Vikan - 12.03.1970, Blaðsíða 41

ÖRYGGIFRAMAR ÖLLU
NÝR
V4 1970
SAAB V4 '96 — árgerð 1970 — er traustur, stílhreinn og sérlega
vandaður, byggður fyrir erfiðustu aðstæður. Hver bifreið er
„testuð" í stormgöngum SAAB-herþotnanna og yfirfarin af
sérfræðingum. SAAB V4 '96 er sparneytinn, og ódýr í rekstri.
NÝJUNGAR I ÚTLITI OG ORYGGI:
Ný ferhyrnd framljós, sem gefa 50% betri dreifingu af nærljósi.
Endurbættar bremsur, 40% léttara bremsuástig.
Ný tegund af samdráttar-stýrisstöng til varnar slysum.
Öryggis^boddy" með sérstyrktum gluggapóstum.
Tvöfalt „lammel" gler í framrúðu.
Tvöfalt bremsukerfi með diskahemlum að framan.
Ný tegund af öryggisfelgum.
öryggisbelti fyrir framstóla og festingar fyrir aftursæti.
Innfeld dyrahandföng.
Betri bólstrun á sætum og nýir litir á áklæðum.
HÁMARKS FARANGURSRÝMI
’^BJORNSSONAca
SKEIFAN 11 SÍMI 81530
— Konan yðar, spurði veit-
ingakonan efagjörn.
— Hún var konan mín þá,
öskraði Andersen agent. Ég var
hér og fékk engan til þess að líf-
tryggja mig, svo að ég skrifaði
henni og bað hana að koma. Og
nú er hún farin með lækninum.
Þau hafa prettað mig. Þau fóru
með alla peningana.
Þá bagði veitingakonan í mín-
útu og hugsaði málið. Hún var
ekki laus við efasemdir ennþá.
— Konu sína getur maður
heimsótt á daginn, sagði hún.
— Má maður þá ekki heim-
sækja konuna sína á nóttunni?
spurði Anderson sárgramur.
Nú urðu allir í sumargistihús-
inu stórlega undrandi. Þeim
fannst frúin hafa leikið á þá.
Anderson agent lagði fram skjöl,
sem sönnuðu að frúin væri kon-
an hans. Það var ekki hægt að
efast um það framar. Þau voru
búin að líftryggja gestina. Hetjan
Oxenstand vildi helzt ógilda
tryggineuna sína, en hann varð
að þegja því að hann hafði sjálf-
ur samið skeytið. Adami etats-
ráð og aðalræðismaðurinn hót-
uðu Anderson kæru.
— Gerið þér svo vel, sagði
Anderson. — Þið hafið líftryggt
ykkur hjá mér. Ég hef skrifað
undir skjölin og þau eru ekki
hægt að véfengja.
Og það fór svo að Anderson
flýtti sér ekki eins mikið í burtu
og upphaflega var til ætlazt. All-
ir karlmennirnir fordæmdu þetta
verzlunarbragð, að láta konu
sína lokka menn til þess að líf-
tryggja sig, en konurnar snerust
á sveif me& Anderson agent og
létu í Ijós samúð sína með hon-
um. í gleði sinni yfir því að þessi
hættulegi keppinautur þeirra var
horfinn af leikvanginum, gengu
þær meira að segja svo langt, að
þær hugguðu Anderson í raun-
um hans.
— Hún kemur áreiðanlega
aftur, sagði frú Milde. Hún
kemst að því einhvern daginn,
að þrátt fyrir allt, eruð þér eini
maðurinn í heiminum. Þannig er
það um mig og manninn minn.
Og jafnvel frú Trampe. feg-
urðardrottningin sem hinn dökk-
eygði læknir hafði leikið á, lýsti
því yfir að hún hagaði sér eins
við sinn mann.
En Anderson agent leit á mál-
ið frá annarri hlið.
— Auðvitað kemur hún aftur,
sagði hann. Ég vonast eftir henni,
því að hún er svo dugleg að líf-
tryggja. En ef hún hleypur enn
burtu með premíurnar, þá verð-
ur hún mér nokkuð dýr.
Þrem vikurn seinna kom líka
bréf frá hinni brotthlaupnu konu.
Nú kraup hún við hlið manns
síns. Og það voru tár í augum
hennar, stóð í bréfinu. Og spurðu
mig ekki eftir lækninum. Hann
er farinn. sína leið.
Anderson agent kinkaði kolli.
Hvað sagði ég. Kom hún
ekki aftur. En ef hún gerir þetta
einu sinni enn og tekur kassann,
þá lýsi ég eftir henni.
Sama kvöldið gekk frú Trampe
um og neri saman höndunum.
Hún var svo heilbrigð. Hún hafði
haft tíma til að gleyma læknin-
um og var aftur farin að líta á
hetjuna Oxenstand. Og þar sem
hetjan Oxenstand var líka orð-
inn svo heilbrigður af útiloftinu,
þá urðu þau aftur ástfangin
hvort í öðru.
Hann tók utan um hana og
sagði:
— Nú er ekki hægt að flýja
örlögin lengur.
Hún hafði ekkert syngjandi
svar á reiðum höndum. Hún
brosti og hvíslaði:
— Undir sumarsól.
Og hún gat ekki sagt nei.
Adami etatsráð varð aftur að
flýja á náðir frú Milde. En frúin
hefndi sín fyrir það, að hann
hafði viljað einu sinni umgang-
ast hana sem bróður. í tvö kvöld
talaði hún ekki um annað en
hinn skáldlega aðalræðismann.
En þriðja kvöldið sagði hún:
— Til reynslu ...
Og allt féll í ljúfa löð milli
hennar og etatsráðsins.
☆
Fonda-feðginin
Framhald af bls. 25
var eins og það væri mér sam-
gróið.
Mr. Roberts náði alveg gífur-
legum vinsældum. Sýningum var
stöðugt haldið áfram við sömu
vinsældir. Henry og Frances áttu
hús í Connecticut, tvö falleg og
vel gefin börn, og það þriðja frá
fyrra hjónabandi frúarinnar.
Henry leið vel, hann dundaði
jafnvel við að mála og móta á
sunnudögum.
Joshua Logan minnist þessa
hjónabands: — Frances var ekki
sérstaklega áhugasöm um leik-
list, það var alltaf frekar óþægi-
legt að tala við hana um leik
húsið. Hún vildi frekar tala um
börnin, heimilishaldið og jafn-
vel um verðbréfamarkaðinn. Ég
furðaði mig oft á því hvað þau
Henry gætu talað saman um,
vegna þess að þessi áhugamál
hennar voru það eina sem Henry
minntist aldrei á.
Það var oft sagt að hjónaband
þeirra væri erfitt, og að Frances
hafi oft þurft að umbera þung-
lyndisköst hans.
En öllum kom mjög á óvart,
Henry ekki sízt, þegar frétt kom
í blöðunum 14. apríl 1950: „Eig-
inkona Henrys Fonda veik, —
fremur sjálfsmorð“. Frances skar
sig á háls, á hvíldarheimili. Log-
an minnist þess að Fonda lék í
,,Mr. Roberts“ sama kvöldið, til
að komast hjá því „að verða vit-
laus“.
Frances hafði skrifað erfða-
skrá, þar sem eigur hennar
ganga til barnanna, en ekki til
Henrys. Hann leynir þessari
sorglegu staðreynd fyrir börnum
sínum. Börnunum var sagt að
11. tbi- VIKAN 41