Vikan - 21.06.1979, Blaðsíða 5

var farið ö barinn og skölafl fyrir íslandi.
PoHy Breinholst hsfur varifl manni sínum efni i margar sögur.
WILLY BREINHOLST
eyjarskeggjar til að kaupa, hver á fætur
öðrum. Nema einn. Það var gamall
herforingi og hann var til í að borga mér
krónu fyrir að sleppa við að lesa það.
— Svo skrifaði ég líka sögur. Þær voru
með afbrigðum harmrænar, um hina
voveiflegustu atburði, gjörólíkar því sem ég
skrifa núna þó auðvitað megi segja að öllu
gamni fylgi nokkur alvara.
Ég ólst upp á erfiðum tímum. Fátæktin
hér i Danmörku var mikil og ég fór strax
eftir fermingu að vinna fyrir mér. Ég fékk
vinnu hjá útfararstofnun og það var svo
sannarlega ekki upplífgandi starf. Enda
held ég að skopskyn mitt hafi ekki þróast
mikið á þeim þremur árum sem ég hélt út
að vinna þarna. Síðan stakk ég af til
Kaupmannahafnar með fimmkall í
vasanum. Þar endaði ég svo á skrifstofu hjá
verslunarfyrirtæki við Breiðgötu. Ég átti að
vera ritari en gallinn var bara sá að striðið
var skollið á og við höfðum engar vörur til
að selja.
Viður til kyndingar var líka af ákaflega
skornum skammti og eitthvað varð ég að
gera til að halda á mér hita. Og til að halda
bæði mér og ritvélinni í æfingu settist ég
niður og skrifaði sögur. Ég skrifaði eina
afskaplega áhrifamikla um skipsstrand við
vesturströndina og sendi hana til Dansk
Familieblad. Og viti menn, átta dögum
seinna sendu þeir nér hundraðkall í ritlaun.
Þetta voru næstum því mánaðarlaun og á
því andartaki ákvað ég að verða rithöf-
undur. Og það tókst mér, þó ég hafi aldrei
gengið í danska rithöfundasambandið.
25. tbl. Vikan s
■jfV'