Vikan - 19.05.1977, Blaðsíða 41

niður og hugsa. Ég átti eftir að líða
fyrir það siðar, sektartilfinningin
varð mikil. Við höfðum alltaf verið
svo samrýmd. Á þessum tíma fengu
börnin sifellt meira af dýrum leik-
föngum og fötum, en þau áttu enga
mömmu. Mamma hafði of mikið að
gera við að stunda hið ljúfa lif, eins
og að drekka og eyða óhóflega.
Við Keith fundum litla krá í
bænum, sem við sóttum reglulega.
..Komdu, fáum okkur í glas”, var
fólk vant að segja við Keith. ,,Ég er
viss um, að þú borgar alltaf, er það
ekki rétt.
,,Nei, ég kaupi aðeins handa
þeim, sem kaupa handa mér”, var
Keith vanur að segja. Hann var
svolítið þrjóskur þannig. En það
var sama, hversu hörð við vorum,
það endaði eins oft með því, að við
borguðum fyrir alla i heilt kvöld.
Við héldum mikið af veislum, en
gestir okkar voru ekki raunveru-
legir vinir okkar. Við vissum, að við
vorum að kaupa okkur vini, og við
vorum einmana.
Enginn í hverfinu talaði við
okkur; þeim var illa við okkur og
peningana okkar. Afbrýðisemi get-
ur haft alvarlegar afleiðingar;
hræðilegir hlutir gerðust á þessum
tímum — símhringingar frá fólki,
sem ekki lét nafns sins getið, og fólk
ógnaði lífi okkar og barnanna. Þetta
skelfdi mig.
, .Égget ekki umgengist strákana
lengur, Goldie", sagði Keith. ,,Ég
get ekki talað um, hvað ég hafi átt
erfiðan dag i kolanámunni. En ég
veit ekki, hvað ég á að gera.”
Það var engin leið að flýja þessar
staðreyndir. Ég vissi, að það endaði
með þvi, að hann þyrfti að kaupa
vini sína aftur — fara með þá krá úr
krá, kaupa þá.
Hann sagði: "Þessu er lokið,
Goldie. Ég eyddi offjár i kvöld bara
til að segja: ..Hvernig er i námunni?
Hafa fleiri jarðarber eða epli fundist
undir kolunum?" Allt þetta og hinir
kjánalegu hlutirnir, sem hann
saknaði.
Keith var góður maður. Mjög
viðkvæmur. Hann komst aldrei yfir
að hafa misst félaga sina úr
námunni — það særði hann
óendanlega mikið. Hann vildi aldrei
eignast neitt sjálfur, en samt setti
hann aldrei út á eyðslu mína. Hann
var vanur að segja mér að fá mér
bara það, sem mig langaði í.
Ég reyndi að fá hann til að koma
með mér að versla eitthvað á sjálfan
sig. En ef hann keypti sér
eitthvað, sem kostaði 200 pund,
vissi ég, að ég mundi kaupa
eitthvað á sjálfa mig fyrir 500 pund.
Ég var þekkt sem mikill eyðslu-
seggur og afgreiðslufólkið var vant
að koma með allt, sem á boðstólum
var, þegar ég birtist í verslununum.
Hárt mitt var i öllum regnbogans
litum, bleikt, rauðblátt og meira að
segja blá- og grænröndótt — ég hef
alltaf verið svolítið sérstök! Ég var
vön að segja, að ég ætlaði að fá
þetta og þetta. Það var svo auðvelt
að segja: ,,Sendið svo reikninginn
heim til mín.”
Ég fann aldrei til samviskubits
yfir að eyða peningunum — til þess
voru þeir. Keith hvatti mig, þar
sem hann vildi. að ég væri
hamingjusöm. Hann gaf mér de-
mantshring fyrir 1000 pund, og ég
keypti skyrtuhnappa úr gulli handa
honum með stafnum ,,K” greiptum
i.
Fiat 128 2ja og 4ra dyra
rúmgóður 5 manna bfll.
128 er hár,
framhjóladrifinn og
og með tvöfalt
bremsukerfi.
Bíll sem hentar sérlega
vel við íslenskar
aðstæður.
128 er með stálstyrkt
farþegarými sem
tryggir aukið öryggi.
128 er vel
hannaður bíll,
sem gert hefur hann
að einum mest
selda Fiat-bílnum.
LEITIÐ UPPLÝSINGA
FIAT EINKAUMBOO A ISLANDI
Davíð Sifíurðsson lif,
SIOUMÚLA 35 SIMAR 38845 — 38888
20. TBL.VIKAN 41