Vikan - 21.12.1972, Blaðsíða 39

Og svo er þaö
jólaplatan
Jólaplata okkar i ár er með hinni vinsælu
söngkonu Svanhildi og telpnakór. Jólalög
og jólasálmar.
En allar okkar jólaplötur standa fyrir
sinu jól eftir jól. Má þar minnast á
flytjendur eins og Ómar (Gáttaþef)
Ragnarsson, Eddukórinn, Þrjú á palli,
Elly og Vilhjálm og hin fallega jólaplata,
Jólin hennar ömmu.
Og svona i ’leiðinni má minna á hið
vandaða úrval af barnaplötum frá
SG—hljómplötum, þar sem hver einasta
hljómplata er ekki aðeins sett saman
með það eitt i huga að skemmta
börnumun heldur og til að þroska þau i
hugsun og leik.
SG—hljómplötur.
þurfum við að láta niður i töskur i
dag. Við förum til London og
verðum þar i hálfan mánuð, siðan
förum við til Paris og þaðan til
Sviss, og þar verðum við i tvo
mánuði.
— Það var gott að þú minntist á
það i tæka tið. Ég á við, ef ég
skyldi nú alls ekki kæra mig um
að fara með þér.
Hún virti hann fyrir sér. —
Hefir einhver annar boðið þér
starf?
Hann svaraði ekki.
— Jæja þá. Þú kemur þá með
fnér til Sviss. Þaö verður
þroskandi fyrir þig, þú getur
altént lært aö jóðla.
— Hvað ætlar þú að gera i Sviss
i tvo mánuði?
— Ganga undir aðgerð. Vertu
nú góður drengur og sæktu
þannan drykk fyrir mig.
— Heyrðu kisulúra, þú ættir nú i
alvöru að minnka svolitið við þig
drykkjuskapinn.
— Ein Blóðmaria er ekkert til
að tal’a um. Það er bara vitamin-
skammtur fyrir mig. Hættu þessu
þrasi og farðu.
Hann benti ógnandi á hana og
gekk inn.
Martin Hirsch gat alls ekki
skilið hvað faöir hans vildi
honum. Hann hafði komið heim
kvöldið áður, eftir að hafa lokið
öðru skólaárinu við Williams
háskólann. Hann hafði andstyggð
á þessu hræðilega ósmekklega
húsi, sem faðir hans hafði byggt
árið 1932, meðan flestir
landsmenn voru á heljarþröm.
Hann hataði reyndar föður sinn
og fór æ sjaldnar að heimsækja
hann. Astæðan til að hann var á
leiö til hans nú, var sú aö hann
var staurblankur.
Og nú hafði faðir hans hringt
upp á herbergið hans og beðið
hann að koma til viðtals i vinnu-
herbergi sinu. Martin svaraði
játandi, drap i hasspipunni, sem
reyndar var sú siðasta sem hann
átti þessa stundina, skolaði
munninn i baðherberginu greiddi
ljóst hárið, sem var nokkuð sitt,
fór i jakka og flýtti sér eftir
ganginum. Hann hljóp niður
stigann og yfir gólfið á stóra for-
salnum og barði að dyrum hjá
föður sinum.
— Kom inn.
Þetta geysistóra herbergi var
mjög táknrænnn rammi um
Arnold Hirsch, einn auðugasta
banka-jöfurinn i Wall Street.
Arnold Hirsch var næstum
jafnhár i lofti og sonur hans
ogþeir voru mjög likir, ef maður
tók aldursmuninn með i
reikninginn, en það voru liklega
um fimmtiu ár. Arnold Hirsch
var ennþá myndarlegur maður,
þrátt fyrir skallann og nokkuð
áberandi istru. En það sem
athyglisverðast var við hann, var
myndugleiki og ró, sem alltaf
hafði farið i taugarnar á Martin.
Það og skær, grá augun. Þegar
faðirinn horfði á hann, hafði
Martin það á tilfinningunni að
hann sæi i gegnum hann.
Hann horfði á hann nú.
— Fáðu þér sæti, Martin.
Martin settist, þrjózkulegur á
svip.
— Hvað hefir þú hugsað þér að
gera i sumar?
— Ég hafði hugsað mér að fara
til Kanada með Dick Grayson, en
hann hefur nú fengið gulu, svo ég
veit ekki hvað úr þvi. En ég skal
ekki verða hér lengi, ef það er
það, sem þú hefur áhyggjur af.
— Ég vil gjarnan að þú sért
heima, Martin.
— Jæja. (Þú þolir varla af mér
sjónina, hræsnari).
— Þú hefur vist fengið þá
hugmynd að ég kenni þér um
slysið og að ég sé reiður þér þess
vegna. Ég kenni þer að visu um
þetta, en ég er ekki reiður. Reykir
þú ennþá hass?
— Nei. (Skyldi hann trúa mér?
Ef dæma skal eftir augnaráðinu,
gerir hann það ekki.)
— Það gleður mig að þú ert
hættur þeirri vitleysu. Hvernig
standa peningamálin?
— Illa.( Ef hann ætlar að
ganga hreint til verks, þá geri ég
þaðlika.) Hversvegna get ég ekki
fengið móðurarf minn greiddan
nú? Það eru þó alltaf minir
peningar.
— Þú færð ekki að snerta
höfuðstólinn, fyrr en þú verður
tuttugu og eins árs.
— En ég þarf á þessum
peningum að halda nú. Ég verð
tuttugu og eins næsta ár og
þangað til verð ég að betla af þér.
Ég þarf ekki mikið, rétt svo það
nægi fyrir . . . .Hann var næstum
búinn að segja hass, en greip sig i
þvi. — Ég á við að mig vanti
aðeins vasapeninga.
Arnold virti hann fyrir sér. —
Hvað segir þú um þrjú þúsund
dollara?
Martin leit með tortryggni á
föður sinn. — Þrjú þúsund? Þú
fyrirgefur að ég er
tortrygginn, pabbi, en það hlýtur
eitthvað að búa undir þessu.
Arnold hló. — í næstú viku fer
ég á hressingarhæli i Sviss og
verö þar i tvo mánuði, til að
ganga undir yngingaraðgerö. Mig
langar til að þú komir með mér.
En þar sem mér er ljóst að það
veröur ekki beinlinis
skemmtiferð i þinum augum, þá
býð ég þér þessa peninga. Þú
getur kallað það mútur, ef þú vilt.
En þar sem ég sé um öll útgjöld,
þá ætti þetta að vera nokkuð gott
tilboð.
En hversvegna viltu aö ég
komi með þér?
— Ef ég segði þér að mig
langaði til að vera samvistum við
51. TBL. VIKAN 39