Vikan - 06.11.1975, Blaðsíða 26

einfalt og cg hafði haldið og
tg sjálf cngin undur og stórmcrki.
Þctta hafa margir rcynt og vita,
að það tckur afskaplcga langan
tíma að losa um þærskorður, scm
maður cr scttur í scm barn. Að
minnsta kosti hcfur það tckið mig
langan tíma, og það cr ciginlcga
ckki fyrr cn núna, að mcr finnst
cg hafa svolítið í að gcra það,
scm mcr sýnist.
- Skólarnir hafa líka brugðist
sínu hlutvcrki hvað þctta sncrtir.
fig fór í gcgnum allt skólakcrfið
til slúdcntsprófs, án þcss svo
mikið scm hcyra nokkurn tíma
minnsi á vcrkalýðshrcyfinguna á
íslandi, frckar cn hún væri ckki
lil, cntla var Mcnntaskólinn í
Kcykjavík þá fyrst og frcmst cm-
bætiismanna- og cmbættisharna-
skóli. Aflciðingin var svo sú,
að við stúdcntspróf vantaði mig
svo gcrsttmlcga ylirsýn ylir sam-
Itcngið I þjóðlífinu, að cg cyddi
mórgum árum í að átta mig og
fóta mig einhvcrs staðar. Þctta
á cg svolítið erfitt mcð að fyrir-
gcfa, því að vitaskuld bcr skólum
skylda til þcss að kynna nemend-
tim sínum þjóðfclagið, scm þcir
lifa í. C)g það á að gcra alveg
frá því börn cru lítil. Þá kcmur
w* É€f vil e§€kl
troöa neinum
teórium upp á hörn.
..Mig langar til, að mín börn
losni við það ómak, sem ég hafði
af því að þurfa að fara að ala
mig uþþ. þegar ég var komin yfir
tvítugt..."
það af sjálfu sér, að þau virða
samborgara sína.
- Mig langar til þess að mín
börn losni við það ómak, sem ég
hafði af því að þurfa að fara að
ala mig upp, þegar ég var komin
yfir tvítugt, og ég vil gjarna, að
önnur börn njóti þess. Ég vi!
ekki troða neinum teóríum eða
skoðunum upp á börn, heldur
vil ég að þau fái frið til að þroskast
fyrir fordómum foreldra sinna.
Meðal annars af þessum hvötum
skrifa ég barnabækur. Til þcss
að forðast misskilning vil ég taka
það fram, að auðvitað hafa margir
íslenskir höfundar skrifað barna-
bxkur í þessum anda - ég cr eng-
inn brautryðjandi á þcssu sviði -
cn allt of mikið hefur verið gert
af því að bjóða börnum upp á
illa þýtt og illa skrifað rusl.
- Þú sagðir, að Menntaskólinn
í Reykjavík hefði verið embxttis-
barnaskóli á námsárum þínum
þar. Ert þú embxttismanns-
dóttir?
- Nci, pabbi minn er sjómaður
úr Hafnarfirði, og ég var ein af
þessum fáu undantekningum. Ég
hefði aldrei farið í menntaskóla,
ef dr. Bjarni Aðalbjarnarson, sem
kenndi mér íslensku í Flensborg,
hefði ekki hvatt mig eindregið
til þess. Ég er elst tíu systkina,
svo fjárhagurinn á heimilinu var
ekki allt of rúmur, og engin hefð
var fyrir því, að fólk úr minni
fjölskyldu stundaði menntaskóla-
nám. Eftir stúdentsprófið innrit-
aðist ég í lögfrxðideild háskól-
ans, en lánasjóðir íslenskra náms-
manna voru ekki það digrir þá,
að nokkur leið vxri fyrir mig að
halda áfram frekara námi. Ég
einfaldlega varð að fara að vinna
fyrir mér og hafnaði þá fljót-
lega á skrifstofu rektors mennta-
skólans.
26 VIKAN 45. TBL.