Vikan - 19.05.1977, Side 40

STJÖRNUSPÁ
llniiurinn 2l.niars 20. j »ril
Gættu þess að ving-
ast ekki of mikið við
einhvern, sem þér er
ekki mikið gefið um.
Það gæti dregið dilk
á eftir sér og orðið of
seint að snúa við,
þegar þú vift sjálfur.
N.iuli/I 21. ipril 2l.ni;ii
Þó að fjármálin virð-
ist vera í fullkomnu
lagi hjá þér um
þessar mundir, er
ekki víst, að því sé
þannig varið með
einhverja þér ná-
komna. Reyndu að
hlaupa undir bagga
með þeim, ef þú
getur.
Málefni, sem þú hef-
ur unnið lengi að,
virðist nú vera komið
á lokastig, og verður
það þér mikill léttir.
Gættu þin samt að
rasa ekki um ráð
fram, leitaðu álits
sérfróðs manns, ef
þú ert í vafa.
Kr hhinn 22. jum 2J. juli
Geymdu ný við-
fangsefni betri tima,
leitastu heldur við að
ljúka verkefnum,
sem þér hefur ekki
unnist tími til að
undanförnu. Til eru
þær skyldur, sem
ekki er gott að hlaup-
ast frá.
I.joni') 24. juli 24. .ii*u»l
Fjölskylda þín þarfn-
ast meiri umhyggju
af þinni hálfu. Láttu
hana finna, að þér sé
annt um hana. Ein-
hver spenna liggur í
loftinu, en hún fær
happadrjúgan endi,
fyrr en þig varir.
Þú ættir að láta eftir
þér að hafa samband
við manneskju, sem
þú hefur ekki þorað
að tala við um nokk-
urt skeið. Þér mun
verða tekið opnum
örmum, og þú munt
ekki iðrast að hafa
stigið fyrsta skrefið.
Gleymdu ekki, að
hver og einn verður
að taka afleiðingum
gjörða sinna, og
hafðu vakandi
ábyrgðartilfinningu.
Það eru meiri líkur á,
að þér mistakist, ef
þú hlustar um of á
orð annarra.
Sicinöfiiin 22.dcs. 20. j<*n.
Um þessar mundir
ætti allt að vera eins
og best verður á
kosið hjá þér, en
nýjar hugmyndir
geta gert aðstæður
þínar mun skemmti-
legri. Allt, sem þú
tekur þér fyrir hend-
ur, mun heppnast.
Áður en þú tekur
lokaafstöðu í mikil-
vægu máli, þarftu að
virða óskir fjöl-
skyldu þinnar.
Reyndu að komast
að raun um vilja
þeirra, en segðu
undandráttarlaust,
hvaða skilyrði þú
setur.
\;iln\hcrinn 21. j;in. lO.fchr.
Þér er ráðlegast að
finna sjálfur þína
eigin leið að settu
marki og taka þér
ekki til fyrirmyndar
þá, sem fara óráðlega
með eigur sinar og
treysta eingöngu á
heppnina. Happatala
er 7
Hoi*ni;ii>iiriiin 24.nót. 2l.ilcv.
Þú ættir að láta
tilfinningar þína
koma sem best í ljós
og blanda sem mest
geði við aðra menn.
Nú er rétti tíminn til
að samræma tilfinn-
ingamar ætlunar-
verki þínu, og þá
mun vel fara.
Kiskiirnir 20.fchr. 20. niars
Þú verður beðinn um
að leysa verkefni,
sem þér tekst mjög
vel upp með. Gættu
þess samt að of-
metnast ekki og fær-
ast ekki of mikið í
fang. Góður andi
mun ríkja á heimili
þínu þessa vikuna.
PABBI HAFÐI VERIÐ GMÖGU-
LEGUR FAÐIR, OG HANN
VISSI ÞAÐ.
Mamma hafði boðið öllum ná-
grönnum til veislunnar, og mót-
tökurnar voru stórkostlegar. Næsta
dag fómm við Keith heim til
barnanna. Steve var þá sex ára,
Susan þriggja ára, Timmy tveggja
og Howard, yngsta barnið okkar,
var níu mánaða gamall. Ég faðmaði
þau öll að mér. Ég var svo fegin að
sjá þau aftur. En þau urðu
snarvitlaus, þegar ég sýndi þeim
gjafirnar, öskmðu og börðust um
sama hlutinn.
Pabbi vildi fá að vita, hve mikið
við ætluðum að láta hann hafa.
Þegar við sögðumst ekkert ætla að
láta hann fá, sagði hann: ,,Eftir
allt, sem ég hef gert fyrir þig og
hvernig ég hef alið þig upp!"
,,Það er þess vegna, sem þú færð
enga peninga. pabbi” svaraði ég
honum. Hann hafði verið gjör-
ómögulegur faðir og viðbjóðslegur
við mömmu, og hann vissi það.
