Vikan - 06.11.1975, Blaðsíða 22

fyrir. Ilann leit á Luke, sem
sat í stól með morgunblöð-
in fyrir framan sig. Hann
kveikti sér í sígarettu. „Get-
ur þú ekki gert neitt annað
en að lesa fjandans dagblöð-
in allan daginn?“
Luke leit upp til hans.
Alla síðustu viku hafði hann
verið á ystu nöf. Óslyrkur
og uppstökkur. Lað voru liðn-
ar rúmar tvær vikur frá því
Ilena för, og lengst af síðan
höfðu þau dvalið í felum í
þessu herbergi.
I fyrstu hafði það aðeins
verið gaman. Þeim hafði þótt
gaman að öllum litlu óþægind-
unum; krananum, sem lak,
brakinu í rúminu, riðandi
stólunum. Síðan fór snjáð
herbergið að fara í taugarn-
ar á þeim þar til dag einn,
að ekkert var lengur skemmti-
legt við það.
Hún hafði fundið á sér
hvers var að vænta, en til
þess hafði hann alls ekki
fundið. Konur höfðu miklu
meiri aðlögunarhæfni en karl-
ar. Þær voru miklu þolin-
móðari. Þær voru miklu bet-
ur undir biðina búnar. Hún
minntist þess, að hafa fund-
ið til verkjanna, sem venju-
lega voru undanfari tíða, en
síðan ekki söguna meir. Hún
velti því fyrir sér, án þess að
hugsa alvarlega út í það,
hvort hún væri með barni.
Þegar var vika liðin umfram
venjulegan tíma, og hún var
ekki vön því að þurfa svo
lengi að bíða.
,,Hvers vegna leggstu ekki
fyrir og hvílir þig svo!ítið?“
stakk hún þolinmóðlega upp
á.
Hann snerist grimmdar-
lega á hæli. ,,Hvíla mig? Ég
hef ekki gert annað í þess-
ari andskotans rottuholu!
Étið feitan mat og sofið í
skítugu rúminu þarna! Ég er
orðinn hundleiður á því!“
,,Það er betra en að vera
dauður,“ sagði hún.
„Stundum efast ég um
það,“ hreytti hann út úr sér,
gekk aftur að glugganum og
horfði niður á götuna.
Hún hóf aftur að lesa dag-
blaðið, en fékk ekki frið fvr-
ir talinu í honum. Hún leit
upp til hans. Hann var enn
að horfa út um gluggann.
„Ég man vel eftir að hafa
séð svona fólk eins og þarna
niðri í þorpinu á Ítalíu þeg-
ar ég var lítill snáði. Sjáðu
það bara. Brosandi, hróp-
andi, er þau skríða í skítn-
um í leit að einhverju til að
éta.“
Hún reis upp úr stólnum
og gekk út að glugganum til
hans. „Þau líta út fyrir að
vera ákaflega hamingjusöm,“
sagði hún er hún leit niður.
Cesare var undrandi í mál-
rómnum. „Það er nokkuð,
sem ég hef aldrei getað skil-
ið. Hvað veldur því, að þau
eru sífellt svona hamingju-
söm? Hvað hafa þau, sem
við höfum ekki? Vita þau
ekki, að veröldin er bara fyr-
ir þá fáu, sem hrifsa hana til
sín? Þau hljóta að vita þetta.
Samt sem áður eru þau ánægð
með að brosa, hlæja og búa
til börn. Hvað hafa þau. sem
við höfum ekki?“
Framhald i næsta blaöi

StáraulciS
Og enn aukum við úrvalið. Nú sýnum við
hverju sinni um 60 stórar tepparúllur — og
ekki nóg með það — þér getið þar fyrir utan
valið úr
yfir 100 sýnishornum
af hinum þekktu dönsku WESTON teppum,
sem við útvegum með tveggja til fjögurra
vikna fyrirvara. — Við bjóðum einnig skozkar
ryamottur og indverskar, kínverskar og tékk-
neskar alullarmottur.
Við sjáum um máltöku og ásetningu.
Teppadeild • Hringbraut 121 • Simi 10-603