Vikan - 16.12.1976, Page 43

frú Ross virðulega. „Uppskriftin
að þessari fyllingu er lika alveg
sérstök. Ég fékk hana hjá austur-
rískum matsveini, sem ég vann einu
sinni með fyrir mörgum árum. En allt
hitt,” bætti hún við, ,,er bara
venj ulega góður enskur matur. ’ ’
„Ogernokkurmaturbetri?” sagði
HerculePoirot.
„Ja, það er fallega gert af yður, að
segja þetta, herra minn. Auðvitað
kann svo að vera, þar sem þér eruð
útlendingur, að þér hefðuð frekar
viljað mat eins og tiðkast á megin-
landinu. Það ér bara svo, að ég
trey sti mér ekki til að búa líka til slika
rétti.”
„Ég þykist þess fullviss að þér
getiðallt, frú Ross! Ogeitt verðiðþér
að vita, að enskur matur — góður
enskur matur, ekki maturinn sem
maður fær á annars flokks veitinga-
húsum og hótelum — er vissulega
metinn að verðleikum af gourmets á
meginlandinu, og ég held ég fari með
rétt mál þegar ég segi að snemma
á átjándu öld var farin sérstakur
leiðangur til Lundúna, og i skýrslu,
sem leiðangursmenn sendu til Frakk-
lands, var sérstaklega tekið fram
hvílíkt lostæti ensku búðingarnir
væru. „Sliktlostæti fyrirfinnst ekki
i Frakklandi,” sagði þeir. „Það er
sannarlega þess virði að fara til
Lundúna, bara til þess eins að bragða
hinar ýmsu tegundir enskra búð-
inga. Og fremstur allra búðinga,”
hélt Poirot áfram,,,er plómubúðing-
urinn, sem hafðurer á jólunum og við
höfum borðað nú í dag. Þetta var
heimagerður búðingur, ekki satt?
Ekki búðingur key ptur í búð? ”
„Jú vissulega, herraminn. Égbjó
hann til sjálf eftir eigin uppskrift,
alveg eins og ég hef alltaf gert. Þegar
ég kom hingað núna sagði frú Lacey
mér að hún hefði pantað búðing frá
verslun í Lundúnum til þess að spara
mérerfiði. Nei, alls ekki, frú mín góð,
sagði ég. Það var vissulega fallega
hugsað af yður, en enginn búðingur
úr búð getur jafnast á við heima-
tilbúinn jólabúðing. Samt sem
áður,” sagði frú Ross af ákefð, sem
við mátti búast af þvílíkum lista-
manni sem hún var, „leið ekki nógu
langur tími frá því hann var búinn
til þar til hann var borðaður. Góðan
jólabúðing á að búa til nokkrum
vikum fyrir jól og láta hann bíða til
jóla. Því lengur sem þeir eru geymdir
innan vissra takmarka þó, því betri
eru þeir. Ég minnist þess að þegar
ég var barn og við fórum til kirkju á
hverjum sunnudegi biðum við alltaf
eftirþví að heyra bænina sem byrjar
svona: „Vek oss af svefninum, þess
biðjum vér faðir,” vegna þess að
bænin sú var eins konar merki þess,
aðþviervirtist, að nú skyldi byrja að
búa til jólabúðingana. Enda var það
alltaf þannig. Vikuna eftir að þessi
bæn var lesin i kirkj unni brást ekki að
mammabjótiljólabúðingana. Svona
hefði það líka átt að vera nú í ár. Þessi
búðingur var aftur á móti ekki búinn
til nema þremur dögum fyrir jól,
daginn áður en þér komuð hingað,
herra minn. Samt sem áður hélt ég
viðtekinni venju. Allir í húsinu urðu
að koma inn í eldhúsið og hræra í
honum og óska sér um leið. Þetta er
gömul hefð, herra minn, og ég hef
alltaf haldið henni. ”
„Mjög athyglisvert,” sagði Her-
culePoirot. „Mjögathyglisvert. Svo
að allirkomu hingað inn í eldhúsið?”
„Já, herra minn. Ungu herrarnir,
fröken Bridget og herramaðurinn frá
Lundúnum, sem er hérna núna,
systir hans og herra David og svo
fröken Diana — frú Middleton átti ég
vístaðsegja — .011 hrærðuþau íbúð-
ingnum.”
Möguleiki
fyrirþig,
fyrir SÍBS
Nú eru meiri möguleikar en
nokkru sinni fyrr á pví a'ö hljóta
einhvern af hinum veglegu vinn-
ingum happdrœttis okkar.
Eu pab eru ekki abeins pínir
möguleikar til vinnings sem auk-
ast. möguleikar SIBS til pess ab
halda áfram uppbyggingu á
Reykjalundi aukast til muna. og
par meb aukast einnig möguleik-
ar á hjálp. fyrir alla pá sem
purfa á eudurhafmgu ab halda.
Happdnetti SÍBS
Aitknir möguleikar allra