Vikan - 19.05.1977, Qupperneq 46

staðnæmst við kirkjugarðinn í
Hafnarfirði, en þar var tímastöö.
Farin var svokölluð Flótta-
mannaleið út á Suöurlandsveg og
hann síðan ekinn að Geithálsi, þar
sem var tímastöö. Þaðan var ekið
framhjá Hafravatni og komið að
tímastöð við Úlfarsfell. Frá Úlfars-
felli var síðan ekið (rólegheitum aö
Hótel Loftleiðum aftur.
Nú langar mig að lýsa fyrir þér
lesandi góður, hvernig mér gekk
að keyra þetta rall, en það gekk
reyndar ekki, eins og ég hefði
kosið.
Á BÓLAKAFI í DRULLU
Leiðarhlutinn, sem nú tók við,
var sá versti fram til þessa. Mikið
var um klappir í veginum, svo
bílarnir hoppuðu dálítið, þegar
ekið var yfir sumar þeirra. Stuttu
eftir að komið var framhjá
Herdísarvík komum við að Sun-
beam Alpine, þar sem hann var á
bólakafi í drullu í vegkantinum. Og
umþað bil kílómetra þaðan var
Volvo kryppa brotin að framan.
Það virtist vera farið að saxast á
keppnisbíiana.
Þegar að ísólfsskálaveginum
kom, fengum við tvo í mínus, en
frá ísólfsskálaveginum og að
Keflavíkurvegi gerðist ekki neitt
spennandi, og á tímastöðinni þar
fengum við engan mínus.
Nú var ekið inn á Keflavíkurveg
og upp á Stapa, og þar farið eftir
drulluslóða út á gamla Keflavíkur-
veginn. Á þeirri leið, drulluleiðinni,
var ferlega leiðinlegt hvarf. Ég ók
auðvitaö alltof hratt í það, enda
var mjög vont að sjá það, fyrr en
of seint. Bíllinn rakst alveg
hrottalega niður, og ég beið eftir,
að olíuljósið kviknaði til merkis
um, að nú væri olían á förum. En
sem betur fer var hlífðarpannan,
sem sett var undir bilinn, það
sterk, að allt var (lagi.
Þegar að Fitjanesti kom, var
sett bensín á bílinn og síðan fariö í
biðröð við klósettdyrnar, því öllum
virtist orðið mál eftir keyrsluna.
Við höfðum um það bil tuttugu
mínútur til að hvíla okkur í
Fitjanesti, áður en farið var að
næstu tímastöð, og þar fengum
við ekki neinn mínus.
SVO BVRJAÐI BALLIÐ
Að Höfnum var ekið í róleg-
heitum, því vegurinn er mjög
góður þangað, en svo byrjaði
ballið fyrir alvöru. Búið var að loka
veginum frá Höfnum í gegnum
hraunið og að Grindavík. Við
áttum að halda 68 km hraða á
þessari leiö, og það þurfti sko að
halda á spööunum til að ná því.

y- " ~~T fHi
§ r-
Hann Sverrir Úlafs, sem hér sést á vandræöum með hann. Geymir-
Escort rallybllnum sínum, lenti í innlosnaði, og k/ukkan stoppaði.
tímanum, sem við megum vera á
leiðinni, og það eru þrir kilómetrar
eftir. Þú verður að gefa í." Ég
hafði ekið mjög rólega nokkuð
lengi, en nú var allt gefið [
hvínandi botn, og Escortinn varð
að punga út með allt það afl, sem
honum var gefið, og sýna alla sína
aksturshæfileika. Og það er ekki
ofsögum sagt, að hann hafi farið
þessa þrjá kílómetra í loftköstum.
Þegar að tímastöðinni kom,
fengum við þó ekki nema þrjá í
mínus.
FIÐRINGUR Í TÁNUM
Við Sibbi og Escortinn mættum
kl. 8 að morgni úti á Loftleiðum.
