Vikan - 11.12.1975, Blaðsíða 43

*
Ég er nettur, formfagur og þægilegur,
ég hef gengið undir ýmsum nöfnum
en fyrst og fremst
, ,Húfreyjustóllinn ’ ’
Model-húsgögn hf.
Dugguvogi 2 Símar 36955 34860 Reykjavík
CABARET
- NÝ DÚNDUR-
GRÚPPA.
Mcðal þeirra nafna, sem skotið
hafa upp kollinum i bransanum,
ber sennilega hæst nafn dúndur-
grúppunnar Cabaret, sem nýlega er
tekin að láta að sér kveða í popp-
heiminum.
Hljómsveitina skipa eftirtaldir
menn: Tryggvi Júlíus Hubner
spilar á gítar, var áður í hljómsveit-
inni Stofnþel, Ingólfur Sigurðsson
áður í Ornum, spilar á trommur,
Sveinn Magnússon, bassaleikari,
áður í Örnum, Valgeir Skagfjörð
hljómborðsleikari, spilaði áður með
Hafrót, og Magnús Finnur Jóhanns-
son söngvari, áður í Stofnþel.
Þó þeir kappar séu tiltölulega
nýbyrjaðir að spila opinberlega, eru
liðnir nær fjórir mánuðir frá stofn-
un hljómsveitarinnar. Segja má þvi
að þeir hafi verið iðnir við æfingar,
áður en upp var troðið, og færi fleir-
um sjálfsagt betur að gera slikt hið
sama.
Mikill hluti þeirrar tónlistar, sem
þeir félagar spila, er frumsamið,
og virðist það alls ekki há þeim
neitt, enda hér um að ræða mjög
líflega og skemmtilega tónlist,
hæfilega blandaða með lánstón-
smiðum erlendra hljómsveita.
Einna mesta athygli vekur senni-
lega söngvarinn þeirra, hann Magn-
ús. Hér er á ferðinni sennilega
sá efnilegasti á þvi sviði, sem fram
hefur komið um langan tíma.
Gildir það bæði um stíl og sviðs-
framkomu sem er með þvi liflegra,
sem ég hef séð, allavega hjá hér-
lendum poppurum.
Vonandi láta þeir kappar I Cabar-
et ekki sitt eftir liggja og fylgja
vel á eftir þessu góða starti, allavega
mundi ég persónulega þiggja eins
og eina plötu frá þeim fljótlega.
ENN EIN SÖNNUN UM ÞRÖNGSÝNI ÚTVARPSINS
Enn eina sönnun fengum við á
dögunum um fádæma þröngsýni
þeirra forráðamanna Ríkisútvarps-
ins.
Ungur maður, Vignir Sveinsson,
hefur um álllangt skeið séð um eitt
popphornið hjá Otvarpinu, nánar
til tekið á föstudögum. Sagt var
frá því I einu dagblaðanna fyrir
skömmu, að föstudaginn 7. nóvem-
ber hygðist Vignir gefa hlustendum
sínum kost á að heyra enskan plötu-
snúð vinna starf sitt.
Sá enski vinnur á veitingastaðn-
um Öðali og heitir Stuart Austin.
Við lestur þessarar fréttar ruku
svefnpurkurnar niðri í útvarpi upp
með andfælum. Hver skr.... er
á seiði? Eru bretarnir komnir
aftur til að hernema landið? Þetta
er jú íslenskt útvarp, og hér viljum
við ekki neinar útlendar slettirekur!
Geti þessi mannaumingi (Stuart er
ekki búinn að dveljast hérlendis
nema tæpa tvo mánuði) ekki talað
íslensku, þá fær hann bara alls ekki
að stinga sinu nefi inn hjá útvarp-
inu, hvað þá að tala í útvarpið, af
og frá.
Er þetta ekki dæmalaus þröng-
sýni? Maður á varla orð yfir þetta.
Ætla mætti, að þetta væri stór-
hættulegur maður. Efhannerþað,
þvi I ósköpunum var honum þá
hleypt inn í landið?
Þetta fer að verða eins og í
einræðisríkjunum. Nokkrir menn
geta leyft sér að taka fiflalegar og
einsýnar ákvarðanir fyrir alla þjóð-
ina. Segja bara: Þetta er gott,
og þetta er slæmt. Þar með punkt-
ur og basta, og við eigum að kyngja
þessu hráu og segja ekki orð.
Réttast væri, að við unga fólkið
tækjum okkur til og opnuðum
okkar eigin útvarpsstöð og skytum
þar með þessum köllum ref fyrir
rass.
i, TBL. VIKAN 43