Vikan - 09.09.1971, Blaðsíða 46

RaSsett, sem má breyta eftir aöstæðum.
FRAMLEIÐANDI OG SELJANDI:
Bólstririn
Hverfisgötu 74 - Sími 15102
nokkurn tíma heyrt. Þeir vissu
um hvað þeir voru að syngja
— sprengjurnar féllu allt í
kringum þá, og þótt þeir syngju
hvorki vel né fallega, sungu
þeir af því að þeir meintu það.
Það var dásamlegt"!
Bob Gibson er núna lagður
af stað til að syngja í litlu
kaffihúsunum, eins og hann
gerði í eina tíð. Hann ætlar að
leita að nýjum áheyrendum og
finna aftur gömlu vinina sína.
Hann viðurkennir að hafa orð-
ið hálfhræddur í stúdíóinu en
áskorunin heillar hann. „Síð-
ast þegar ég tók upp plötu“,
segir hann og hláer dátt, „var
nýbúið að finna upp eitthvað
sem kallað var stereo. En þá
var allt á einni rás. Nú kem
ég inn í stúdíó allt í einu og
þá eru rásirnar hvorki meira
né minna en 16.
En mér finnst vænt um að
vera byrjaður aftur í músík.
Það er eiginlega það eina sem
ég kann. Og auk þess“, segir
hann eins og við sjálfan sig,
„er músík ekki vinna í mínum
augum . . enda leiðist mér að
vinna“.
Bob Gibson er kominn aftur
og hefur sannað að hringrás
tónlistarinnar er óendanleg.
★
BUFFY OG INDÍÁNA-
VANDAMÁLIÐ
Framhald af hls. 10.
fyrstu landnemarnir voru að
koma til Nýja heimsins. Hún
bjargaði enskum aðalsmanni og
skipstjóra, John Smith frá
dauðadómi kynbræðra sinna og
kom hvítum mönnum til hjálp-
ar að minnsta kosti einu sinni
eftir það. Hún giftist síðar hvít-
um manni, John Rolfe og rekja
margar „fínustu“ fjölskyldur
Virginíu ættir sínar til þeirra
hjóna. Pocahontas varð fljót-
lega eftir dauða sinn — og jafn-
vel í lifanda lífi — einskonar
þjóðsagnapersóna í Englandi,
þar sem almenningur, og þó
ekki sízt aðallinn, skelfdist
indiánana og grimmd þeirra.)
Ef ég leik í kvikmynd, vil ég
leika Jackie Kennedy, Betsy
Ross eða Dolly Madison. í þeim
kvikmyndum sem mér hefur
verið boðið að leika í, til dæm-
is „A Man Called Horse“, „Mc-
Kenna’s Gold“ og „Tell Willie
Boy Is Here“, hefur ekkert ver-
ið hentugt handa mér — né
nokkrum Indíána yfirleitt".
Indíánarnir í Bandaríkjunum
eru mjög hrjáðir, eins og kem-
ur fram í frásögn Buffy hér á
eftir. Nokkrir róttækir Indíánar
eignuðu sér þá eyju úti fyrir
strönd San Francisco, og hafði
sú eyja, Alcatraz, áður verið
í eigu Sioux-indíána. En ein-
hverntíma komst bandariska
stjórnin að þeirri niðurstöðu að
upplagt væri að nota eyna und-
ir fangelsi, svo það var gert og
Indíánunum gefnar nokkrar lit-
aðar glerperlur fyrir. Töluverð-
ur styr stóð um þetta mál þeg-
ar hætt var að nota eyna og
Indíánarnir fluttu þangað, en
ráðuneyti það sem fer með mál
Indíána vestur þar, hefur gert
allt sem í þess valdi hefur stað-
ið til að koma í veg fyrir að
pressan gefi málinu gaum.
Buffy var nýlega spurð um Al-
catraz og hvort hún teldi það
gott fyrir málstað Indíána þeg-
ar persónur eins og Jane Fonda
kæmu til hjálpar. Hún hikaði
við að svara:
„Við notum mikinn tíma til
að reyna að gera fólki málstað
okkar ljósan og þá kemur ein-
hver — í ákaflega góðri trú —
til að hjálpa, en oft fer það
þannig að myndavélunum er
snúið frá málstaðnum og að
frægu fígúrunum. Þannig lend-
ir málstaðurinn í öðru sæti.
Alcatraz’ er ekki mótmæla-
aðgerðir. Stjórnin hefur beint
athygli pressunnar frá þessu
atviki og síðan hefur fólk ekki
fengið tækifæri til að átta sig
á því sem er í rauninni að ske.
Alcatraz er eign Indíánanna og
hefur alltaf verið. Einu sinni
viðurkenndu stjórnvöld það,
meira að segja.
En einhverntíma datt þeim
í hug að taka Alcatraz af okk-
ur, svo þeir gerðu það og þeg-
ar þeir voru búnir að komast
að því að það var ekki hægt
að búa þar, fengum við eyna
aftur. „Skítt með það“, sögðum
við, „það er allavega betra að
vera þar en á einhverju „vernd-
arsvæði". Það er ekkert vatn
þar, stjórnin skrúfaði fyrir það
þegar íbúarnir fluttu þangað.
Ég hef hingað til borgað sjálf
fyrir það vatn sem er flutt
þangað, en við höfum ekkert
rafmagn, bara lélega smáraf-
stöð, sem sífellt er að bila.
Við Indíánarnir búum við
stöðugt neyðarástand. Indíáni
getur ekki búist við að lifa
nema í 43 ár og það er hættu-
legra að vera Indíáni undir
átján ára aldri en hermaður í
Vietnam, enda fæðast 10 sinn-
um fleiri börn — hlutfallslega
— en hjá hvíta manninum, og
síðastliðin 5 ár hafa fleiri börn
dáið úr ýmsum sjúkdómum,
mörgum smávægilegum, en her-
menn í stríðinu. Langflest hvít
börn þurfa ekki að hafa áhyggj-
ur af kvefi og mislingum, en
fyrir Indíána er það sama og
dauðadómur. Á „verndarsvæð-
unum“ eru engir læknar og
engin lyf.
Indíánabörnum er kennt í
ríkisskólunum en áður en Kól-
umbus fann Ameríku hafi Indí-
ánarnir ráfað hér um eins og
skepnur í einhverskonar
blekktri tilveru og síðan öskrað
eins og villidýr og flegið höf-
uðleðrið af litlu, sætu frum-
byggjabörnunum. Ó, þessir
elskulegu landnámsmenn!
Blökkumennirnir í þessu landi
vita meira um Indíánana en
hvítu mennirnir, en bæði hvít-
ir og svartir vita meira um
Indíánana en Indíánarnir sjálf-
ir. Blökkumennirnir hafa Af-
rííku til að horfa til, og það
er allavega eitthvað, en við
höfum ekki neitt.
Það hafa verið gerðar vís-
indalegar rannsóknir á fornum
minjum í indíánabyggðum og
þar hefur sannast að við lifð-
um jafn vel og lengi og hver
annar hefði gert undir sömu
kringumstæðum. Mataræði okk
ar var mjög gott, heilsusamlegt
og gott. Nú lifum við á baun-
um og súpu einstaka sinnum.
Yfirleitt er sú súpa sett sam-
46 VIKAN 36. TBL.