðskiptunum
við Harry, þar eð svo til hver
innbrotstilraun hjá honum kost-
ar mannfall. En það er öðru nær.
Skömmu eftir víg Krugers réð-
ust þrír innbrjótar saman inn í
Clairmaine, með svipuðum ár-
angri og fyrri daginn. Harry var
á verði og skaut einn óráðvend-
ismannanna til bana, en hinir
lömuðust af skelfingu og gerðu
ekki einu sinni tilraun til að
komast undan lögreglunni.
•ír
Vinir eru góðir, en vei
þeim, sem þarfnast þeirra í
neyð.
Harry hinn markvissi og búðin hans.
STÆRSTA MÁLVERK
í HEIMI
Heimsins stærsta málverk hef-
ur nú verið sett upp á framhlið
skrifstofubyggingar Evrópumið-
stöðvarinnar í Berlín. Það er
málarinn Michel Ostwald sem á
heiðurinn af þessu verki, sem
hann kallar „Maður í kvöl“.
Hæðin á því er 72,5 metrar, og
hefur það þótt, að minnsta kosti
hingað til, dágóð stærð á mál-
verki. — Til að koma því á s'nn
stað, þurfti 100 menn, stóra og
stæðilega, og þótti sumum það
snjallt hiá málaranum að fá feita
og sællega menn til þess, því
hans hugmynd er að verkið sé
nokkurskonar mótmæli gegn
hungri í heiminum.