Vikan - 22.02.1979, Blaðsíða 23

Á HENGI-
FLUGSINS
BRÚN
— Jú, auðvitað hefi ég það.
— En áttu enga vinkonu? Ég reikna
með að margar kunningjakonur þinar
séu giftar...
— Já, reyndar.
— Já, það er lika þægilegra þannig.
Giftu konurnar angra þig ekki með
óþægilegum hlutum, þær geta naggað
við eiginmennina, ásakað þá ef þær eru
óhamingjusamar í hjónabandinu.
— Ef til vill á líka eiginmaðurinn sök
á ógæfu þeirra.
— Haltu kjafti! öskraði André viti
sínu fjær. — Skiptu þér ekki af þessu!
Hann reif skammbyssuna upp úr vas-
anum og beindi henni að Francois.
— Upp með hendur! þrumaði hann.
— Gerðu eins og ég segi, þú hefur ekki
um annað að velja.
Francois leit frá André til Klöru og
síðan aftur til André.
— Dettur þér í hug að þú sleppir
undan réttvisinni?
André hló.
— Það er ekkert sem rekur sporin til
min, sagði hann rólegur. — Það eru bara
bréfin, sem sanna samband þitt við konu
mína og þau eyðilegg ég. Enginn veit um
samband okkar tveggja. Og Klara
verður ekki til að bera vitni!
FraNCOIS tók vindlingapakka upp
úr vasa sínum og rétti André, sem þáði
vindling. Francois kveikti í fyrir hann.
— Má bjóða þér eitthvað að drekka?
spurði André.
— Já takk, gjarnan.
— Sæktu þér sjálfur fram i isskáp það
sem þú vilt helst. Eldhúsið er þarna til
vinstri.
Francois stóð upp og gekk að eldhús-
inu. André horfði á eftir honum með
brennandi augnaráði. Francois ýtti við
hálflokaðri hurðinni og nam snögglega
staðar í gættinni. Hann stóð grafkyrr.
Það var eins og þegar kvikmynd er
stöðvuð.
Eftir drykklanga stund gekk hann
áfram hægt og hægt án þess að segja
nokkuð. André var staðinn á fætur og
gekk í áttina til Francois. Ekkert fór
framhjá árvökulum augum hans. Fran-
cois snerist á hæli, horfði fast á André
og sagði lágri, þvoglulegri röddu:
— Því gerðir þú þetta?
Dauft bros leið yfir andlit Andrés.
Francois lyfti höndinni eins og hann
vildi slá frásér:
— Því hefir þú gert þetta?
André drap i vindlingnum og sagði
léttum rómi.
— Þú hafðir svo mikinn áhuga á að
hitta konuna mina hér fyrrum. Gjörðu
svo vel, hérna hefur þú hana. Þakkaðu
bara fyrir.
Francois gekk nokkur skref og lyfti
höndinni aftur og sló André þungt högg
í bringuna.
— Djöfullinn þinn! hrópaði hann.
André bandaði hendi til Francois.
— Svona nú, Rómeó, sagði hann. —
Það bætir ekki að æsa sig upp. þú átt
bráðum að deyja. Og hin undursamlega
ástmey þin einnig.
Klara hafði allan tímann setið hreyf-
ingarlaus og starað eins og i draumi á
mennina tvo.
— Hann veit ekki hvað hann segir,
hvíslaði hún hásum rómi. — En hann er
hættulegur. Ég held að hann sé
vopnaður.
góóir
í vörninni
Þó aó bill hafi verió vel ryóvarinn sem nýr, þá er þaó
ekki nægilegt. Bil veróuraó endurryóverja meó reglu-
legu millibili, ef ekki á illa aó fara
Góó ryóvörn er ein besta og ódýrasta
trygging sem hver bileigandi getur haft
til þess aó vióhalda góóu útliti og háu
endursöluverói bilsins
Þú ættir aó slá á þráóinn eóa koma og
vió munum - aó sjálfsögu - veita þér allar
þær upplýsingar sem þú óskar eftir varó-
andi ryóvörnina og þá ábyrgó sem henni
fylgir
^ Ryóvarnarskálinn
Sigtunið — Simi 19400 — Posthólf 220
S. tbl. Vikan 23