Vikan - 22.05.1974, Blaðsíða 11

inga........
Sem betur fer, hugsaöi Della,
fer ég aldrei út á morgnana, án
þess að taka til i húsinu og það
kom sér sannarlega vel, þegar
hún sá tengdamóöur sina standa
fyrir utan. Hún getur þá aldrei
sagt, að ég sé óþrifin.
Fullorðna konan kom inn og
truflaöi hugsanir hennar. — Ef þú
elskar son þinn raunverulega, þá
verður þú að sjá hvað honum er
fyrir beztu!
— Nei, tagði Della. — Nei, ég
get ekki séð aö það sé honum fyrir
beztu. Ég vil að Tommy læri að
standa á eigin fótum. Ég vil að
hann læri að treysta sjálfum sér.
Tengdamóöirin varð ströng á
svipinn.
— Ég hefi ekki hugsað mér að
dekra hann. En ég vil aö hann
komist i góðan einkaskóla og svo i
háskóla, svo hann geti valið þá
menntun, sem hann kýs sjálfur.
— Og ef hann fellur á prófum,
þá fær hann sjálfsagt að vita, að
þú borgir með gleði eitt ár i við-
bót. Ef hann kann ekki vel við
eitthvert starf, þá getur hann ein-
faldlega hætt. Þú sérð fyrir-hon-
um, þar til hann fær eittVivaö ann-
að, sem hann vill frekar. Og ef
hann stofnar til skulda, þá borgar
amma með glööu geði.
— Að sjálfsögðu læt ég hann
hafa riflega vasapeninga.
Della sagði hiklaust: — Það var
einmitt það, sem eyðilagði David.
— Það var hjónabandið, sem
eyðilagði son minn, sagði tengda-
móðirin. Hann var alltof ungur
til aö kvænast og þú varst alls
ekki rétta konan fyrir hann.
David var alltof ungur, til að vita
hvað hann vildi. Þú þvingaöir
hann, þú narraðir hann til að gift-
ast þér.
Della fann hvernig blóðið þaut
upp i kinnar henni. — David var
tuttugu og eins árs, ég var aöeins
sautján ára. Ef David hefur þá
verið barn, þá var það vegna
þess, aö þú leyföir honum ekki að
þroskast. Þú greiddir alla reikn-
inga hans. Þú ákvaöst hverja
hann ætti að umgangast. Það
varst llka þú, sem heimtaðir að
hann læsi læknisfræði, þótt hann
hefði engan áhuga á þvi.
— Það heföi allt lagazt, ef þú
hefðir ekki lokkaö hann i þetta
heimskulega hjónaband.
— Það var ekki heimskulegt!
Það lá við að Della öskraði þetta
framan i hana. — Viö elskuðum
hvort annað!
Tengdamóðir hennar stóð upp.
— Þessar samræður þjóna eng-
um tilgangi. En ég endurtek Ul-
boö mitt. Láttu Tommy koma til
mln. Ég skal sjá um að hann fái
gott uppeldi og þegar ég dey, þá
fær hann lika allar minar eigur.
Hefurðu samvizku til að ræna son
þinn þeirri framtið?
— Tommy getur fengið það
uppeldi, sem honum er fyrir
beztu, án þinnar ihlutunar. Hann
er greindur drengur og gengur
vel I skóla og hann mun ábyggi-
lega vera fær um að stunda það
nám sem hann óskar með minni
hjálp og af eigin rammleik.
En Della vissi fullvel, að pen-
ingar voru mikið vald. Og ef hún
yrði veik og ekki fær um aö vinna
fyrir þeim, þá kæmi það i hans
hlut, að vinna fyrir þeim báöum.-
'Henni leið“mjög illa og hún
sagði: — Viltu vera svo góö að
fara. Ég þarf góðan umhugsunar-
frest, ég get ekki svarað þessu að
svo stöddu.
Ungfrú Jenny gekk mjög hægt,
— ekki vegna þess að hún væri
þreytt, heldur vegna þess, að hún
kveið fyrir aö koma heim.
Hún varð að flýta sér inn I eld-
húsið og taka upp varninginn, svo
Letty yrði ekki vör við, að hún
hefði keypt ódýrustu tegundina af
tei, smjörliki I staðinn fyrir.
smjör. Hún varð lika aö segja
henni að frystiborðið hjá Hewletts
héfði bilað, svo hún hefði ekki
fengið neinn is. Og svo varð hún
að segja henni að ekki heföu feng-
ist fleiri kótilettur hjá slátraran-
um.
En hve lengi gæti hún haldiö
þessu áfram? Hvenær myndi
Letty komast að þvi, að eitthvað
hafði farið úrskeiðis? Hvenær
myndi hún krefja hana sagna.
Letty mátti aldrei komast aö
þessu, það myndi riða henni að
fullu.
0, að hún hefði bara einhvern
til að tala við, hugsaöi ungfrú
Jenny, þegar hún rölti hægt heim
á leið. Kannski gæti hún talað við
prestinn. En ef það sem hún hafði
gert, væri hræðilega rangt, þá gat
hann ekki svaraö henni nema á
einn veg. Hann myndi örugglega
ráðleggja henni að tala viö lög-
regluna,hann hlaut aö segja þaö.
Þetta var að öllum likindum eins
konar þjófnaöur. Unga hjúkrun-
arkonan var mjög elskuleg, en aö
visu var. hún i þjónustu borgar-
innar og rikisins og það var ein-
mitt rikiö, sem ungfrú Jenny var i
sekt við. -
Ef hún hefði ekki þurft aö hugs"
um neinn nema sjálfa sig, þá
Framhald á bls. 37
21.TBL. VIKAN 11
Nú fór að liða að þvi að hann gæti gengið
frá kaupsamningunum. Hann gat þá far-
ið að gera áætlanir um nýtt lif, i litlu
notalegu húsi rétt fyrir utan London.
Bara að ekkert yrði nú til þess að koma i
veg fyrir þetta. Eitthvað af þvi, sem
strákurinn var að fitja upp á, —strákur-
inn, sem var að hafa út úr honum pen-