Vikan - 11.12.1975, Blaðsíða 26

sveit sína af miklum dugnaði.
Þetta var geysilega vinsæl hljóm-
sveit, og við vorum alls staðar þar
sem eitthvað var um að vera.
— Við vorum á ferð og flugi um
landið öll sumur, og oft æfðum við
skemmtiatriði, sem við sýndum á
dansleikjunum. Einu sinni spiluð-
um við 1 litlu kauptúni úti á landi
og settum þar á svið viðtal við feg-
urðardrottningu. Gítarleikarinn
tróð sér í kjólgarm, sem var sá
alljótasti, sem við gátum fundið, og
síðan fyllti hann upp í venusar-
málið með púðum. Hann var ekki
fyrr kominn fram á sviðið en allt
sprakk í loft upp, því á fremsta
bekk sat bæjarstjórafrúin I nákvæm-
lega eins kjól.
— Síðan hætti ég að spila með
Svavari og stakk af út til norður-
landanna til að hvíla sjálfan mig og
gestina. Með mér fór Kristinn
Vilhelmsson, sem áður hafði stjórn-
að NEO-tríóinu. Við flæktumst
þarna um og bjuggum í ferðatösk-
um I tæp tvö ár og lékum með
dönskum og sænskum hljómsveit-
um. Umboðsmaðurinn okkar, sem
var dani, ætlaði síðan að ráða
okkur tvö ár fram í tímann, og til-
boðið var vægast sagt ákaflega
freistandi. Fyrst áttum við að spila
á góðum hótelum út um alla
Evrópu og síðan á skemmtiferða-
skipi, sem var í förum milli Suður-
Ameríku og Vestur-lndía. Ég var
á leið upp á skrifstofu umboðs-
mannsins til að skrifa undir samn-
inginn, þegar mér barst bréf frá
Svavari Gests, þar ^em hann bauð
mér atvinnu heima I Reykjavík.
Ég skipti um skoðun þarna á staðn-
um og sé raunar ekki eftir því, því
líkast til væri ég syngjandi og
trallandi þarna suður frá ennþá.
En raunverulega ástæðan fyrir því
að Ragnar hafnaði þessu gullna
tækifæri að sjá sig um í heiminum
kom reyndar fram síðar í spjalli
okkar. Hann hafði hitt konucfnið
sitt í Kaupmannahöfn, en frúin er
borin og barnfædd I Danmörku.
— Nú hafa fjölmörg fyrirbrigði
komið fram í dansmúsík á þessum
25 árum, sem þú hefur starfað.
Hvaða tímabil er þér eftirminni-
legast?
— Ég hafði ákaflega gaman af
rokkinu, það riðaði allt, þegar
Presley fyrst kom fram á sjónar-
sviðið. Þetta var algjör bylting frá
því, sem áður var. Siðan komu
bítlarnir, sem voru mjög góðir, og
mér finnst þróunin hafa stefnt í
rétta átt. Ungu hljómlistarmenn-
irnirokkar eru margir ákaflega góð-
ir, þeir taka starfið alvarlega og
vinna vel. Annars er ég sjálfur
alltaf að skemmta fólki og hef því
ekki mikinn tíma til að hlusta á
aðrar hljómsveitir.
— Hvaða mústk hlustar þú á,
þegar þú ert ekki að vinna?
— Ég hlusta mikið á jazz og svo
gamla kunningja eins og Sinatra og
Nat King Cole og klassíska músík,
og hef gaman af því að heyra þegar
þeir eru að jazza upp gömlu
melstarana. Annars er ég alæta
á músík, ef hún á annað borð er
góð.
— Þegar ég er í fríi rcyni ég að
koma mér burt úr bænum og út í
náttúruna í leit að friði og ró og
þá fyrst og fremst þögninni sem
er svo dýrmæt fyrir þá, sem hafa
það að starfi að rjúfa hana. Svo
máttu skrifa, að ég er algjör ,,sjón-
varpsfan”. Það var óréttlætanlegt,
þegar þeir lokuðu fyrir bandarisku
sjónvarpsstöðina. Ég get ekki séð,
hver tilgangurinn er, ég er á móti
öllum bönnum, það er sama í
hvaða mynd þau birtast og vil ekki,
að snert sé á einstaklingnum.
— Áður fyrr bar nokkuð á
óreglusemi meðal hljómlistar-
manna, er þetta líf ekki ákaflega
þreytandi og slítandi til lengdar,
eða er það þessi spenna, sem starf-
inu fylgir, sem gerir það eftirsókn-
arvert? Myndir þú t.d. vera á móti
því að sonur þinn fetaði í þín
fótspor?
— Að vísu var mciri gleðskapur
í kringum hljómlistarmenn áður,
Ný íslensk
prjónabók
Elín heitir nýíslensk prjóna-
bók, sem unnin er aö öllu leyti
hérlendis.
Elín birtir fjörutíu nýjar
uppskriftir, gerðar sérstaklega
fyrir þessa bók, og fylgir lit-
mynd af hverri þeirra. Þar er
að finna flíkur á börn, unglinga
og fullorðna, mottur, teppi og
púða, prjónað og heklað úr nær
öllum gerðum Gefjunargarns.
Stærð, verð og gæði bókarinnar
eru svipuð og stærri prjónabóka á
öðrum norðurlandamálum, sem
hér hafa verið notaðar um árabil.
Gefjun hefur þessa útgáfu í
þeirri von, að prjónabókin Elín megi
bæði örva til hannyrða og kveikja
nýjar hugmyndir listrænna kvenna
og karla, sem fitja upp á prjón.
26 VIKAN 50. TBL.