Vikan - 20.09.1973, Blaðsíða 10

Jæja, svo þaö er þá svona, þeg-
ar vélinni manns er rænt. Armi-
stead flugstjóri renndi augum yf-
ir skelfd, steinrunnin andlit
áhafnarinnar í flugstjórnar-
klefanum. ósjálfrátt, og meö
órökréttri ánægju tók hann eftir,
aö þau einblindu á skammbyss-
una i staöinn fyrir mælaboröin
fyrir framan sig og hann veitti þvi
einnig eftirtekt aö andlit Susie
Read i dyrunum var náfölt og
spennt. Þaö var Susie, sem haföi
oröiö aö ganga á undan mannin-
um meö skammbyssuna fram til
flugst jórnarklefans.
Hvernig stóö á þvi, aö hann
haföi haldiö, aö slikt gæti aldrei
komrÖ fyrir flugvél' undir hans
stjórn? Einhvers konar sannfær-
ing um, aö velviljaöur máttur eöa
andi vekti einmitt yfir honum sér-
staklega.
Nei, slikt gæti aldrei komiö fyr-
ir hann, en samt haföi þaö gerzt.
Og enginn hliöhollur máttur haföi
lyft litla fingri til aö koma i veg
fyrir þaö. Ósjálfrátt fór hann yfir
stjórntækin — hraöi 240 hnútar,
hæö 35.000 fet. Hvernig voru siö-
ustu veðurfréttir? Dreifö þrumu-
veöur framundan, þéttleiki skýj-
anna upp I 40.000 fet er fimm átt-
undu, slydduveður, mikill vind-
hraöi, lélegt skyggni... En allt
þetta skipti ekki svo miklu máli
nú. Skammbyssan, sem stöðugt
var beint aö andliti hans, var það
eina, sem skipti máli.
Jafnyel maðurinn, sem hélt á
skammbyssunni, var ekki svo
ýkja mikilvægur. Hann var bara
tæki, sem sá um byssuna. Armi-
stead fannst sjálfum undarlegt,
aö hann gæti litið á málin frá þvi
sjónarhorni.
Hann gaumgæföi andlitiö fyrir
ofan sig án nokkurrar forvjtni.
Þetta var mjög hversdagslegt
andlit — grá augu, föl húð,
samanherptar þunnar varir, sitt
brúnt, gógreitt hár. Það var and-
lit, sem enginn hefði tekiö eftir i
rööinni, sem gekk um borð.
— Allt I lagi, Harry., sagöi
hann viö loftskeytamanninn.
Láttu Heatrow vita, að við viljum
fá hálfa milljón dollara, tvær fall-
hlifar og leyfi til flugtaks innan
fimmtán minútna.
— Einmitt það, sagði maðurinn
meö skammbyssuna, I viður-
kennandi tón.
— Hvernig i fjáranum eiga
þeir, aö geta skrapað saman
hálfa milljón dollara I tæka tið?
Og hvaö svo?
— Það er þeirra vandamál.
Eftir flugtakiö frá Heathrow fáiö
þér aö vita framhaldiö.
— Hvaöa hugarfar lá aö baki
oröanna? Röddin var þurr og
dálitiö smámunasöm. Hvaö ætli
hann starfi? Hann leit út fyrir aö
vera um þritugt, svo aö einhvers
konar atvinnu hlýtur maöurinn aö
hafa haft.
— Hvers konar ástæöur ætli
hafi þvingaö hann til þessa
örvæntingarfulla verknaöar, þar
sem hann hætti svo óskaplega
miklu —-hundrað og tiu mannslif-
um, þar af sinu eigin, á móti þeim
ósennilega og f jarlæga möguleika
aö fá aö njóta þess, sem keypt
veröur fyrir einn sekk dollara.
— Heathrow samþykkir, sagði
loftskeytamaöurinn. Engra út-
skýringa krafizt. Peningarnir og
fallhlifarnar verða til taks.
Flugtak innan 15 minútna heimil-
aö. Engin mótmæli.
— Nei. Það hélt ég heldur ekk+,
muldraði Armistead. Hann sneri
sér að Susie Read. Sæktu fyrir
okkur kaffi — og brauðsneiðar.
Og hafðu nú engar áhyggjur. —
Kjúkling held ég, ef ekkert er eft-
ir af laxinum. Hann vildi losna við
Susie hennar vegna. Ef hún væri
önnum kafin viö flugfreyjustörf
sin, fyndi hún minna til hræðslu.
Hún reyndi af öllum mætti aö láta
hana ekki i ljósi, örvæntingarfull
einbeitning til aö sýnast róleg.
— Gott! Hingaö til min, sagði
maöurinn meö skammbyssuna.
Viö getum lika reynt aö vera
svolitiö vingjarnleg. Það er nefni-
lega ekkert hægt við þessu aö
gera.
— Nei, samþykkti Armistead.
Það er ekkert, sem viö getum
gert viö þessu, geri ég ráö fyrir.
Hafiö þér velt þvi fyrir yöur, hvaö
þér gætuö orsakaö, ef þér beittuö
þessari skammbyssu i flugvél i
þessari hæö?
— Já, þaö hef ég gert. Aftur
þessi smámunasemi I röddinni.
Þaö er mitt tromp, eöa hvaö,
flugstjóri?
Susie haföi snúiö sér viö til aö
framkvæma skipun Armisteads,
þegar skyndilega varö uppsteyt
viö dyrnar, og henni var ýtt
fruntalega til baka inn i flug-
stjo'rnarklefann af hávaxinni
barmstórri konu, sem, klædd var
i dýrindis silkigljáandi búning,
listilega djarft máluð. Armistead
haföi næstum blindazt af birtu allt
of margra hringa, sem frúin bar á
sinum stuttu fingrum. Kannske
leikkona meö langan frægöarferil
aö baki? Svo skaut mynd upp i
huga hans eitt augnablik. Var þaö
ekki hún, sem var vön aö leika
hlutverk glæsikvenna á hinni fall-
völtu braut upphefðar og frama?
Hetty eitthvaö... Warrender? Já,
þaö hét hún! Hetty Warrender!
Hún var einmitt af þeirri mann-
gerö, sem óhrædd veður inn i
flugstjórnarklefann, án þess aö
láta sér detta i hug aö biöja um
leyfi.
Susie framkvæmdi ósjálfrátt,
gleymdi hræöslunni eitt augna-
blik.
— Frú, farþegar hafa ekki leyfi
til aö...
— Komdu þér út, öskraöi maö-
urinn meö skammbyssuna. Fok-
.vondur og án nokkurrar smá-
10 VIKAN 38. TBL.