Vikan - 22.05.1974, Side 28

sttilkur, sem hafa viljað koma til
að vera yfir sumarið, en i þvi væri
litil hjálp, þvi þá yrði ég að byrja
að leita á ný i haust. — Ég hefði
helzt viljað fá islenzka stúlku aft-
ur, þvi mig langar til þess að
strákarnir læri eitthvað i islenzku
og sjálfri veitir mér ekki af aö
tala hana til að halda henni við.
Þörfin fyrir barnagæzlu ætti nú
reyndar bráðum að fara að
minnka hjá mér, þvi við erum að
byggja einbýlishús á yndislegum
stað i úthverfi Graz. Þar fáum við
stóra lóð, þar sem drengirnir geta
leikið sér, án þess að stöðugt þurfi
að fylgjast með þeim. Eftir að
hafa séð hve vel þeir una sér i
spýtnadrasli og grjóti er ég að
hugsa um að útbúa smá ruslahorn
fyrir þá i garðinum, þótt það
verði tæplega vel séð, þvi Graz-
búar eru alveg sérstaklega hrein-
legir og snyrtilegir með sjálfa sig
og umhverfið”.
,,Þú sagðist hafa kynnzt manni
þinum i skiðaferð. Ertu mikil
skfðakona?”
,,Ég hafði aldrei farið á skiði,
þegar ég fór til Zurs, veturinn
1968. En siðan hef ég farið hvenær
sem ég hef getað. I nágrenni Graz
er mikið og gott skiðaland og við
skreppum oft með strákána á
skiði yfir daginn og ef Fredi getur
tekið sér fri meira en einn dag,
dveljumst við gjarna á einhverj-
um skemmtilegum skiðastað i
nokkra daga. Auk skiðaiðkana er
ég nú farin að leika tennis og golf,
leik golf á sumrin og tennis allt
árið um kring. Það er afskaplega
hressandi”.
„Hefur þú unnið eitthvað sem
ljósmyndafyrirsæta, eftir að þú
fluttist til Austurrikis?”
„Nei, ég hef alveg lagt það á
hilluna. 1 Graz er ekki um neitt
slikt að ræða og til Vinar langar
mig ekki aö sækja vinnu. Ef ég
hefði haldið áfram á sömu linu og
ég var, hefði það þýtt stöðug
ferðalög og þau samræmast að
mlnum dómi alls ekki hjónabandi
og heimilislifi. Ég var farin að
þreytast á þessum sifelldu ferða-
lögum og þvi ósköp fegin að geta
hætt. En þetta má þó ekki skilja
svo að ég hafi ekki lengur ánægju
af að ferðast. Mér finnst ennþá
ákaflega gaman að ferðast, en nú
sem ferðamaður i frii. Ég fer
mikið með Fredi i innkaupaferð-
ir, til dæmis til Parisar og London
og held þannig sambandi við vini
og staði, sem mér eru kærir. Auk
þess skreppum við oft til Italiu,
bæði að gamni okkar og þegar
Fredi þarf að fara þangað vegna
viðskipta sinna. Graz er skammt
frá landamærum Italiu og þvi
hægt að skreppa þangað yfir dag-
inn, ef i það fer”.
„Hvernig finnst þér nú að lita
til baka yfir fyrirsætuárin?
Myndirðu fara útá sömu braut, ef
þú værir 17 ára og hefðir sömu
tækifæri og þú hafðir?”
„Já, alveg hiklaust, Mér finnst
þetta hafa verið sannkallað óska-
starf og ég er afskaplega ánægð
með að hafa fengið þau tækifæri,
sem ég fékk. Ég hef getað ferðazt,
séð migum og fengið gott kaup og
þannig getað veitt mér margt,
sem ég hefði annars ekki getað.
En fyrirsætustarfið er enginn
Anton Ingvar og Alexander Björn nutu sólskinsdaganna um miöjan
marz og kunnu bezt viö sig I gömlum tréstiga viö snúrustaurana hennar
ömmu I Skerjafiröi.
dans á rósum, eins og sumir virð-
ast halda. Það er eins með það og
önnur störf. ef maður ætlar að ná
góðum árangri þannig að maður
sjálfur og vinnuveitandinn séu
ánægðir, verður maður að leggja
sig allan fram. Vinnudagurinn er
oft langur og strangur, en það er
engum vorkunn meðan' hann er
ungur og friskur og eftir þessu
mun ég aldrei sjá”.
Hyggstu þá halda þig alveg við
barnagæzlu og búsýslu næstu árin
— eða fá þér jafnframt einhverja
vinnu?”
„Ég er alltaf til i að vinna smá-
vegis, ef það er eitthvaö, sem ég
hef áhuga á og ef hægt er að sam-
ræma það heimilislifinu og störf-
um mannsins mins. Þannig hef ég
komið fram i tveimur kynningar-
kvikmyndum, annarri um Graz
en hinni um Karnten, sem er
frægur ferða ma nnasta ður .
Ástæðan fyrir þvi að ég tók þátt i
þessu var eingöngu sú, aö mig
langaði til þess að vinna með fólk-
inu, sem gerði kvikmyndirnar.
Þetta er ungt og mjög duglegt
fólk og afskaplega gaman að
vinna með þvi. Ég er I báðum
myndunum frá upphafi til enda,
en myndirnar eru gerðar á mjög
nýstárlegan hátt og ólikar flest-
um venjulegum kynningarmynd-
um. Fyrri myndin er þegar búin
að fá þrenn alþjóðleg verðlaun og
siðari var, þegar ég siðast vissi,
búin að fá ein verðlaun”.
„1 þessum myndum átt þú
vafalaust að vera hin dæmigerða
austurriska stúlka. 1 Danmörku
varst þú oft talin dösnk, en hvað
finnst þér sjálfri?”
„Mér finnst ég aldrei vera ann-
að en islenzk. En ég hef kunnað
vel við mig á flestum þeim stöö-
um, sem ég hef dvalizt á. Og nú á
ég heima i Austurriki og vil þvi
gera mitt bezta til að vera góður
ibúi Austurrikis, þótt ég haldi að
mér eigi tæplega eftir að finnast
ég vera austurrlsk”.
28 VIKAN 21. TBL.