Vikan - 20.09.1973, Blaðsíða 35

VIÐARÞILJUR
LOFTKLÆÐNING
HARÐPLAST
PARKET
Páll porgeirsson & Co,
Ármúla 27 Reykjavík Símar 86100 & 34000
ennþá var Dagmar ekki komin til
sögunnar. Hann haföi haft kjark
til aö fara i siöan heimakjól af
konunni og setja upp sólhatt meö
breiöum böröum. Hann settist i
rólusófa og þar sat hann i heilan
klukkutima og þóttist vera að lesa
i vikublaöi. Nábúarnir höfðu ekki
getaö annaö séö, en aö þetta væri
konan sjálf, sem sat þarna og
las. .
En svo lá viö að allt færi for-
göröum, þegar fótbolti kom fljúg-
andi yfir girðinguna. Litill dreng-
ur kom eftir boltanum, niöurlútur
og skömmustulegur, vegna þess
aö hann hafði oft fengið skammir
hjá nábúunum, þegar hann haföi
skemmtblómin þeirra, eöa brotiö
rúöur. Hann náöi i boltann og
læddist svo hljóðlega i burtu.
Illu heilli haföi móöir hans, sem
stóð viö eldhúsgluggann i húsinu
á móti, séö aö hann fór eftir bolt-
anum. Hún kallaði á hann og las
yfir honum. Og drengurinn haföi
fundiö upp langa sögu, sér til
varnar. Hann sagöi aö konan
heföi ekki sagt neitt við þessu.
Þaö væri aöeins maöurinn henn-
ar, sem yröi reiöur, þegar hann
sparkaöi boltanum yfir giröing-
una. Hún skilur vel aö börn eru
börn og verða að fá aö leika sér,
sagöi drengurinn, en þaö hafði
hann einu sinni heyrt ömmu sina
segja.
Síðar, þegar lögreglan var aö
rannsaka máliö og barði aö dyr-
um hjá nágrönnunum, þá sagði
móöir drengsins hvenær drengur-
inn hafði talaö við myrtu konuna.
Og lögreglan haföi reynt aö fara
varlega að drengnum og spurt
hann sjálfan, þá var hann of
hræddur til aö breyta sögunni og
segja þeim frá þvi að hvorki hann
né konan heföu sagt eitt einasta
orö.
Eftir stundarkorn haföi svo Is-
aksson farið Lnn i húsiö, hengt
kjólinn inn i klæöaskáp og fariö
svo út til að ná i bilinn sinn. Hann
haföi farið út um bakdyrnar og
gengiö eftir stig bak viö húsiö.
Bflskúrarnir fyrir hverfiö voru
þar i röð. Gatan var mannlaus.
En einmitt þegar hann ætlaði að
loka á eftir sér hliöinu, kom ljós-
hærö kona út úr einum bilskúrn-
um. Hún stóð kyrr og horfði á
hann, rétt eins og hún væri aö i-
huga hvaða erindi hann ætti
þarna.
Hann haföi aö sjálfsögöu gert
þaö eina sem hann gat gert, reynt
aö vera rólegur, lokaö eftir sér
hliöinuog gengiö I burtu iöfugaátt
viö bilskúrana. Hann þoröi ekki
aö lita viö, en hann heyrði ljós-
hæröu konuna segja eitthvaö viö
aöra konu, sem var aö aka bilnum
sinum út úr einum skúrnum.
Þegar fréttirnar komu i útvarp-
inu siðar um daginn, þá var hann
fyrir löngu búinn aö fara á lög-
reglustööina og þar haföi hann
sagt frá þvi, aö hann heföi komið
til konunnar um morguninn, til aö
sýna henni myndir af húsgögn-
um, erindi, sem tók aöeins tutt-
ugu minútur.
Lögreglan haföi ekki verið
mjög trúuö á sögu hans, en ná-
grannarnir höföu sagt þaö sama.
Allir höföu séö konuna sitja þarna
i garöinum löngu eftir aö hann
var farinn. Og drengurinn sagöist
hafa talað viö hana.
Svo skeði ekki neitt. Blööin töl-
uöu svo um vitnisburö hans, en á
svo loðinn hátt, aö enginn kann-
aöist viö hann. Hann haföi haldiö
stööunni, en svo hætti hann aö
selja húsgagnabókina og tók til
viö garöyrkjubókina.
En allan tfmann vissi hann, aö
einhversstaöar var kona, sem
haföi séö hann koma út úr garöi
myrtu konunnar, löngu eftir aö
hún var dáin.
— Og svo kom ég hingaö i dag
— og þar stóö hún, beint fyrir
framan mig! Og hún sagðist hafa
séö mig einhversstaðar áður! Og
hún mundi það allt I einu, mundi
hvar hún haföi séö mig. Skiljiö
þér þetta ekki. Hann sneri sér aö
Cillu og leit beint I augu hennar.
Hann var náfölur og hún gat
greint æöið I augum hans.
— 1 fyrstu var henni ekki ljóst
hvar hún haföi séö mig, en hún
fann, aö eitthvaö var ekki eins og
þaö átti aö vera. Þessvegna hélt
hún mér svo lengi hér og sýndi
mér garöinn. En svo mundi hún
'*!///4
o
&&>
m&y rm
o&ák
BuRsmmi
Réttarholtsvegl 3» slmi 3884o.

38. TBL. VIKAN 35