Vikan - 09.09.1971, Blaðsíða 37

Feróa
Sjóvá
Hvort sem þér farið langt eða skammt — og hvert
sem þér farið, til Spánar eða Siglufjarðar,
Bandaríkjanna eða Bildudals, þá er ferðaslysatrygging-
SJÓVÁ nauðsyn.
Ferðaslysatrygrging SJÓVÁ greiðir bætur við dauða af
slysförum, vegna varanlegrar örorku og vikulegar
bætur, þegar hinn tryggði verður óvinnufær
vegna slyss.
Ennfremur er hægt að fá viðbótartryggingu, svo að
sjúkrahúskostnaður vegna veikinda eða slysa,
sem sjúkrasamlag greiðir EKKI, er innifalin
i tryggingunni
Ferðaslysatrygging SJÓVÁ er nauðsynleg, ódýr og
sjálfsögð öryggisráðstöfun allra ferðamanna.
Ferðaslysatrygging SJÓVÁ er tryggur förunautur.
Dæmi um iðgjöld af ferðaslysatryggingum SJÓVÁ:
(Söluskattiir og stimpilgjöld innifalin).
TlMALENGD dAnabbætub ÖKOKKUBÆTUB DAGPENINGAB A VIKU IÐGJAL.D
14 dagar 500.000.— 2-500.— 271,—
17 dagw 500.000.— 2.500.— 293.—
1 mánuður 500.000.— 22100.— 399 —
SJÚVÁTRYGGINGARFÉLAG
ÍSLANDS P
INGÓLFSSTRÆTI 5 REYKJAVÍK
UMBOÐSMENN UM LAND ALLT
SÍMI 11700
skipti af einkalífi mínu, hveiti-
brauðsdögunum mínum. Jó-
hann andaði djúpt að sér. —
Nú veit ég hvað við skulum
gera. Á morgun förum við með
áætlunarbílnum niður í þorp-
ið — og við komum ekki aft-
ur! Þar er ágætt gistihús, þar
sem Pilludós læknir borðar
stundum. Þar skulum við borða
líka, fá okkur heitt bað, sitja
fyrir framan eldinn og fá okk-
ur eitthvað að drekka í barn-
um . . .
Ganga í þurrum skóm. Eng-
ar sprautur framar. Engin lykt
af gólfdúkunum . . . aðeins að
liggja í leti og vera saman. —
En, Jóhann . . . útgjöldin!
— Til fjárans með útgjöldin!
Þetta er brúðkaupsferðin okk-
ar, ekki satt? Jóhann strauk
um hárið á henni. — Kannski
Timpson fái kvef og geti flutt
rannsóknirnar yfir á sjálfan sig.
Gistihúsið hafði allt það til
að bera, sem sveitagistihús á
að hafa. Barinn var skuggaleg-
ur, en eldurinn varpaði bjarma
á hluti úr eik og kopar, á fægð
glösin, og hæddist að rigning-
unni úti fyrir. Þarna gátu þau
vissulega fengið herbergi,
kvöldmat og bað, sagði eigand-
inn.
Svo þau höfðu dvalizt á
Heiði! Gistihúseigandinn hló.
Þar var alltaf margt um mann-
inn á sumrin, auðvitað var það
mest námsfólk, sem sótti um
að dvelja þar.
Þetta var annars skrýtið.
Henni var dálítið órótt. Hún
færði sig frá eldinum, og var
hálf ónotalegt. Það var hrollur
i henni.
— Sjáðu hvað er á matseðl-
inum í kvöld, sagði Jóhann —
þykk tómatasúpa, steiktar
nautakótelettur og terta í ábæti
. . . Hann þagnaði allt í einu
og bætti við: — Það er að verða
loftvont hér inni, er það ekki?
Mér er hálfkalt. Það er skrít-
ið, mér sem var allt of heitt
fyrir stuttri stundu. Hann leit
á Klöru. — Elskan, þú heldur
þó ekki . . .
— Ó, Jóhann! Við erum bú-
in að fá það.
Rétt í því hnerraði Jóhann.
Hann flýtti sér að ná í vasa-
klútinn sinn og snýtti sér. —
Við erum svo sannarlega búin
að fá það.
Þau störðu hvort á annað. —
Jæja, við gerðum þó skyldu
okkar, sagði Jóhann svo. — Við
erum búin að fá eitt af þessum
andstyggilegu kvefum Timp-
sons gamla. En við skulum að
minnsta kosti njóta þess í friði.
Hann brosti til Klöru. — Við
verðum hér kyrr, þar sem eng-
inn getur ónáðað okkur.
— Bara við tvö, sagði Klara.
— Bara við tvö! Loksins er-
um við í friði.
Klara gat varla séð Jóhann
fyrir tárum. Hún þreifaði eftir
hendi hans, og tók upp vasa-
klútinn hans með hinni hend-
inni. — Það verður gott. ★
MAÐURINN, SEM
SETTI HEIMSMET...
Framhald af bls. 17.
Borg átti að þreyta keppni við
hann. Ferðin til Ástralíu var
stórkostleg og tók alls sex vik-
ur. Þá voru flugvélarnar ekki
komnar til sögunnar. En ekki
er hægt að segja, að ferðalag-
ið hafi verið heilsusamlegt fyr-
ir íþróttamann, sem var á leið
til keppni við sinn skæðasta
keppinaut. Á leiðinni hafði
skipið viðkomu í Port Said og
þar gafst Arne óvænt en
skemmtilegt tilefni til að reyna
sig. Innfæddir syntu út að skip-
Framhald á bls. 41.
36. TBL. VIKAN 37