Vikan - 08.07.1976, Qupperneq 35

Egill Jónsson bflstjóri.
FVú Monique Malengreau furðaSi
sig á þvi, að hún só hvergi kýr.
Else SchmH frá Bremerhaven.
Denna Mcmillan á ferðalagi fyrir
allan bekldnn.
Japanlrnir voru vel útbúnir tækjum til ljósmyndatöku.
Dauby Monique frá Paris: Gráu
litbrigðin i islensku landslagi eru
fögur.
Frú Tobine Nygaard var til lslands
komin ásamt Mginmanni* sínum að
heimsækja dóttur sina Ellen, og tU
að skoða landið.
„KONA
stakkst;
í MOLDAR
BAKKA'
A

//
Sunnudaginn 13. júní birt-
ist smáfrétt í einu dagblaðanna
undir fyrirsögninni „Kona
stakkst í moldarbakka”. Ég
hef nú eiginlega verið að bíða
eftir því að sjá góða skopmynd,
sem kynni að hafa fseðst í
tilefni þessarar athyglisverðu
fyrirsagnar, og þar sem
vinnslutími Vikunnar er svo
langur, getur svo sem meira en
verið, að slík teikning sjái
dagsins ljós á síðum dagblað-
anna, áður en þessi Vika
kemur fyrir sjónir lesenda. Því
bágt á ég með að trúa því, að
engum hafi þótt þetta athygl-
isvert nema mér.
Hvað dettur annars lesend-
um í hug, þegar þeir sjá svona
fyrirsögn? Auðvitað átta sig
flestir á því, án þess að lesa
fréttina, að hér var reyndar um
að raeða umferðaróhapp, og
hinn óheppni bílstjóri var af
því sérkennilega kyni kven-
kyni. En hvað hefðu lesendur
álitið, ef fyrirsögnin hefði verið
á þessa leið: „Karlmaður
stakkst í moldarbakka”?
Hugsið ykkur bara!
Sem ég nú var að brosa að
þessu með sjálfri mér, fór ég að
velta því fyrir mér, hvers vegna
veslings kvenfólkið er alltaf
tekið sem sérstakt fyrirbrigði,
því komi það einhversstaðar við
sögu, þykir sjálfsagt að vekja
sérstaka athygli á kynferði
þess. Þegar undirrituð tók við
ritstjórn þessa blaðs, þótti til
dæmis málgagni jafnaðar-
manna ástæða til að taka það
sérstaklega fram í fyrirsögn,
hvers kyns þessi persóna væri:
„Kona ritstjóri Vikunnar”.
Hugsið ykkur fyrirsögnina
„Karlmaður ritstjóri Vikunn-
ar”. Sama var uppi á teningn-
um 1 vetur, þegar beðið var
eftif úrskurði dómara 1 afar
viðkvæmu máli. Þá þótti blöð-
unum ekki nóg að nefna nafn
tl*
dómarans, sem um málið fjall-
aði, heldur tóku sérstaklega
fram, að hann væri af þessum
sjaldgæfa „þjóðflokki”, sem .
kvenfóik nefnist. Getið þið
ímyndað ykkur, að það yrði
nokkurn tíma sérstaklega und-
irstrikað, að dómarinn Jón
Jónsson væri karlkyns?
Mörgum er líka áreiðanlega
enn I minni allar upphrópan-
irnar „x tilefni kvennaárs”,
þegar hvaðeina, sem kvenfólk-
ið dirfðist að gera, þótti eiga
svo dæmalaust vel við bara af
því það átti að heita kvennaár.
Dæmi um slíka meðferð á
kvenfólki eru mýmörg og verka
alltaf jafn hjákátlega á mig.
Þetta er algjör óhæfa. Það er
sífellt verið að undirstrika hvað
það sé óvenjulegt og sérstakt,
ef kvenfólk fer inn á ótroðnar
brautir, þ.e.a.s. ótroðnar af
kvenfólki, og mín skoðun er,
að þetta letji konur fremur en
hvetji. Það þarf nefnilega dá-
lítinn kjark og sjálfstraust til
þess að gera hlutina, ef það
þarf alltaf að vekja þessa
óskapa athygli.
Ég vona, að þess verði ekki
langt að bíða, að fjölmiðlar
hætti þessum heimskulegu
upphrópunum, sem óneitan-
lega bera keim af aðskilnaðar-
stefnu, og að öllum almcnn-
ingi finqi(ii það innan tíðar
engu máli skipta, hvers kyns sá
er, sem gerir þetta eða hitt,
heldur verði það verknaður-
inn, en ekki gerandinn, sem
athyglin beinist að.
Langt getur nú ein lltil
fytirsögn I blaði leitt hugann,
en fyrirsagnagerð er nefnilega
list út af fyrir sig, og skal nú
hér að lokum tilfæra eitt lítið
dæmi, sem yljar lesandanum
sannarlega um hjartaræturnar.
Eftirfarandi fyrirsögn birtist
nýlega I einu dagblaðanna:
„ök á Ijósastaur I annarlegu
ástandi”! K.H.
MEÐAL
ANNARRA QRÐA
28. TBL. VIKAN 35