Vikan - 09.09.1971, Blaðsíða 11

BOB GIBSON EB KOMINN AFTOR
Lærisveinar Gibsons: Joan Baez, Bob Dylan, James íaylor, Joni Mitchell, Paul Simon.
Hann er nefndur um leið og Woody Guthrie
og Peter Seeger. Enginn maður hefur
átt meiri þátt í að endurvekja þjóðlagatónlist-
ina. Nú, eftir 8 ára fjarveru, er
BobGibson byrjaður aftur.
Árið 1957, þegar Joan Baez
var 15 ára stelpukrakki, Bob
Dylan gegndi ennþá nafninu
Zimmerman, Pete Seeger var
bannaður í sjónvarpi í Banda-
ríkjunum vegna stjórnmála-
skoðana sinna og rokk og roll
táknaði öskur og andspyrnu frá
eldri kynslóðinni, var þjóðlaga-
tónlist nokkuð sem enginn hlust
aði á nema fólkið í Appalachia
(fátækt fjallasvæði í austan-
verðum Bandaríkjunum „hill-
billy country") og nokkrir rót-
tækir karakterar sem lifðu
ennþá í minningunni um árin
upp úr 1930, þegar Woody Gut-
hrie, Seeger og the Weavers
voru upp á sitt bezta.
Nokkrir grúskarar gengu um
landið og leituðu uppi gömul
þjóðlög sem áttu að varpa nýju
ljósi á söguna, en enginn vildi
taka gítarinn sinn með sér á
kaffihúsin og syngja, allra sízt
imga fólkið. Til þess voru
stjörnudýrkimin og Elvis Pres-
ley of áhrifamikil öfl.
En þetta sama ár (1957) byrj-
aði Bob Gibson að breyta tón-
listarþróuninni. Hann „upp-
götvaði" þjóðlaga- og vísna-
tónlist, fylgdi uppgötvun sinni
eftir, dró hana út úr myrkrinu
og kynnti hana almenningi —
sem beið eftir „einhverju“. f
sex ár gat enginn þjóðlaga-
söngvari komið fram án þess
að vera með lag sem Bob Gib-
son hafði útsett eða grafið, upp
og í 6 ár stormaði sá sami Gib-
son um landið (USA), söng í
klúbbum og á þjóðlagahátíðum
og færði fólkinu aftur tónlist-
ina sem því tilheyrði.
Vagg og velta (rock & roll)
nútímans á tilveru sína jafn
mikið að þakka þjóðlagatón-
listinni og blues-num. En þrátt
fyrir að margir tónlistarmenn
séu gjarnir á að viðurkenna að
þeir hafi orðið fyrir áhrifum
af mönnum eins og Blind Lem-
on Jefferson og Robert John-
son, eru fáir þeirra tilbúnir til
að viðurkenna að þeir hafi orð-
ið fyrir áhrifum af þjóðlaga-
tónlist (folk-music). Samt er
það víst, að stjörnur eins og
James Taylor, Joni Mitchell,
Crosby, Stills, Nash & Young,
Framháld á bls. 44.
SKALIIEROA BEZTUR
Einar Vilberg Hjartarson var algjörlega
óþekktur fyrir ári síSan.
Nú vita allir hver hann er - en HVERNIG er
hann? Brot af honum er í þessu viðtali.
Við Einar Vilberg mæltum
okkur mót fyrir framan Bern-
höftstorfuna, sem nú er að
verða einn helzti samkomustað-
ur ungs fólks í Reykjavík —
auk fjölda ferðamanna sem hér
koma og finnst gott að sleikja
sólskinið þar á túninu. Það eina
sem spillir fyrir ánægjunni
þar, er hversu húsin — sjálf
Bernhöftstorfan — eru ljót:
„Flikkum upp á draslið“, sagði
einhver, „en það verður dýrt ef
við þessu vorður hróflað á
annan hátt“.
Það var kalt þennan dag, svo
við flýttum okkur inn á veit-
ingahús í Austurstrætinu og
fengum okkur kaffi. „Hvað er
verið að pæla núna“? spurði ég.
Einar dró upp velkta papp-
írsörk. „Ég er með svolítið
fyndið til að sýna þér“, sagði
hann. Þetta var samningur sem
hann hafði gert við hljómskífu-
gerðina SARAH og ég las hann
yfir. „Hvernig datt þér í hug
að skrifa undir þetta“? spurði
ég svo.
Hann glotti: „Ég skal segja
þér, að ég var búinn að bíða
í mörg ár eftir því að koma
mér og mínu efni á framfæri,
svo að þegar mér bauðst þetta
skrifaði ég undir án þess að
hugsa um það. Nú er ég að
reyna að slíta þessum samn-
ingi og eftir því sem lögfræð-
ingar hafa sagt mér, á það
ekki að vera neinn vandi þó
svo að þessi samningur sé gerð-
ur til 5 ára. Þetta gengur allt
of mikið á minn hlut“.
„En af hverju viltu slíta þess-
um samningi"? Frh. á bls. 44.
Einar Vilberg.
36. TBL. VIKAN 11