Vikan - 22.05.1975, Blaðsíða 28

Það var sólbjartur dagur i mai, en það
var eins og gjöfin varpaði yfir mig köld-
um skugga, en hvers vegna var ókunni
pilturinn svo viss um að ég myndi þurfa á
verndargrip að halda....:?
Eg vaknaöi viö að systir min
kallaöi á mig: — Ellen! Komdu
fljótt hingaö! Ég sneri mér syfju-
lega á koddanum og sá að hún lá á
hnjánum I gluggakistunni. Glugg-
inn var galopinn og hún hallaði
sér út fyrir.
— Ellen, þú verður að koma.
Elsku, komdu! Það er einhver
þarna niðri á vegamótunum. Ég
get ekki Imyndað mér hvað hún
er að gera.
Ég var ekki lengi að koma mér
fram úr. — Farðu frá, svo ég geti
lfka séð.
Hinum megin við ána var ekk-
ert að sjá, nema beitarhagana,
sem hölluðust alveg niður að ár-
bakkanum, svo að maður hafði á
tilfinningunni að hægt væri að ná
þangaö með hendinni. En Lucy
benti til hægri, þar sem daiurinn
opnaöist og við gátum séð merki-
stólpann á vegamótunum. Viö
horföum í austur, eiginlega beint i
dögunina.
— Það er alltof snemmt, sagði
ég, — það getur enginn verið a
ferð svona snemma.
— En ég sá hana. það er alveg
satt. Það var kona.
— Hvaö var hún að geraV
— Hún var að... Lucy hikáði og
gretti sig svolitið, efablandin á
svip. — Jæja, mér fannst ég sjá
konu gráklædda konu... hún...
hún kraup. á kné fyrir framan
merkið og var greinilega að
biðjast fyrir..
Ég hefði nú hlegið að þessu, ef
þetta vegamerki hefði ekki verið
svipaö krossi, að minnsta kosti
frá okkur að sjá: og ef Lucy hefði
ekki horft svona alvarlega á mig,
svo einlæglega. Mér fannst hör-
und hennar næstum gegnsætt i
morgunbirtunni og ljóst hárið.lið-
aðist um fíngert andlitið. Upp úr
blúndunum á hálsmáli náttkjóls-
ins gægðist grannur hálsinn, eins
og liljustöngull. Hún skalf.
Ég lokaði glugganum, lokaði úti
fuglasönginn og svalt morgunloft-
ið og við snerum inn i myrkvað
svefnherbergið.
— Þig hefur bara verið að
dreyma, rétt einu sinni. Ég lagði
lófann á enni hennar, eins og ég
hafði svo oft séð Binnie gera. —■
Komdu aftur i rúmið, annars
færðu bara kvef.
Við töltum svo báðar á berum
fótum yfir gólfiö og skriðum upp i
holurnar okkar i stóra tvibreiða
rúminu, lágum svo og góndum
upp i loftið. Það leið ekki á löngu
þar til Lucy fór að geispa og svo
dottaði hún. Ég lá vakandi og
virti fyrir mér hlutina f kringum
mig, sem nú voru óöum að koma i
ljós, eftir þvi sem bjartara varð
úti. Þetta var allt svo kunnuglegt.
Þama á arinhillunni lá græna
flaskan með fullkomnu likani af
Miröndu, barkskipi föður okkar.
öðrum megin við flöskuskipið var
mynd af föður okkar, þegar hann
tók við skipstjórastöðunni, en hin-
um megin héngu smámyndir af
mömmu og Rósu frænku, þegar
þær voru litlar, hengdar á vegg-
inn með svörtum flauelsborðum.
Lucy svaf fast. Mér datt i hug
að hún hefði ekki sofiö vært um
nóttina og að orsökin fyrir svefn-
leysi hennar hefði verið spenning-
urinn kvöldið áður.
Það hafði lika verið óvenjulegt
kvöld og sannarlega undantekn-
ing að Binnie skyldi leyfa okkur
að vera á fótum um miðnætti. Við
vorum báðar vafðar innan i sjöl
og trefla og sátum á bekknum i
eldhúsinu, vel geymdar bak við
stóra borðið, siögæðisins vegna.
A móti okkur við borðið sat
Alec, sonur Binnie og hámaði i sig
kaldan kjötbúðing og drakk sterkt
te. Þetta var siðasti april árið
1883 og siðasta kvöldið sem Alec
var heima, áður en hann fór með
herdeild sinni til Egyptalands.
Hann myndi vera að heiman i tvö,
kannski þrjú ár.
Binnie sat i ruggustólnum við
eldinn. tyllti fótunum á ristina og
Blanche, hviti kötturinn hennar
Lucy, hnipraði sig saman á
tuskumottu við hlið hennar. Hún
hamaðist við að prjóna, eins og
hún væri hrædd viö að hætta þvi.
Við Lucy vorum næstum þvi
eins hnuggnar og Binnie, við að
sjá á bak Alec, sérstaklega svona
lengi. Við áttum engan bróður og
hann var það sem kom næst þvi
að vera bróðir okkar, þvi að hann
var alinn upp hjá okkur I Myll-
unni, siðan Binnie kom sem ráðs-
kona til foreldra okkar, en þá var
hún orðin ekkja. Hún kom til
þeirra rétt eftir að þau giftu sig.
Alec hafði verið meö Söru, unn-
ustu sinni, þennan slöasta dag af
friinu og I tilefni dagsins höfðu
þau fariö i leikhúsið og sé leikritið
„Frúin frá Lugano”. Þaö vildi
svo til, að þetta var i slöasta sinn,
sem þetta var leikið og Alec og
ELDHUS
innréttingar
Fallegar.vandaðar
ÓDÝRAR
Sýningareldhús
á staðnum.
Húsgagnaverkstæii ÞÓRSINGÓLFSSONAR
SUÐAVOGI 44 SÍMI 31360 (gengið inn fra Kænuvogi)
28 VIKAN 21. TBL.