Vikan - 08.07.1976, Qupperneq 2

UMHVERFIS JÖK
Á 96 DÖCUM
Miðvikudaginn 9. janúar 1974‘
kl. 6 síðdegis lagði skemmtiferða-
skipið Canberra úr höfn í Sout-
hampton á suðurströnd Englands.
Innanborðs voru milli 1700 og
1800 farþegar og um það bil 750
manna áhöfn, eða samtals álíka og
í allstóru bæjarfélagi hér á landi.
Við hjónin vorum einu íslending-
arnir í þessum hópi, enda held ég
að íslendingar geri sáralítíð af því
að ferðast á þennan skemmtilega
hátt.
Canberra er eitt af stærstu far-
þegaskipum, sem sigla um heims-
höfin, 45 þúsund tonn, og knúin
85 þúsund hestafla vélum. Gang-
hraði getur verið 27 hnútar eða
um það bil 50 kílómetrar á
klukkustund.
Við héldum í suðurátt áleiðis á
hlýrri breiddargráður, og eftir
rysjuveður í Biskayaflóa tók lofts-
lag mjög að mildast. Þegar við
komum til Madeira eftir tveggja
daga ferð, var komið vesta veður.
Við dvöldum einn dag á þessari
gróðursælu eyju, sem stundum er
kölluð Perla Atlantshafsins. Við
drukkum madeiravín og renndum
okkur á sleðum ofan snarbrattar
steinlagðar götur. Svo Iögðum við
í hann vestur yfir Atlantshaf, og
nú gafst nægur tími til að skoða
sig um í þessu mikla skipi.
Um borð eru margar vistar-
verur. Farþegar hafa til umráða
10 dekk, þar af eru 7 til íbúðar og
3 til sameiginlegra nota, salir
margir, smáir og stórir, barir,
sundlaugar. verslanir, snyrti-
stofur. íþróttasvæði, kvikmynda-
salur. sjúkrahús og fleira. Við bú-
um á D-dekki, og þaðan eru 90
þrep uppá sóldekk, eða álika og
kirkjutröppurnar heima á Akur-
eyri. Ekki þurfum við þó að klífa
stigana. þvi við höfum 5 lyftur til
afnota.
Eftir viku ferð frá Madeira
komum við til Port Everglades á
Florida. Nú vorum við komin í
reglulegt sumarveður, og mestan
hluta leiðarinnar yfir hafið var
dögunum eytt á sóldekkí.
Þarna dvöldumst við í 2 daga og
skoðuðum Miami og nágrenni,
meðal annars það mikla sædýra-
safn, þar sem háhyrningar og
höfrungar og aðrar sjóskepnur
leika listir sínar.
Um kvöldið þegar við lágum
þarna við bryggju og flestir voru
að búast í háttinn, voru farþegar
allt í einu vinsamlegast beðnir að
yfirgefa skipið um stund, því til-
kynnt hafði verið, að innanborðs
væri falin sprengja. Allt gekk
vel og skipulega, og brátt voru
allir komnir í iand. Eftir tvo tíma
var leit lokið, án þess nokkuð
Fyrir röskum tveimur árum fóru hjónin Guðrún
Guðmundsdóttir og Sigtryggur Helgason gullsmiður á
Akureyri með einu af stœrstu farþegaskipum heims í 96
daga ferð umhverfis jörðina. Sennilega eru þeir íslend-
ingar fáir, sem farið hafa slíka ferð, að minnsta kosti
höfðu þeir á Canberra aldrei fyrr séð íslendinga um
borð.
í eftirfarandi grein lýsir Sigtryggur þessari eftirminni-
legu ferð þeirra hjóna, en í bréfi til Vikunnar, sem fylgdi
greininni, sagði hann meðal annars: „Það verður
tœplega sagt margt frá slíkri ferð að gagni í stuttu
máli, svo þetta er nánast aðeins beinagrind. Það er
nokkuð erfitt að ákveða, hvað á að taka með og hverju
að sleppa. Þetta var svo indœl ferð, að í hvert sinn sem
maður sér skemmtiferðaskip, langar mann til að leggja
á hafið.“
Við hafnarbakkann
liggja skútur frá nærliggjandi
eyjum, hlaðnar fiski, ávöxtum og
grænmeti. Það er mikill hávaði og
gauragangur á þessum markaði,
og hinum megin götunnar eru
krárnar, þar sem rommið flýtur í
stríðum straumum og svertingj-
arnir dansa í sælli vímu.
Um kvöldið var akkerum létt og
haldið i suðurátt. . Daginn eftir
fórum við hjá Maysihöfða á
austurodda Kúbu og svo suður
yfir Karíbahaf. Þar blása felli-
byljir á haustin, en á þessum árs-
tíma er aðeins notalegur gustur,
sem kælir mátulega í sólarhit-
anum. Fólkið sólar sig og buslar í
sundlaugunum eða horfir á flug-
fiskana og giskar á, hvað þeir geti
nú flogið langt.
Laugardaginn 26. janúar
komum við til Curacao undan
strönd Venezuela. Vegna stærðar
sinnar komst Canberra ekki inn í
höfnina í Willemstad, höfuðstað
eyjarinnar, en lagðist að bryggju í
olíuhöfninni um það bil 15 km
fjær. Þar er mikil olíubirgðastöð
Shell félagsins. Við fórum í leigu-
bílum til bæjarins og dvöldum
þar til hádegis. Þar mætti halda,
að maður væri kominn til Hol-
Jands, ef litið er á byggingarstíl-
inn, en ibúarnir eru reyndar
flestir svartir eða dökkir. Sjaldan
kemur dropi úr lofti á Curacao, en
svo brá við þennan dag, að um
hádegi tók að rigna og rigndi
síðan stanslaust það sem eftir var
dagsins.
Skömmu eftir miðnætti yfir-
gáfum við Curacao og komum
síðla næsta dags til Cristobal
Atlantshafsmegin Panama-
skurðar. Áður fyrr var þar eitt-
hvert mesta pestarbæli í allri
Við skipshlið.
fyndist, og allir fóru aftur á sinn
stað. Aldrei mun hafa komist upp,
hver var valdur að þessu.
Frá Florida héldum við til
Nassau á Bahamaeyjum, og tók sú
sigling aðeins eina nótt. Þar var
eins dags dvöl, og lágum við úti á
legu, því svo stórt skip sem Can-
berra kemst þar ekki upp að
bryggju.
Nassau er lítil eyja, og þar er
ekki margt að skoða. Ferðafólk
sækir þangað mikið á vetrum, þvi
loftslagið er indælt og golf-
straumurinn vermir sjóinn. Við
höfnina er ákaflega líflegt. Þar er
strámarkaðurinn, þar sem
blökkukonur flétta strá allan lið-
langan daginn. Kringum þær eru
himinháir staflar af stráhöttum,
körfum, töskum og stærðar kist-
um, í öllum regnbogans litum.
1 Willemstad höfuðstað Curacao.
i

2 VIKAN 28. TBL.