Vikan - 24.08.1972, Page 32

Lítil saga um stóra goðsögn
GRATEFULDEAD
Jerry Garcia, helzta guru
hins nýja kúltúrs, þar
sem sýra er drukkin með
morgunkaffinu.
Þrátt fyrir að The Grateful
Dead séu rokkhljómsveit, þá
hafa þeir í gegnum árin orðið
næstum því að lífshætti, stofn-
un, þjóðsögu. Allt frá því að
hljómsveitin var stofnuð á
miðjum sjöunda áratugnum,
hefur slegið af þeim sérstökum
bjarma, dularfullum og aðlað-
andi, allavega í heimalandi
þeirra, Bandaríkjunum.
Trommuleikari „Dauðans"
heitir Bill Kreutzman og hefur
hann verið með hljómsveitinni
í sex ár, hann kom inní skömmu
eftir að hljómsveitin varð til.
„Dauðinn“ var sem sé ekki
stofnuð formlega, heldur varð
hún til smátt og smátt. (Ég
vona, að lesendur fyrirgefi
mér að kalla þá „Dauðann“,
nafn hljómsveitarinnar þýðir
jú þakklátur dauði og er það
heldur óþjált -— hvað þá hið
raunverulega nafn).
,,„Dauðinn“.“ segir Bill Kre-
utzman, „er í rauninni einhvers
konar samband, sem við reyn-
um að koma á á milli okkar og
áheyrenda. Annars er dálítið
erfitt að útskýra þetta, þegar
maður er sjálfur svona afger-
andi hluti af því. Betra væri
að spyrja einhvern af áheyr-
endum okkar.“
Við höfum sjálfsagt flest í
langa tíð heyrt talað um „Dauð-
ann“ en sennilega hafa færri
okkar raunverulega heyrt í
þeim — og um engan íslend-
ing hef ég heyrt, sem séð hef-
ur þá á sviði. Sjálfsagt höfum
við fyrst og fremst heyrt um
32 VIKAN 34. TBL.