Vikan - 21.12.1972, Blaðsíða 22

þeirra. Michael var
framkvæmdastjóri i Branywine
Drugs, sem var eitt af stærstu
lyf jafyrirtækjum i heimi og hann
átti sjálfur meira en helming af
hlutabréfunum.
— Skál og til hamingju með
brúðkaupsdaginn okkar, sagði
hann, tuttugu minútum siðar og
lyfti kampavinsglasinu.
— Skál og til hamingju, ástin
min, þetta hefir verið dásamlegt
ár.
Meðan þau biðu eftir for-
réttinum sagði Michael:
— Ég þarf að segja þér óvænt
tiðindi.
Hún þóttist verða undrandi. —
Biddu, lofaðu mér að gizka. Þú
ætlar þó ekki að gefa mér
úlfahund.
— Hvað ættir þú svo sem að
gera með úlfahund. Nei, ég
ætlaði að koma þér á óvart og
segja þér að við förum til Sviss i
næsta mánuði.
Hún reyndi að sýnast glöð á
svipinn. — 1 júni?
— Ég hefi ekki hugsað mér að
fara á skiði. Hefurþú heyrt talað
um doktor Herbert Mentius?
Hún hristi höfuðið.
— Hann er mjög frægur,
upprunalega ættaður frá
Brooklyn. Hann fékk mentun
sina við Harvard og
læknadeildina við Columbia-
háskólann. Það var almennt
álitið að hann yrði heimsfrægur
heilaskurðlæknir eða lifefna-
fræðingur, hann er með doktors-
gráðu i báðum greinum, en svo
gerðist sérfræðingur i elli og
hrörnunarsjúkdómum og er
orðinn heimsfrægur i þeirri
grein.
Ann leit á eiginmann sinn.
Hann var að visu sextiu og
þriggja ára, en leit ekki út fyrir
að vera nema i mesta lagi
fimmtugur. Hann var glæsilegur
meður, stæltur og hraustur, en
Ann vissi að þessi aldursmunur
þeirra var mjög viðkvæmt mál
fyrir hann.
— Svo þessi doktor Mentius er
þá einhver ellilæknir:
— Frekar mætti kalla hann
yngingalæknir. Eftir mikið streð
er ég búinn að fá i.ann til að taka
mig i tveggja mánaða dvöl á
hressingarheimili hans. Það er
að visu alveg fokdýrt, en þessi
Alpakúr hans er vist það bezta,
sem völ er á á þessu sviði.
Hressingarheimilið er reyndar i
glæsilegri höll og það er allur
viðurgerningur sá bezti, sem á
verður kosið. Og eftir tvo
mánuði verður maðurinn þinn
miklu unglegri og ég vona yngri i
reynd lika.
— Michael, hann er þó ekki
einn af þessum kirtlafúskurum,
sem kvikmyndastjörnurnar fara
til i tima og ótima?
— Nei, hann er hámenntaður
læknir. Ég hefi haft spurnir af
honum og fengið mjög haldgóðar
upplýsingar. Ég held að þetta
verði vel sinna tuttugu og fimm
þúsund dollara virði.
— Tuttugu . . . .Michael, ég
held þú sért að gera að gamni
þinu.
— Hann er heiðarlegur, þú
getur treyst þvi. Viltu koma með
mér?
Hún tók hönd hans. — Að
sjálfsögðu, ef þú vilt hafa mig
með.
Tveim timum seinna kom þau
heim til sin, i glæsilegu ibúðina
við Fimmtu breiðgötu. Ann var
yfir sig hrifinn af ibúðinni, hún
var yfirleitt hrifin af öllu, sem
hjónabandið hafði fært henni.
Einkaritaranum, sem giftist
forstjóranum. Michael
Brandywine hafði gengið eftir
henni i þrjár vikur og siðan
kvænzt henni.
Það var nú reyndar ekki alveg
svo einfalt. Fjölskylda hennar 1
hafði þekkt Michael i áraraðir.
Faðir hennar var heimilislæknir ■
fjölskyldunnar, þangað til gamli
Brandywine dó, en þá hafði
Michael flutt höfuðstöðvar fyrir- t
tækisins til New York. Foreldrar
Ann höfðu látizt af slysförum
fyrir átján mánuðum og faðir
hennar hafði ekki látið neitt
eftir sig handa Ann og Bob
bróður hennar. Ann flutti til New
York og hún skrifaði Michael, til
að biðja hann að útvega sér
starf, sem hann lét henni strax I
té. Þegar hann kom til að heilsa
henni, bauð hann henni strax út
að borða.
Hún elskaði hann. en hún vissi
reyndar ekki mikið um lif hans.
Hann vár þögull að eðlisfari og
talaði litið um hugsanir sinar.
Burtséð frá þvi, var ástarlif
þeirra eins gott og frekast var
á kosið.
Bara hann væri ekki svona
innilokaður. Þetta með ferðina
til Sviss, var táknrænt dæmi, að
anda ekki út úr sér neinu um
þetta, fyrr en hann var búinn að
ákveða það, hugsaði hún, meðan
hún var að hátta.
Hún stóð andartak við
spegilinn og virti fyrir sér nakin
likama sinn. Hún var i magrasta
lagi, en vel vaxin að öðru leyti.
— Ert þú að leika Narkissus? v
spurði Michael, sem hafði komið
aftan að henni, án þess að hún
yrði hans vör. Hann kyssti hana i
á hálsinn.
— Reyndu það, sagði hún
brosandi. >
— Ég er hér með svolitið
handa þér. Fáðu þér sæti.
Þetta voru eyrnalokkar, settir
túrkisum og demöntum.
Framhald á hls. 38.
22 VIKAN 51. TBL.