Sibbi var „kóarinn" minn, en
hann heitir raunar Sigurbjörn
Björnsson, og „kóari" heitir víst
aðstoðarökumaður á íslensku
rallmáli. Það var kominn rallfiör-
ingur í tærnar á mér, og Sibbi
iöaði allur af spenningi. i þetta
sinn hafði ég ekki nokkrar
áhyggjur af skoðun bílsins, því
hann var í toppstandi og ekkert að
óttast, og þar að auki höfðu þeir
hjá Sveini Egilssyni yfirfarið allan
bílinn, áður en lagt var af stað. Og
kannski ekki að furöa, því það var
Ford umboðið Sveinn Egilsson,
sem gerði mig út að þessu sinni.
Og auðvitað flaug Escortinn í
gegnum skoðunina. Klukkan níu
voru allar klukkur stilltar saman,
svo aö tíminn yröi sem réttastur á
milli manna, bæði tímavarða og
„kóara".
Á slaginu tíu var fyrsti bíllinn
ræstur til keppni, en það gerði
Sigurjón Sigurðsson lögreglu-
stjóri. Við vinirnir höfðum rás-
númer 15, en einn bíll hafði ekki
mætt til keppni, og vorum við því
ræstir kl. 10.13. Við lögðum af
stað og ókum sem leiö lá að fyrstu
tímastöðinni. Okkur tókst reyndar
að klúðra helv... tímanum þar og
fengum fjóra mínusa, þrátt fyrir að
þetta var eins og sunnudagabíltúr
til að byrja með. Við höfðum
fengið lánaða talstöð í bílinn, áður
en við fórum í keppnina, og með
henni kölluöum við Finnboga upp.
Finnbogi var á Ford Capri með
talstöö og hafði rásnúmer 17.
Hann stóð á því fastara en
fótunum, að við heföum farið
einni mínútu of seint inn á
tímastöðina. Það stemmdi hins-
vegar ekki við okkar klukku. Það
kom svo seinna í Ijós, að Finnbogi
hafði auðvitað rétt fyrir sér.
Á tímastöðinni við endann á
þjóðgarðinum fengum við ekki
neinn mínus, en þegar kom að
Hveragerði, fengum við einn i
mínus. Af leiðinni, sem þá var aö
baki er lítið að segja, og ekkert
markvert gerðist.
Saab 99 kemur i endamark, k/úbbsins, Ragnar Gunnarsson,
drulluskltugur. Það er formaður sem tekur við timakortinu
Lögreg/ustjóri Sigurjón Sigurðs-
son ræsti fyrsta bllinn. Það var
Vinkilbeygja til vinstri og síðan til
hægri, blindhæö og kröpp beygja
til vinstri, klappir og meiri beygjur.
Svona var öll leiðin, og Escortinn
æddi í hverja beygjuna af annarri,
hann var þversum á veginum sitt á
hvað, og þegar minnst varði,
sleppti hann öllum hjólum af
veginum og flaug langar leiðir.
Það var alveg lygilegur fjandi,
hversu vel bíllinn lét að stjórn í
öllum þessum hasar, og þótt keyrt
væri á mjög mikilli ferð í allar
beygjur, varð ég aldrei var við, að
Halldór Jónsson á Fíatinum, sem
lagði fyrstur i hann.
bíllinn væri í vandræðum meö að
framkvæma það, sem fyrir hann
var lagt. Sibbi þuldi upp úr
leiðabókinni, sem við höfðum
útbúið okkur, og það var farið að
hljóma Kkt og einn, tveir tja, tja,
tja. „Seedpilotinn" sagði okkur,
að við værum komnir fram fyrir
tíma, og það var slegið af til að
láta tímann jafna sig á leiðinni,
sem eftir var. Allt í einu segir
Sibbi: „Helv.... „Seedpilotinn" er
alveg hringlandi vitlaus, við erum
byrjaðir á síðustu mínútunni af
46 VIKAN 20. TBL.