Vikan - 10.07.1975, Qupperneq 7

Siguröur bætti við: — Þetta eru
ekki bara Iþróttirnar og ánægjan
af árangrinum, þegar hann er
góður, og leiðinn yfir honum, þeg-
ar hann er lélegur. Félagsskapur-
inn er ákaflega mikill þáttur i
þessu og kannski sá skemmtileg-
asti.
Ragnheiður: — Svo vegur óskap-
lega margt upp á móti erfiðinu og
tlmanum, sem fer i þetta. Til
dæmis fórum við eiginkonurnar
með Valsmönnum til Portúgal,
þegar liðið lék við Benfica, og
vorum i nokkra daga þar um
kyrrt. 1 þá ferð hefðum við ekki
farið fþróttamannslausar, og
þannig er um margar fleiri ferðir.
— Benfica er ykkur ofarlega i
huga. Eru einhverjir leikir aðrir
þér sérlega minnisstæðir, Sig-
urður, fyrir utan landsleikina við
frakka og a-þjóðverja nú i sum-
ar?
— Já, ég get ekki neitað þvi, að
ég man alltaf eftir úrslitaleikjun-
um I Islandsmótinu 1966. Fyrir
siðari leik Vals við keflvikinga
voru liöin jöfn að stigum og efst i
deildinni. Þeim leik lauk með
jafntefli, svo að leika varð annan
leik til úrslita. Þegar liðið var
langt á siðari hálfleik, var staðan
tvö-eittfyrir Val, en þá var dæmd
á okkur vitaspyrna. Á einhvern ó-
skiljanlegan hátt tókst mér að
verja þessa vitaspyrnu og bikar-
inn var okkar. Tilfinningunni,
sem þetta olli, er ekki hægt að
lýsa.
— Ein spurning aö lokum,
Sigurður: Hvernig i ósköpunum
er hægt að verja vitaspyrnu?
— Þessa spurningu mætti al-
veg eins orða á hinn veginn:
Hvernig I ósköpunum er hægt að
skora ekki úr vitaspyrnu? Ég
held, að oftast sé það bara heppni
markvaröar — eða óheppni þess,
sem spyrnir, — sem ræöur úrslit-
um.
Tról.
Siguröur ásamt konu sinni, Ragnheiði Lárusdóttur, og sonunum Lárusi og Jegi
= ; ,'tr
/ti
'/\ • i l*ii ' “ \ ÁT m

28. TBL. VIKAN 7