Vikan - 08.07.1971, Blaðsíða 44

FRÁ RAFHA
BORÐHELLA MEÐ 4 HELLUM, þar af 1 með stiglausri stillingu og
2 hraðsuðuhellur. — Heimkeyrsla og Rafha ábyrgð.
56 LlTRA OFN MEÐ LJÓSI, yfir og undirhita stýrt með hitastilli. Sérstakt glóðarsteikar element (grill).
Klukka með Timer. Heimkeyrsla og Rafha ábyrgð.
VIÐ ÖÐINSTORG - SÍMI 10322
sjá um að gálginn sé í lagi.“
„Til hvers er að hafa böðul,
þegar enginn er hengdur? Það
hlýtur að vera róleg staða.“
„Faðir hans var böðull, og ég
held afi hans líka.“
„Já, einmitt, staðan gengur í
erfðir eins og konungdómur.
Hefur hann líka konungleg
laun?“
„Nei. Hann er fátækur mað-
ur, hann járnar hesta og smíð-
ar ýmislegt fyrir bændurna.
Það vill enginn vinna með hon-
um af því að hann er böðull, —
þó að hann hafi aldrei hengt
mann.“
„Svo að hann hefur þá ekki
hengt þann er síðastur hékk?“
„Nei, faðir hans gerði það.“
„Var það mikill glæpamaður
þessi, sem síðastur var festur
upp?“
„Já, það var stigamaður og
i nnbr otsþ j óf ur.“
„O-já, ekki hefir hann verið
góður.“
„Amma þekkti hann, og hún
segir, að hann hafi ekki verið
vondur maður. Hann hafi aldrei
rænt lítilmagna, eða stolið frá
öðrum en þeim, sem ekkert
munaði um það, sem hann stal.
Hann gaf oft fátækum, og
amma segir að það hafi margt
fólk grátið í borginni daginn,
sem hann var hengdur, þó það
mætti ekki láta á því bera. Það
er sagt að það hafi einhver ó-
gæfa hent flesta þá, sem áttu
þátt í handtöku hans, og morg-
uninn eftir að hann var hengd-
ur fannst böðullinn dauður í
flæðarmálinu. Þó stundaði hann
ekki sjó, og enginn vissi til
hvers hann hafði farið niður í
fjöru. Fram að þessu var gálga-
hæðin grasi vaxin, eins og hæð-
irnar í kring, en síðan hefur
hún verið gróðurlaus nema
þessi runni norðanímóti. Það er
sagt að hann sé dysjaður þar.“
„Ekki væri samt gott að ræn-
ingjar léku lausum hala hér um
borgina."
„Sama væri mér þó hún væri
full af ræningjum."
„En ef þeir rændu nú gítarn-
um þínum?“
„Hvað ættu ræningjar að
gera við gítarinn minn? Þeir
gætu rænt sér öðrum miklu
betri. En svo gerði það ekkert
til þó þeir rændu honum. Ég er
að verða of stór til að fólk vilji
hlusta á mig, ég fæ sjaldan mik-
ið fyrir að spila nú orðið, og
bráðum fer ég líka í mútur og
þá get ég ekki sungið.“
„Hvað ætlar þú þá að gera?“
„Ég veit það ekki. Ég get
ekki keypt mér net eða hlut í
bát. f saltvinnslunni er meira
en fullt. Margir fullorðnir menn
hafa ekkert að gera.“
„Eitthvað verðurðu þó að
taka til bragðs,“ sagði gesturinn
þrákelknislega.
„Já, eitthvað verð ég að taka
til bragðs, og ég geri það áreið-
anlega. Amma skal hvorki
deyja úr kulda né hungri. Ég
verð bráðum stór og sterkur.“
Ðrengurinn horfði út í fjarsk-
ann meðan hann talaði, rétti úr
bakinu og þandi út brjóstið. En
bað var hvorki hugrekki né
biartsýni í svip hans. í augun-
um brann myrkur eldur ráð-
þrota vilja, sem ekki trúði sín-
um eigin fullyrðingum.
Þeir sneru niður af hæðinni
og settust forsælumegin við
runnann.
Gesturinn tók upp nokkur
epli, sem hann hafði verið svo
forsjáll að. taka með sér og
deildi þeim með leiðsögumanni
sínum, þau komu í góðar þarfir
í hitanum. Svo héldu þeir til
bæjarins.
Ferðamaðurinn greiddi leið-
sögumanni sínum ómakslaun
eins og hann hafði frekast efni
á, það var ekki mikil upphæð.
En drengurinn horfði á gestinn
eins og hann hefði orðið vitni
að einhverju kraftaverki heil-
ags Georgs. Eftir eina klukku-
stund er þessi staður að baki.
Á sumum stöðum flýgur tím-
inn áfram, á öðrum virðist hann
standa kyrr. Á torginu fyrir
neðan veitingahúsið situr mað-
ur á fornfálegum steinbekk með
gutlandi gosbrunn í lítilli vatns-
þró að baki sér. Hann reykir
klunnalega pípu og teygir úr
löngum leggjunum. Hér hefir
hann komið áður, og ef gömul
blind kona og lítill drengur
með gítar stæðu hér við garðs-
hornið mundi honum finnast
bað hafa verið í gær. Samt seg-
ir almanakið að síðan séu liðin
átta ár. Húsin, göturnar, fólkið.
44 VIKAN 27. TBL