Vikan - 12.03.1970, Blaðsíða 23

Anna Strunsky var gáfuð stúlka og
eldheitur sósíalisti. Hún hafði mikil
áhrif á lífsskoðanir Jacks London.
laginu Hcnry Clay“ höfðu
látið tíðindin berast, og eitt
af Oakland-blöðunum, sem á
sínum tíma höfðu gert hann
að athlægi undir nafninu
„Sósíalista-strákurinn“, birti
nú vingjarnlega smágrein
um „unga rithöfundinn Jack
London“.
„Overland Monthly“ lofaði
að borga honum framvegis
7.50 dollara fvrir hverja sögu
og þó að Jack hefði ekki enn-
þá fengið fimm dollarana
fyrir fyrstu söguna, sendi
hann blaðinu aðra, sem hann
kallaði „Hir hvita þögn“.
Hlaðið tók liana strax og birti
í febrúar-heftinu. Þessi saga
sýndi mikla framför frá
hinnli fyrri. Þó að skáldið
fékk lánaða peninga lijá El-
izu fyrir fargjaldi yfir flóann
og fór inn á skrifstofu „Ov-
erland Montlily“, því að
liann halði enn ekki fengið
neitt svar við bréfum sínum,
þar sem hann krafðist
greiðslu fyrir smásögur sin-
ar. Um leið og hann kom inn
á skrifstofuna varð honum
ljóst, að „Overland Monthly“
var fjarri því að vera eins
auðugt og voldugt timarit og
hann hafði gert sér i liugar-
lund. Það riðaði á harmi
gjaldþrots og var í rauninni
aðeins gefið út til að halda
ritstjóranum, Roscoe Eames,
og útgefandanum, Edward
Payne, á floti. Þessi fyrstu
kynni Jacks við þá Eames og
Peyne urðu upphaf að ævi-
langri kynningu og vináttu.
Þeir hrósuðu snilligáfu Jacks
hástöfum og sóru og sárt við
lögðu, að þeir skyldu senda
honum peninga strax morg-
uninn eftii En ekki stóðu
þeir við loforð sitt. Aðeins
með þvi að hóta lílcamlegu
ofbeldi tókst Jack að galdra
fram fimm dollara úr vösum
þeirra. Fyrir þá peninga lifði
samlegu lífi af tekjunum.
llivað eftir annað neyd^ist
hann til að bjóða jafnvel stór
verk fyrir smánarborgun til
að firra fjölskylduna sulti.
Mapel Applegarth var í
öngum sínum yfir því, hve
illa gekk. Hálft ár var nú lið-
ið, frá því að þau trúlofuðu
sig. Hun hefði fegin viljað
þola fátæktina með honum,
en móðir hennar vildi ekki
að hún giftist Jack, fyrr en
hann hefði fastar og sóma-
samlegar tekjur.
Jack reyndi að hugga hana
og las fyrir hana nokkrar
nýjar smásögur. Hún hafði
óhilandi trú á hæfileikum
lians og var jafnframt sann-
færð um, að salan á verkum
hans mundi brátt taka að
aukast. En Mabel varð samt
að viðurkenna, að lienni féllu
ekki sögur hans allskostar í
geð enn sem komið var.
Henni fannst þær hrjúfar,
smekklausar og dýrslegar í
lýsingum sínum á frum-
stæðu lifi, þjáningum og
dauða. Hún tók mið af sjálfri
sér og gat ekki ímyndað sér,
að sögur hans yrðu vinsælar
Jack olli honum sárum von-
brigðum, en hann unni henni
jafnt fvrir því. Hún var upp-
alin við tignar en blóðlausar
lífsvenjur, eins og hinir ríku
ritstjórar í austurríkjunum,
sem ekki vildu birta sögurn-
ar hans. En liann skyldi svo
sannarlega hrista af þeim
sjálfbirgingslegt mókið.
Hann skyldi sýna þeim,
hvernig smásaga ætti að
vera.
Hann settist við tréborðið
sitt og skrifaði og reykti af
meiri ákafa en nokkru sinni
fvrr. Mabel og móðir liennar
fluttu til San Jose og um
langt skeið var hann raun-
verulega einangraður. Þá
gerðist hann aftur meðlimur
í ýmsum framfarafélögum
og hélt fyrirlestra um sósíal-
isma. Stöku sinnum hjólaði
liann 65 km til San Jose til
að heimsækja Mahel. Ivvöld
eitt fór liann til San Fran-
cisco til þess að hlusta á
mann að nafni Austin Lewis
tala um sósíalisma. Þar
kynntist hann önnu Strun-
sky.
Anna, sem var eldheitur
JACK10ND0H VINNUR SIGUR SEN RITHÖFUNDUR
gengi enn í notuðum fötum,
sem voru hvergi nærri sam-
stæð og fcngi lítið að borða,
fann hann gréinilega hreyt-
ingu i framkomu fólks gagn-
vart sér.
Tvisvar um vorið fékk
hann bréf frá pósthúsinu i
Oakland með tilboði um
vinnu, — í seinna skiptið ein-
mitt, þegar svo stóð á, þegar
ekki var til grænn eyrir eða
hrauðmoli á heimilinu. Hann
fjölskylda Jacks i þrjá mán-
uði. „Overland Monthly“ hað
um sögu i apríl-lipflið, en
Jack neitaði að lála þá liafa
nokkuð, fvrr en þeir hefðu
eining greitt síðari söguna,
„Hina hvítu þögn“. Þá
greiddu þcir og fengu í stað-
inn söguna „Sonur lífsins“.
önnur smáblöð birtu ýmis-
legt eftir hanp, en það var
hvergi nærri nóg til að fjöl-
skylda lians gæti lifað sóma-
og eftirsóttar, fyrr en þær
hreyttust eitthvað. Hún elsk-
aði Jack heitara en nokkru
sinni, fyn Hún vafði liand-
leggjunum um háls honum
lil að sannfæra liann um
þetta. Hún ætlaði alltaf að
elska liann og vildi giftast
honunr strax, ef liann vildi
taka atvinnunni á pósthúsinu
eða reyna c.ð fá atvinnu sem
hlaðamaður.
Þetta vantraust Mabels á
jafnaðarmaður, stundaði
nám við háskólann í Stan-
ford. Hún var feimin en til-
finningarík og vafalaust gáf-
uðust alh"> þeirra kvenna,
sem Jack hafði náin kynni
af. Foreldvar hennar vbru
landnemar, og á heimili
þeirra komu margir mennta-
menn. Þegar Jack var kynnt-
ur fyrir henni eftir fyrirlest-
urinn, fannst henni liún
Framhald á bls. 48.
n. tbi. VIKAN 23