Hann þakkaði mér jafnvel fyrir að
vera hreinskilin við sig.
Það var erfitt að ákveða. hvað
ætti að gefa fjölskyldunni. Við
gáfum mæðrum okkar 500 pund
hvorri, og við keyptum Vauxhall
bifreið handa Geoff bróður minum
fyrir 1000 pund. Flestir hugsa fyrst
um börnin sín, og við vildum
tryggja þeim örugga framtið, svo
við lögðum strax 20.000 pund fyrir
handa þeim.
Jæja, nú átti ég alla þessa
fjárfúlgu, og ég gat ekki beðið eftir
að eyða henni! Fyrsta peninga-
eyðslan fór fram í Schoefields, stóra
verslunarhúsinu í Leeds; það tók
mig innan við klukkustund að eyða
600 pundum.
Það var stórkostlegt! Ég fór í
hverja deildina á fætur annarri, og
mig langaði að kaupa hvern einasta
hlut, sem ég sá, bara ánægjunnar
vegna. Ég elska föt, og ég elska
skó, svo ég byrjaði að kaupa mér
græna dragt og græna peysu og
grænan hatt með síðri, hvítri
slæðu. Þessi búningur kostaði 50
pund. Svo keypti ég mér ferns
konar sólföt. Keith keypti sér tvenn
jakkaföt, og við keyptum mikið af
fötum á börnin.
Í skódeildinni féll ég fyrir skóm
með mjóum hælum; mér fannst þeir
svo fallegir, að ég keypti mér fjögur
pör, i sitt hverjum litnum — svarta,
brúna, hvíta og bláa.
Ég keypti mér lika kápu á 17
pund. Mér fannst hún ekkert
sérstök, en ég átti enga kápu, og
það var farið að kólna i veðri.
ÉG NOTAÐI LOÐSKINNSKÁP-
UNA AÐEINS EINU SINNI.
Afgreiðslustúlkan mundi eftir
mér af myndum úr dagblöðunum og
fór með mig i deildina, sem selur
minkapelsa. Ég mátaði einn á 2000
pund. Ég hefði getað keypt hann,
en ég vogaði mér það ekki. 1 þessum
bæ ganga alltaf óskemmtilegar
sögur um konur í minkapelsum. Ef
kona sást í minkapels, vissu allir,
að hún hafði ekki hreinan skjöld, og
ég vildi ekki að fólk fengi slíkt álit á
mér. I staðinn keypti ég mér kápu
úr kanínuskinni á 80 pund og hatt
við.
Ég notaði hana aðeins einu sinni.
Ég fór á krána um kvöldið með
Keith og Nell frænku minni. Fólk
byrjaði að gera grín að mér um leið,
sagði t.d. ,,Eru kaninurnar örugg-
lega dauðar?" Ég þoldi þetta bara
ekki. Ég byrjaði að skjálfa og hélt,
að fæturnir brystu undan mér. Ég
hafði ekki taugar til að fara i hana
áftur.
Svo gaf ég systur minni hana.
Skemmtilegasti timinn var,
þegar ég fór með Keith að velja mér
einn þeirra stórkostlegu amerisku
bila. sem mig hafði alltaf dreymt
um. Við fórum til Willowbridge
Motors i Castleford, og þar var
hann — silfurlitaður Chevrolet, sem
virtist hundrað fet á lengd. Um leið
og ég sá hann, vissi ég, að ég yrði að
eignast hann, og ég borgaði þau
2.800 pund, sem hann kostaði,
umhugsunarlaust.
Mig langaði að búa i þessum bíl.
Skiljið þið mig ekki? Hann var mér
allt. Eg hafði aldrei í lífinu átt bil,
og allt í einu átti ég einn þann
stærsta i veröldinni.
Næsta dag fórum við Keith á
Chevroletinum að leita okkur að
nýju húsi. Ég hafði gluggann opinn
og var með útvarpið á hæsta. Ég
söng með lögunum, og mér leið
yndislega, ég var reglulega ham-
ingjusöm. Ég lækkaði svo i
útvarpinu og spurði einhvern á
götunni: ,,Geturðu sagt mér, hvar
nýja húsahverfið er?”, eins virðuleg
í röddinni og mér framast var unnt.
Þetta húsahverfi var alveg ný-
byggt, og við ákváðum að kaupa
eitt húsið þar. Það kostaði 5000
pund, og daginn, sem við fluttum
inn í það, var ein af góðu
stundunum, sem peningarnir færðu
okkur. Við áttum heimili, sérstak-
Iega fallegt, eigulegt heimili.
Ég réði til mín þjónustustúlku,
Florrie Baxter, til að annast börnin.
Ég verð að viðurkenna, að eftir að
ég vann peningana, hafði ég ekki
mikinn tíma fyrir þau. Ég hafði of
mikið að gera, iífið var of
spennandi.
Ég var orðin svo langt leidd, að
ég hafði varla tíma til að setjast
40 VIKAN 20. TBL.