Vikan - 20.09.1973, Blaðsíða 8

«í STEINALDARFÓLK
metrar aö flatarmáli. Þar voru
einnig einu verkfæri þeirra, þrjár
steinaxir, sem notaöar voru til aö
kljúfa meö hnetur og höggva viö i
eldinn. Þar nálægt voru litlir
skútar, sem fólkiö bjó f. Hver fjöl-
skylda haföi heilisskúta út af fyrir
sig.
ERU ALDREI
HUNGRUÐ
Aöalvandamál Tasadais fólks-
ins er skortur á konum. Eigin-
maöur og eiginkona eru hvort
ööru trú ævilangt, og útlitiö er
ekki bjart fyrir ungu mennina.
Atök um konur þekkjast ekki.
Enginn þorir aö gerast of nær-
göngull viö gifta konu.
Hópurinn hefur engan höfö-
ingja, þau gera allt i sameiningu.
Á daginn afla þau fæöu. Þau
boröa ber, villta banana, merg
pálmatrjáa, lirfur, smáfiska,
froska og krabba. Flestar fæöm
tegundirnar éru boröaöar hráar,
en sumar eru soönar yfir eldi inn-
vaföar i blöö.
Fólkiö hefur aldrei fariö lengra
frá hellum sinum en þrjá kiló-
metra og þau höföu ekki hug-
mynd um, aö fyrir utan svæöi
þeirra var annar heimur. Þegar
búiö er aö safna saman nægum
mat til dagsins er setiö i rökkrinu
og talaö eöa mókt. Börnin eru
höfö á brjósti þar til þau eru
þriggja til fjögurra ára gömul,
þau eldri leika sér i vafningsjurt-
unum.
Þar sem skógurinn veitir beim
Umhyggjan fyrir börnunum er
einkennandi fyrir þetta elskulega
fólk og feöurnir verja miklum
tima sfns meö börnum sinum.